Smaczny, delikatny, lekko wilgotny chlebek z miękką skórką i puszystym miąższem. Z ukrytym w środku bogactwem pełnowartościowych składników. To typ pieczywa podobny do chałki. Doskonały z masłem, ale również jako zwykły codzienny chleb.

1 kubek = 250 ml

Soaker:
¼ kubka + 2 łyżki (56g) gruboziarnistej kaszki kukurydzianej
¼ kubka (18g) płatków owsianych
2 łyżki ziaren pszenicy
¼ kubka (59g) gorącej wody

W małej miseczce wymieszać suche składniki, a następnie zalać je wodą. Zakryć folią spożywczą i odstawić w temperaturze pokojowej na minimum 4h lub jeśli mamy czas na całą noc.

Starter:
¾ kubka (177g) wody o temperaturze pokojowej
39g zakwasu
468g mąki pszennej typu 550, oddzielnie 100g i 368g

W średniej misce (może być dzieża od mikser) dobrze wymieszać wodę, zakwas i 100g mąki. Pozostałą mąkę rozsypać (nie mieszać!) na wierzchu, misę nakryć szczelnie folią i pozostawić w temperaturze pokojowej do przefermentowania na całą noc.

Ciasto:
2 łyżki + 2 łyżeczki (35g) brązowego cukru
1 ½ łyżki miodu
½ kubka (121g) maślanki
2 łyżeczki drożdży instant
2 ¼ łyżeczki soli
1 łyżka nasion słonecznika (opcjonalnie)

Do startera dodajemy soaker, cukier, miód i maślankę. Wyrabiamy ok. 3 minuty lub miksujemy hakiem (1 minuta, prędkość nr 2 KA) do momentu, aż mąka połączy się z płynnymi składnikami. Jeśli użyliśmy miksera zdrapujemy do misy wszystkie składniki, które pozostały na ściankach. Przykrywamy misę i pozwalamy ciastu odpocząć 20 minut.
Po tym czasie dodajemy drożdże i wyrabiamy. Następnie dodajemy sól i wyrabiamy przez 7-10 minut, aż ciasto będzie gładkie i elastyczne, ale jeszcze dość klejące. Jeśli nie jest klejące spryskujemy je wodą i krótko wyrabiamy. Na tym etapie ciasto waży nieco ponad 1 kg (u mnie ważył 1068g).

Ciasto przekładamy do lekko wysmarowanej oliwą miski, odwracamy, by oliwa pokryła ciasto z każdej strony i odstawiamy do wyrośnięcia na 30 minut w temperaturze 23-26C. Gdy ciasto już lekko podrosło przekładamy je na lekko oprószoną mąką stolnicę i składamy tak, jak list. Na tym etapie ciasto nie powinno być już lepkie. Następnie znów przekładamy do miski złączeniem do góry i odstawiamy do ponownego wyrośnięcia na 40 minut do 1h, aż ciasto podwoi swoją objętość.

Ciasto ponownie przekładamy na lekko oprószoną mąką stolnicę i rozpłaszczamy tak, aby pozbyć się pęcherzyków powietrza (odgazować). Formujemy bochenek. Ja piekłam w podłużnej foremce, dlatego po rozpłaszczeniu na szerokość foremki zwinęłam je po prostu w rulonik. Uformowany bochenek włożyć do wcześniej przygotowanej foremki, odpowiednio natłuszczonej lub spryskanej oliwą z oliwek (w zależności od rodzaju foremki można również wysypać ją otrębami). Ciasto w formie lekko ugniatamy i odstawiamy do momentu aż prawie podwoi swoją objętość. Gdy przyciśniemy je delikatnie palcem utworzone w ten sposób wgłębienie będzie bardzo powoli wracało do pierwotnego kształtu. To znak, że ciasto jest odpowiedni wyrośnięte.

Bochenek smarujemy oliwą i posypujemy słonecznikiem. Nagrzany do 175C piekarnik spryskujemy wodą i natychmiast wstawiamy do niego wyrośnięty chleb. Pieczemy 40-50 minut aż będzie rumiany, a włożony do środka patyczek będzie po wyjęciu suchy i czysty. Pod koniec można dopiec chleb bez foremki.

Kolejny przepis z serii mistrzowskich bajaderki. Bardzo przypominają mi te, które robiła moja babcia, dlatego nie raz jeszcze do nich wrócę. W mojej wersji były ze śliwkami, polane masełkiem i posypane cukrem.

składniki:

250g białego sera
1 jajko
szczypta soli
3/4 szklanki mąki, mniej więcej
2 łyżki roztopionego masła


12 małych, słodkich moreli



sposób przygotowania:
Ser zmielić lub po prostu dobrze rozgnieść widelcem. Dodać sól, jajko i stopniowo dodawać mąkę. Jeżeli ser jest wilgotny, dodać trochę więcej mąki (ciasto powinno mieć konsystencje ciasta ziemniaczanego). Dodać roztopione masło i dobrze wymieszać. Zawinąć w folię i schłodzić przez około 2 godziny, można je zostawić w lodówce na całą noc. Nastawić lekko osoloną wodę do gotowania knedli w dużym, szerokim rondlu.

Morele umyć, naciąć i usunąć pestki i w ich miejsce łlożyć kostkę cukru. Ciasto podzielić na 12 części, z każdej uformować cienki placuszek i otoczyć nim morele dobrze sklejając brzegi. Układać na lekko oprószonej mąką stolnicy. Delikatnie włożyć knedle do gotującej się wody i zagotować na dużym ogniu. Kiedy knedle wypłyną na powierzchnię, obniżyć ogień i gotować 8-10 minut, aż morele będą miękkie. Delikatnie wyjąć knedle łyżką cedzakową.
Podawać gorące, polane masłem ze zrumienioną bułeczką i posypane cukrem, można też posypać je lekko cynamonem.

Zamiast moreli można użyć dowolnych owoców - pyszne ze śliwkami.

Kolejny wspaniały przepis Maggie Glezer. Jeszcze siedzi w piekarniku, ale już nie mogę się doczekać wstawienia na niego przepisu. Jest lekki i delikatny z cienką brązową skórką. Wprost idealny do pieczenia w garnku. Zapach kusi już od pierwszego zarumienienia.

składniki na zaczyn:
15g zakwasu
40g wody
35g maki typ 550

składniki ciasta:
90g zaczynu jw.
300g wody
440g mąka typ 550
10g soli
15g cukru
1 łyżka oliwy

sposób przygotowania:
1. Zaczyn odstawić na 8-12 godzin w temperaturze pokojowej az potroi swoja objętość i opadnie. W dniu wypieku wodę wymieszać z mąką i pozostawić na 20 minut. Zaczyn rozdrobnić i dodać do ciasta jw. Wyrabiać ok. 10 minut, az ciasto będzie gładkie i lśniące, powoli dodawać cukier, sol i oliwę i jeszcze chwilę wyrabiać.
Ciasto przy wyrabianiu mikserem odrywa się od ścianek miski, ale przykleja się lekko do dna. Jest raczej bardzo miękkie, gładkie i elastyczne.

2. Włożyć do miski wysmarowanej olejem, obrócić.

3. Odstawić do wyrośnięcia na około 3 godziny, w międzyczasie można 1 lub 2 razy w równych odstępach czasowych odgazować i krotko zagnieść, tzn. rozpłaszczyć i rozciągnąć na lekko wysypanym mąką blacie, a potem założyć brzegi ciasta na siebie. Tak zawiniętą paczuszkę wkładamy za każdym razem z powrotem do miski. Ciasto powinno przyrosnąć dwukrotnie.

4. Po wyrośnięciu formujemy okrągły bochenek i wkładamy go do wysmarowanej olejem najlepiej okrągłej formy gładką strona do góry. Formę wkładamy do torby plastikowej i odstawiamy na ok. 5 godzin, az zwiększy swoja objętość nawet trzykrotnie.

5. Piekarnik nagrzać do temp 200 st C, wierzch bochenka posmarować olejem i wsunąć do piekarnika na środkową półkę. Piec ok. 50-55 minut bez parowania wnętrza piekarnika.

Miał być leniwy obiad, chwile tylko dla siebie i przede wszystkim czekoladowy tort z bananami. W końcu to jedyny w roku mój i tylko mój dzień, a jednak nie... Wszystko zakończył telefon kuzynki N., która od dzisiaj jest w miejscowym szpitalu, oczekując na przyjście swojego pierwszego synka. No cóż, takie rzeczy dzieją się tylko raz w życiu, a ten jest o tyle wyjątkowy, że dla mnie pierwszy. Pierwszy raz mam okazję być przy kimś kto spodziewa się nowego małego człowieczka.
Jednocześnie sama zaczęłam dużo myśleć o swoich przyszłych potomkach. Poczułam tą macierzyńską atmosferę. Wystarczyło mi nawet kilka pikantnych wafelków od rana do godziny 16-stej. Później był szybki obaidek - pulpety w sosie koperkowo-chrzanowym w towarzystwie ryżu i ogórków kiszonych.

CC oraz pyszny i prosty razowiec w roli głównej. Jeden z moich faworytów jeśli chodzi o pieczywo razowe. Wszystkie inne, które dotychczas piekłam, także przed założeniem bloga, jakoś mi nie podchodziły. Na szczęście nic się u nas nie marnuje, bo mam same wiewiórki w domu, które za razowcami i ziarenkami w nich ukrytymi wprost przepadają. Tym razem jednak zachomikowałam trochę chlebka dla siebie, żeby móc cieszyć się jego niezwykłym smakiem i świeżością jutro z samego rana.

Dla takiego pieczywa warto żyć! Cudownie puszysta elegantka o wielkich gabarytach. W piekarniku ledwo się na długość blaszki mieściła. Taka jest właśnie chałka z przepisu Maggie Glezer z książki „A blessing of bread”.

Przy okazji jej przygotowania można się nauczyć zaplatania poczwórnego warkocza :-) Będąc małą dziewczynką zawsze zastanawiałam się, jak piekarz wyczarowywuje ten splot. I masz ci los! W końcu się dowiedziałam.

A w środku wygląda, jak poniżej. Trochę poszarpana, bo krojona jeszcze na ciapło. Z drugiej strony jak tu się jej nie operzeć.

składniki:
80g zakwasu
pol szklanki wody
450g maki wysokoglutenowej
1, 5 łyżeczki drożdży instant
1, 5 łyżeczki soli
2 duże jajka
60g miodu
1/4 szklanki oleju kukurydzianego
60g masła

Na glazurę:
Pol jajka
1 łyżeczka maku


sposób przygotowania:
Make wymieszać z suchymi drozdzami, dodac sol. Oddzielnie rozmieszać jajka z miodem, olejem oraz rozpuszczonym masłem. Zakwas rozpuścić w wodzie. Wymieszać mikserem wszystkie składniki. Wyrabiać około 5 minut az ciasto będzie gładkie i lśniące. Jeśli potrzeba skorygować ilość maki i płynów.
Ciasto powinno odstawać od miski, nie może być klejące, ale dać się uformować w kule.

Włożyć do lekko naoliwionej miski, przykryć folią i odstawić do wyrośnięcia na 1, 5 godziny, żeby podwoiło swoja objętość. Wyrośnięte ciasto uderzyć w celu odgazowania, rozłożyć płasko na blacie i poskładać dwukrotnie jak kartke papieru listowego.
Odstawić jeszcze raz do wyrośnięcia na około 45 minut. W tym momencie można tez odstawić ciasto do lodówki na noc( będzie bardziej aromatyczne). W takim przypadku po wyjęciu z lodówki podzielić od razu na 4 części i pozwolić odpocząć około 20 minut, zanim zacznie się formować wstęgi warkocza.

Ciasto wyłożyć na blat (nie posypywać mąką), podzielić na 4 równe części. Uformować z nich walki, które za pomocą obydwu dłoni rozciągać na długość ok. 40cm. Walki powinny być przy końcach nieco cieńsze niż w środku. Jeśli ciasto nie daje się wyciągnąć na pożądaną długość, przykryć, dać mu chwile odpocząć, a w miedzyczasie rolować następny.

Walki połączyć ściśle z jednego końca i zaplatać poczwórny warkocz. Po zapleceniu całości konce mocno złączyć i podwinąć.

Odstawić do wyrośnięcia na blasze wyłożonej papierem. Blachę najlepiej przykryć folia albo zapakować cała do torby foliowej i odstawić do wyrośnięcia na około godzinę.

Od paru dni zastanawiam się co jest z moim monitorem nie tak. Teraz już wiem, że nie wyświetla poprawnie kontrastowo zdjęć i nie ma dobrej jasności. Najwidoczniej poczciwy CRT LG przechodzi w swój starczy wiek :-)

Dzisiejszy obiadek na zdjęciu, choć nie do końca jestem pewna czy jest ono za jasne, czy też za ciemne, a może zbyt kontrastowe? Może Wy mi powiecie?

Naszło mnie na eksperymenty, bo coś przez te 6 tygodni rozłąki robić muszę. Już wykalkulowałam, że przez ten tydzień wysprzątam wszystko co się da, a do tego każdego dnia przebiegnę przynajmniej kilometr i przez 30 minut poćwiczę. No, ale okazuje się, że to i tak za mało. Poza normą, czyli obadem + zmywanie poobiednich naczyń, postanowiłam wypracować kulinarnie nagodziny. I tak na otwarłam swoje notatnikowe zapiski o tym, co jeszcze chciałabym wypróbować.

Wybór padł na lamingtons (czy jak kto woli w spolczeniu lamingtony) - tradycyjny australijski deser w postaci biszkoptów w kształcie prostopadłościanów, polanych czekoladowym lukrem i posypanych wiórkami kokosowymi. Całkiem niedawno natknęłam się na przepis na jednym z ulubionych blogów. I tak pierwszym problemem okazało się rozróżnienie caster sugar od icing sugar. W Polsce, jak to w Polsce, a przynajmniej tu gdzie ja mieszkam, rozróżnia się cukier puder i cukier kryształ. A w przepisie na upartego na 4 jaja przypadało aż 3 kubki caster'a. Rozsądnie patrząc na proporcje nie ma szans, żeby był to cukier kryształ, natomiast 3 szklanki pudru zbojkotowała moja mama, która przez cały dzień doprowadza mnie do białej gorączki.

Z tych całych rozwodów nad rodzajem cukru biszkopt się na mnie obraził i postanowił nie wyjść. A tak pięknie zapowiadały go ubite przez KA jajka. Hmm... Mimo wszystko nie poddam się i będzie powtórka.

To chyba dzisiejsze odkrycie dnia i chyba wogóle największe odkrycie kulinarne od dłuższego czasu. Już po pierwszym przygotowaniu wskakuje na miejsce 2, tuż po gyros Grzegorza, w ogólnym rankingu moich kulinarnych uzależnień. No dobrze, tak się zachwycam, ale jeszcze nie napisałam nad czym. Otóż mowa jest o tytułowych szaszłykach i marchewce po marokańsku.

Pyszne zestawienie, tworzące wraz z ryżem przepyszny obiad.

Mimo drastycznego końca przygotowań związanego z przyklejeniem się chlebka do koszyka zwycięsko wyszedł z opresji. Jak to określiła mirabelka takie chleby wychodzą po prostu bardziej rustykalne, czego może do końca na zdjęciu nie widać, ale musicie uwierzyć mi na słowo.

Chociaż największego głodomora w domu brak to i tak piekę chleby prawie codziennie. Sąsiadka uważa, że to zbędna zabawa i że jej by się nie chciało, bo i tak woli chleb z piekarni. Ciekawe tylko skąd ta pewność skoro nigdy nie jadła takiego prawdziwie domowego wypieku :-)

Ten chlebek piekłam już drugi raz. Za pierwszym razem posłużył mi do testów sprawnościowych zakwasu, a jednocześnie przeżył nieoczekiwany test wytrzymałościowy związany z awarią piekarnika. Mimo wszelkich trudności przeczekał do rana i był zjadliwy, choć troszeczkę za kwaśny.

Tym razem upiekłam go w nowym nabytku dzięki uprzejmości firmy Monna Sp. z. o. o, która zaoferowała mi ostatni magazynowy egzemplarz poza aukcją (za co serdecznie dziękuję). Romertopf bardzo miło mnie zaskoczył, chociaż miałam obawy, że nie uda mi się za pierwszym razem wydobyć chlebka w całości. Wyszedł cudny z wielkimi dziurami, tak jak tego oczekiwałam.

PS. Nie wiem tylko dlaczego moje chleby są wyczuwalnie kwaśne mimo użycia np. 1 łyżki zakwasu. Nie mam jeszcze na tyle doświadczenia, by mówić, czy jest to normalne czy też nie, ale sama wolałabym, żeby były w mniejszym stopniu zdominowane przez tą kwasowość.

Myślałam, że zwykły smażony kurczak nie może mnie już zaskoczyć. A jednak! Myliłam się. Jak tylko wpadła mi w ręcę książka "Kuchnia dalekowschodnia" Renate Faller zmieniłam zdanie. Na pierwszy ogień poszedł kurczak marynowany.

Wspaniałe połączenie marynaty na 2-4 pojedyncze filety z kurczaka:

1 łyżka miodu,
1 łyżka octu, sól,
1 łyżka ketczupu,
1 łyżka sosu sojowego,
1 przeciśnięty ząbek czosnku,
1/2 łyżeczki przyprawy "5 smaków",
1 łyżka oleju.

Później krótko obsmażamy. Ściągamy z patelni, kroimi na kawałki i panierujemy w jajku i w 5-6 łyżek bułki tartej z skórką otartą z cytryny i 1/2 łyżeczki startego świeżego imbiru. Smażyć na złoty kolor.

W warkoczu z makiem i rodzynkami poza nieziemskim smakiem i zapachem nie byłoby nic szczególnego, gdyby nie to, że piecze się go bez użycia drożdży (pisząc "bez drożdży" mam na myśli takie instant w torebce lub świeże w kostce), a także bez proszku do pieczenia. Nic z tych rzeczy, chociaż nie do końca.

W rzeczywistości ciasto nie rośnie samo z siebie. Pomagają mu w tym wyhodowane w zakwasie dzikie drożdże. Jednak smak i zapach ciągle przypomina klasykę. A do tego słodko pachnąca złota skórka. Można pałaszować solo, z pysznym swojskim masłem lub nowocześnie z masłem orzechowym. Jedno jest pewne - każdy robi to na swój sposób i szybko się przy tym zapomina.

Po prostu poezja!

Po prostu ugotowałam zapiekankę makaronową z kurczakiem (tu oryginalnie występował indyk) i krewetkami, choć zwolenniczką przepisów Pascala nie jestem, to zdarza mi się czasami zaglądnąć na jego stronę w poszukiwaniu czegoś, co odmieni mój stosunek do jego kuchni. Dzisiaj prawie się udało. Prawie, ponieważ wszystkim smakowało oprócz mnie.

Po zjedzeniu doszłam do wniosku, że niepotrzebnie zrobiłam 0,5l rosołu z kostki, skoro w przepisie użyto tylko 125ml (z zastrzeżeniem, iż parę punktów wyżej trzeba zagotować 0,5l wody i w niej rozpuścić kostkę rosołową Knorr'a). Kurczak wyszedł zachęcająco, ale niec poza tym, nie urzekał mnie smak podsmażonej papryki z makaronem i czas od czasu pojawiającym się kawałkiem mięska. To jeden z tych przepisów, do których nigdy nie wrócę. Do tego ementaler tarty na tarku?! Przynajmniej w mojej okolicy występuje tylko w wersji topionej.

Znakomita solo, jak i w towaarzystwie smażonej rybki. Przepis na nią znalazłam niedawno na Wielkim Żarciu. Nie zastanawiając się długo, bo w lodówce zalegało 1,5kg fasolki szparagowej, zabrałam się do pracy.

składniki:
2kg czerwonych pomidorów
2 kg fasolki szparagowej (szerokiej, żółtej tzw.egipskiej )
1 kg marchwi
1 kg cebuli
duży pęczek zielonej pietruszki
3 łyżki cukru
5 -6 łyżek octu
2 łyżki soli
liść laurowy, ziele angielskie (ok. 3 listki i 10 ziarenek ziela)
1/2 l oleju

sposób przygotowania:
Fasolkę szparagową ugotować na półtwardo tzw. al dente. Odcedzić, wystudzić. Można każdy strąk przekroić na pół ale niekoniecznie.
Cebulę pokroić w półkrążki, poddusić na oleju "na biało" (zeszklić), dodać startą marchew, chwilę dusić.
Następnie dodać szparagówkę na końcu pokrojone w grubsze półplastry pomidory. Dodać resztę składników, doprawić w razie potrzeby do smaku.
Nakładać do słoików, szczelnie zakręcić i pasteryzować 10-15 min.

Przepis pochodzi z książki "Owocowe naleśniki" Sabine Fabke. Naleśniki wychodzą puszyste i delikatne przez co trochę trudne do odwracania, ale wprawna ręka znakomicie sobie z nimi poradzi. Można jest smażyć w pełnym patelniowym rozmiarze lub jako małe okrągłe placuszki.

na 4 porcje
składniki:150g płatków owsianych
50g mąki pszennej typu 1050
2 łyżeczki proszku do pieczeniak
szczypta soli
4 jajka, osobno żółtka i białka
1/2 l mleka
60g masła lub margaryny do smażenia

1. Mąkę, płatki, proszek i sól wymieszać w misce. Zrobić dołek. Żółtka wlać do mąki. Całość wymieszać, a następnie stopniowo dolewać mleko. Ciasto przez cały czas mieszać, uważając, by nie tworzyły się grudki. Odstawić do spęcznienia na 30 min.

2. Białka ubić na sztywną pianę i dodać do ciasta.

3. Na patelni rozgrzać łyżkę tłuszczu. Naleśniki smażyć na złoto z obu stron.

Zupełnie spontaniczny wybór padł na te przydasie podczas ostatniej wizyty w Duce. A wcześniej wypatrzyłam podobne, lecz w powalające i jednocześnie zabijającej cenie, na Allegro (łyżeczki i kubeczki). To zdumiewające ile ludzi są w stanie zapłacić za coś, czego używa Pascal albo Nigella i ma napisane Kitchenaid. Dla porównania w Duce miarki kubeczki kosztują ok. 20zł a łyżeczki ok. 15zł.

 

Miarki kubeczkowe i łyżeczkowe to rozwiązanie moich problemów z odmierzaniem 1/8 łyżeczki np. drożdży czy też dolewanie cienkim strumyczkiem wody do ciasta podczas zagniatania KA. Nie sądziłam że dziubki w kubeczkowych miarkach będą aż tak przydatne. I choć zakup ten nie należy do tych niezbędnych bez których mogłabym się nie obejść to i tak uważam go za przydatny.

Natomiast w Makro wypatrzyłam rozsuwany cedzak (ok. 20zł), który firmowany przez Tescome kosztuje 5 razy więcej w sklepiku Mniamowym, a który doskonale sprawdza się przy duuuużych ilościach warzyw.

Autorką tego wspaniałego przepisu jest Lidia Bastianich. To kolejna obiadowa propozycja wyszukana na Leite's Culinaria. Danie jest lekkie, pyszne i takie letnie.

na 4 porcje

składniki:
4 łyżki oliwy z oliwek
0,5kg średnich krewetek
2 duże pory
2 łyżki gruboziarnistej soli
1 łyżeczka zgniecionej przez praskę szalotki
2 łyżki masła
1 szklanka bulionu drobiowego
0,5kg makaronu tagliatelle
1/3 szklanki sera Pecorino Romano

sól i pieprz

sposób przygotowania:
1. Na patelni poddgrzać 2 łyżki oliwy. Wrzucić krewetki i obsmażać przez 2 minuty. Odstawić na bok.

2. Pory oczyścić, umyć, ususzyć, a następnie pokroić ich białą i jasnozieloną część na 1-centymetrowe plastry.

3. W garnku nastawić wodę (z dodatkiem 2 łyżek soli) na makaron.

4. Na patelnię wlewamy pozostałe 2 łyżki oliwy, podgrzewamy i dodajemy pokrojone pory. Smażymy około 5 minut często mieszając, aż będą miękkie. Następnie dodajemy szalotkę i smażymy przez kolejną minutę. Dodajemy masło, bulion i gotujemy na wolnym ogniu przez 3 minuty. Po tym czasie dodajemy krewetki i gotujemy jeszcze przez 1-2 minuty. Na koniec doprawiamy solą i pieprzem.

5. W między czasie gotujemy makaron, odcedzamy i polewamy przygotowamnym sosem. Wszystko dobrze mieszamy tak, aby sos obkleił dokładnie makaron.

6. Podajemy posypane dużą ilością startego sera.

dodatkowe informacje:
Nastęnym razem użyję mniejszej ilości makaronu, gdyż z podanej - jak dla nas - wychodzi za mało sosu w stosunku do makaronu. No i wodę do makaronu posoliłam jedną łyżką zwykłej soli, bo żal mi było gruboziarnistej :-)

Przeglądając przepis w sieci uwagę przykuwają piękne zdjęcia, kuszące wspaniałością prezentowanego dania. Trudno się wtedy oprzeć przygotowaniu takiej pyszności z nadzieją, że w naszym wykonaniu będzie ona równie piękna, jak i przede wszystkich smakowita. Takiej fotograficznej pokusie uległam dzisiaj przeglądając Leite's Culinaria. Poszukiwałam pomysł na obiad, a moją uwagę przykuła dziwna, egzotyczna nazwa Kota Kapama. Swoje zainteresowanie tą potrawą ugruntowałam pozytywnymi opiniami i zabrałam się do dzieła. Połączenie cynamonu z codziennymi przyprawami dało mi w rezultacie bardzo smaczny obiadek, który przez 45 minut przygotowań swoim zapachem nie dał usiedzieć w miejscu. Co również potwierdziły słowa autorki tego przpisu:

"As kota kapama simmers on top of your stove, it fills your home with an aroma so heavenly, when you sit down to dinner you wonder if it can taste as good as it smells (yes, it can)."

składniki:
1-1,3kg kurczak*
1 łyżeczka cynamonu
2 gruboziarnistej soli
1 łyżeczka świeżo zmielonego pieprzu
5 ząbków czosnku
2 łyżki oliwy z oliwek
4 małe cebule, pokrojone w kostkę
250ml białego wytrawnego wina
0,5l wody
170g pulpy pomidorowej
starty ser Romano

sposób przygotowania:
1. Kurczaka opłukać, podzielić na 8 części po czym każdą z nich osuszyć papierowym ręcznikiem. W misce wymieszać cynamon, pieprz oraz sól. Otrzymaną mieszanką natrzeć każdy kawałek mięsa.

2. W dużej, głębokiej patelni rozgrzać oliwę (w zależności od rodzaju użytego mięsa możemy potrzebować jej o wiele więcej niż podano w przepisie). Jeśli patelnia jest za mała należy smażyć mięso w dwóch turach, ponieważ ułożone zbyt blisko siebie kawałki ugotują się zamiast usmażyć.

3. Smażymy kurczaka przez ok. 4-5 minut z każdej strony na brązowy kolor. Czas od czasu podwadzamy każdy kawałek, aby się nie przywarł do dna patelni. Kiedy kawałki są ładnie przybrązowione zdejmujemy je z patelni i odstawiamy na bok. Teraz czas na wrzucenie do patelni cebuli wraz z 3 ząbkami przeciśniętego przez praskę czosnku. Jeśli nasza patelnia Smażymy przez 3 minuty, często mieszając, aż cebula nabierze złotego koloru. Do patelni wlewamy wino i mieszamy drewnianą szpatułką tak, by wszystko co przywarło do dana i się zrumieniło, rozpuściło się w winie.

4. Kiedy wino odparuje, dodajemy wody, pulpę pomidorową, pozostałe 2 całe ząbki czosnku oraz kawałki kurczaka. Mięso powinno być zanurzone w sosie do ok. 3/4 wysokości. Patelnię przykrywamy pokrywką, zmniejszamy ogień i gotujemy przez 1h lub do momentu aż kurczak będzie delikatny i dobrze ugotowany. Na koniec doprawiamy do smaku.

5. Podajemy z domowym makaronem lub ryżem. Każdą porcję posypujemy startym serem.

dodatkowe informacje:
*Ja użyłam w swojej wersji pojedynczych filetów z kurczaka. W związku z tym potrzebowałam zdecydowanie więcej oliwy podczas jego smażenia.

Przepyszna i z tego powodu właśnie zamieszczam na nią przepis, by w następnym roku móc znowu cieszyć się jej wspaniałym purpurowym kolorem i wspaniałym smakiem.
składniki:
1 kg buraków czerwonych
1 kg marchwi
1 kg cebuli
1 kg białej kapusty

Zalewa:

1 i 1/2 litra wody
1 szklanka octu 10%
1/2 szklanki oleju
3/4 szklanki cukru
2 płaskie łyżki soli
4 listki laurowe
8 ziaren ziela angielskiego

sposób przygotowania:
Buraki, marchew (obrane) i białą kapustę trzemy na tartce o grubszych oczkach.
Cebulę obieramy i ktoimy w talarki.
Warzywa wrzucamy do zalewy i gotujemy w niej 20 minut.
Przekładamy do słoików i pasteryzujemy 10 minut od momentu wrzenia.

Wspaniałe, proste, smakowite. Kto mógłby się im oprzeć? Chyba nieliczni. My w każdym bądź razie przepadamy za tym daniem. Sama nie mogłam już doczekać się ich tego lata, aż w końcu nadszedł ten dzień.

Dziś są już tylko miłym wspomnieniem wczorajszego obiadu :-)

Kolejne chlebowe odkrycie, którym trafiłam w sedno moich chlebowych zachcianek. Wymaga trochę czasu, ale za to jaki efekt! Miękki, puszysty, lekki z chrupiącą skórką, a do tego bardzo smaczny i długo trzymający świeżość i chrupkość - Pane Siciliano wg P. Reinarta.

Briami, czyli wczorajszy obiad, porażający pięknym zapachem wydobywającym się z piekarnika podczas 1,5-godzinnego pieczenia. Dla wszystkich tych, dla których obiad bez mięska to nie obiad dołożyłam do tego kotlet z kurczaka. Całość natomiast dopełniła lekka sałatka z kapusty pekińskiej.

Każdy chleb wykonany z tego samego przepisu za każdym razem wychodzi nieco inaczej, a to kształt, a to smak zakwasu, pęknięcia itd.
Dwa dni temu postanowiłam trzeci raz (i narazie ostatni) nastawić pain de campagne rustique z odłożonego chefu. Tym razem nie odłożyłam już kolejnego kawałka do następnego pieczenia, ponieważ chcę wypróbować inne przepisy, a zaczątków chlebowych w lodówce miałabym bardzo wiele. Przy okazji formowania ciasta kolejny raz sprawdzałam metodę "składania" (czy jak kto woli zwijania), a po wyrośnięciu wypróbowałam wskazówkę nacinania ciasta ząbkowanym nożem, co narazie obok bardzo ostrej żyletki wspaniale się sprawdza.

Aż żal jest się rozstawać z tym przepisem na dłużej tym bardziej, że moje zakwasowe perypetie to niekończąca się (ostatnio) historia. Już czwarty raz nastawiłam zakwas z nadzieją, że będzie rósł zdrowo. Tymczasem w dowód wdzięczności uśmiech bochenka - bezcenne :-)

Czyli kolejna wypróbowana sałatka wylądowała pod zakrętką. Tym razem była to sałatka jesienna, choć sama nazwałabym ją - ze względu na kolory jakie posiada - słoneczną.
Najbardziej niepokoiła mnie obecność dużej ilości jabłek, za któymi w sałatkach nie przepadam i z reguły nie dodaję. Tym razem coś powiedziało mi - spróbuj, i tak się stało, że jabłka również dodałam. Pierwszy otwarty słoiczek już zadebiutował. Coś jeszcze nie tak wyczuwałam w smaku, ale ogólnie jestem zadowolona. Może to przez jabłka?!

To danie mnie po prostu uwiodło zarówno prostotą jak i smakiem. Może niektórzy kręcili nosami, że jest zbyt pomarańczowe, że marchewka i wogóle, ale dla mnie to coś idealnego, na co niekiedy będę miała straszliwą ochotę :-) Dlatego ośmielę się zamieścić tu ku pamięci przepis leminy.

składniki:
piersi z kurczaka
marchewka
kwaśna śmietana
trochę mąki
przyprawy i zioła wg uznania

sposób przygotowania:
1. Filety lekko ubijamy tak, aby powstały kotlety.

2. Mąkę, sól, pieprz, paprykę, zioła mieszamy i panierujemy w tym filety. Po czym siup na rozgrzaną patelnię z odrobiną oliwy. Smażymy po obu stronach do zarumienienia.

3. Dodajemy śmietanę, mieszamy i chwilę dusimy.

4. Marchew kroimy wg upodobania w kostkę lub słupki (jak najdrobniej). Dodajemy pokrojoną marechewkę i wszystko dusimy jeszcze 30-45 minut (lub do momentu aż marchewka będzie miękka) przewracając filety co pewien czas. Można nie przykrywać, aby śmietana odparowała i zrobił się gęstszy sos.

5. Sos oczywiście doprawiamy solą, pieprzem, papryką, ziołami.

To moja ulubiona szarlotka, która przygotowywała moja babcia, później mama, a teraz ja. Wyjątkowa w smaku dzięki obecności kaszy manny, której samodzielnie nie toleruję, ale w tym cieście... To już inna bajka. Szarlotka wspaniała, wilgotna z chrupkim wierzchem.

składniki:
1 szklanka kaszy manny
1 szklanka mąki
1 szklanka cukru
1 łyżeczka proszku do pieczenia

1kg jabłek
3łyżki cukru
1 cukier waniliowy
ok. 1/2 kostki masła
cynamon (wg uznania)

bułka tarta

sposób przygotowania:
1. Piekarnik rozgrzać do 200 stp C. Małą tortownicę nasmarować masłem i obsypać bułką tartą.

2. Kaszę, mąkę, cukier i proszek wymieszać w dużej misce.

3. Jabłka zetrzeć na tarce o dużych oczkach. Następnie dodać do nich cukier, cukier waniliowy i cynamon.

4. Do tortownicy wsypać 1/3 suchych składników. Wyrównać po całym dnie. Na to położyć 4 cienkie (1-2mm) plastry masła, a następnie połowę jabłek. Po czym znów wysypać 1/3 suchych składników, wyrównać, położyć 4 cienkie plasterki masła, resztę jabłek. Na wierzch wysypać resztę suchych składników, wyrównać, po czym ułożyć plasterki masła po całym wierzchu tak, żeby mniej więcej cała powierzchnia była nimi równomiernie pokryta.

5. Piec około 50 min, aż wierzch szarlotki będzie złoty.

dodatkowe informacje:
Jeśli podczas pieczenia okaże się, że na wierzchu pozostały obszary, w które nie wsiąkło roztopione masło można dołożyć w tych miejscach dodatkowe plasterki masła i piec dopóki te miejsca nie staną się rumiane.

U mnie tak było, co widać na zdjęciu poniżej. Jaśniejsze obszary na wierzchu są efektem dołożenia dodatkowych plasterków masła, co swoją drogą daje w rezultacie ciekawy efekt :-)

To jeden z tych przepisów, które są drogą do poszukiwania czegoś podobnego do tutejszych piekarnianych pizzolin. Moi domownicy spodziewali się nieco innego efektu, ale trudno było mieć inne oczekiwania do ciasta z jajkami, proszkiem do pieczenia i drożdżami. To już nie to samo...
Nie krytykuję jednak tego przepisu. Na pewno jest wspaniały z barszczem czerwonym lub z ciepłą zupką. Zaletą jest także ekspresowośc wykonani. Nam smakował na czwórkę z plusem.

Kolejny wspaniały przepis, do którego zaczątek cichutko czeka w lodówce na swój następny występ w piekarniku. Muszę przyznać, że troszeczkę bałam się tego kształtu, gdyż nie mam jeszcze wprawy w formowaniu zwykłych bochenków, a co dopiero "bagietki dookoła" :-) Mimo to wyszedł całkiem nieźle, jeśli chodzi o sam wygląd, bo w smaku, no cóż można się było rozpływać, dlektując się przestygniętym i pokrojonym chlebkiem z fromagem i wędzonym serem + pomidorek.
Fakt, że trochę mi nawet przerósł, choć się do końca na tym nie znam, ale ciasto trochę się rozpłynęło po długich oczekiwaniach na włożenie go do piekarnika (wciąż zepsutego). Niestety tak się złożyło, że musiałam być dziś w dwóch miejscach naraz i to oddalonych od siebie o 40km. Dlatego też wypytywałam o niego na CC i dzięki Tatter jakoś sobie z nim poradziłam. Jeszcze raz dziękuję za wszelkie rady Tatter bez nich nie wyszedłby tak cudowny!!!






PS. N. już przechrzcił chlebek na bumerang :-]

Cały tydzień żyjemy na torebkowym jedzeniu. Powód: zbyt piękna pogoda :-) Nie mamy ochoty nic gotować, nie siedzimy w domu, więc żyjemy instant. Pływamy, biegamy, gramy w piłkę i wcale nie jesteśmy głodni, więc od biedy obiad sponsoruje Knorr. Całości dodajemy sałatki i ryż. Gotowany, pysznie puszysty i nigdy z torebki.


składniki:
1 szklanka ryżu
1,5 szklanki wody
0,5 łyżeczki soli
1 łyżeczka masła

Na średnim ogniu nastawiamy wszystkie składniki. Po zagotowaniu zmniejszamy maksymalnie ogień i czekamy, aż cała woda się wchłonie. Często mieszamy.

Postanowiłam poćwiczyć formowanie bochenka i poszłam za radą tatter dotyczącą zwijania. Dlatego wykorzystałam pozostawiony starter na pain de campagne rustique i upikłam go ponownie. Tym razem wyrastał w silikonowej tortownicy i nawet ładnie wyrósł na wysokość szerokości dłoni.

Ten przepis to prawdziwe odkrycie na papryki ze słoiczka, które toleruję smakowo. Wcześniej zniechęcałam się przetworami mojej mamy i wszelkich znajomych, których papryki były okropnie gorzkie w smaku. A ta jest odpowiednio wyważona, choć mogłaby być odrobinę słodsza :-)
Do tego jest bardzo prosta i w miarę szybka w przygotowaniu. No i nie muszę przeistaczać się w czarownicę mieszającą wszystkie składniki w wielkim garze. Po prostu do słoików wkładamy umytą, osuszoną, oczyszczoną z pestek paprykę, pokrojoną na odpowiednio duże kawałki. Po czym przygotowujemy zalewę.

składniki:
10 szkl wody
1 szklanka cukru
1 szklanka oleju
poł szklanki miodu
4 plaskie łyżki soli
2,5 szkl.octu 5%
5 listków laurowych,
10 ziaren ziela angielskiego,
kila ziaren pieprzu czarnego,
gorczyca (garstka)

sposób przygotowania:
Z podanych skladników gotujemy zalewę i studzimy. Zalewamy paprykę. Wekujemy 10 min.

PS. Pokrywka z napisem REKIN musiała zawieruszyć się z jakiś śledzi ;-)

W mojej wersji była to panga po indonezyjsku. Nie wiem dlaczego tak autorka nazwała tą rybkę, niemniej jednak dziś ją wypróbowaliśmy. Smak jest raczej przewidywalny, gdyż wśród składników dominuje prostota: oliwa, czosnek, sos sojowy, pieprz, cytryna, odrobina chili i soli. Do zrobienia zachęciła mnie liczba opinii na MM. I ku mojemu zdziwieniu danie wyszło smaczne, aczkolwiek bez zachwytów.

Pyszna sałatka na zimowy czas. Nastepnym razem użyję młodszej marchewki, gdyż ta, którą dodałam tym razem była zbyt zbita przez co wyszła odrobinę za twarda.


składniki:
4 kg obranej cukinii, młodej (lub ogórków)
1/2 kg cebuli
1/2 kg marchwi*
2 łyżki soli
1 łyżka pieprzu
1 główka czosnku
3 korzenie pietruszki*
garść natki (lub koperku)
1 szkl. cukru
1 szkl. octu
1 szkl. oleju

sposób przygotowania:
Wszystko pokroić, zasypać cukrem, dodać sól, ocet i zostawić na noc. Gotować w słoikach godzinę.

*startej lub pokrojonej

W ramach wypoczynku zwykle chcemy udać się w ciche, uwolnione od miejskiego gwaru miejsce. Paradoksem jest jednak fakt, że często uciekamy do jeszcze bardzej zatłoczonych, gwarnych letnich miejscowości, które kłębią się od turystów. Czy to nad morzem, czy nad pobliskim zalewem zawsze znajdzie się ktoś kto słucha głośno muzyki lub pije alkohol z przyjaciółmi zachowując się przy tym jakby był panem sytuacji (i miejsca). Zamiast odpoczywać zmieniamy miejsce lub całkiem się zniechęcamy.

Podobne sytuacje spotkały nas w ostatnim czasie nad pobliskim kąpieliskiem, dlatego postanowiliśmy wyruszyć w poszukiwaniu ciszy i spokoju do wypoczynku. Dziś z samego rana wybraliśmy się drugi raz w miejsce, gdzie dźwięki przyrody są jedynymi dźwiękami otoczenia.

Jak ja lubię takie wymagające chleby. Moje kilku dniowe zmagania, nareszcie zostały uwieńczone pachnącym bochenkiem pain de campagne rustique. Co prawda przerósł odrobinę przez noc, ale nie mogłam go piec o 3 nad ranem, więc musiał poczekać. Z tego też powodu (prawdopodobnie) opadł po przełożeniu na kamień. Od koszyczka zrobił mu się śmieszny pępek :-)
 

Leczo wg przepisu yenulki, któro wspaniale nadaje się do słoika, jak i na pyszny obiad z dodatkiem kiełbasy lub wędzonki.

Przepis ten już drugi raz gości na naszym stole. Tym razem z sosem paprykowym, który idelanie nadaje się także do samego ryżu. Takie fileciki to jedno z tych dań, które określam mianem pychot, choć nie jest zbyt malokaloryczne, ale tę pół szklanki oliwy w zupełności wybaczam.

składniki:
2-4 pojedyncze piersi z kurczaka
sól, pieprz cytrynowy
tymianek
oregano
papryka słodka mielona
szczypta chili
mąka do obtaczania
kilkanaście plasterków dobrej wędzonki

sos:
1 papryka czerwona
1 papryka zielona
2 szklanki rosołu
1 cebula
2 ząbki czosnku
1/2 szklanki oliwy
przyprawy do smaku m. in. przyprawa do kurczaka, rozmaryn, bazylia, papryka słodka, pieprz cayenne

sposób przygotowania:
1. Piersi kroimy w podłużne kawałki ( z jednej piersi 4-6 kawalków) tak, żeby można je było wygodnie zawinąć w plasterek wędzonki.
2. Każdy kawałek doprawiamy do smaku troszkę pikantniej. I każdy z nich zawijamy w wędzonkę (mocno skęcając) i spinamy wykałaczką.
3. Każdy kawałek mocno obtaczamy w mące. Ukladamy je w naczyniu żaroodpornym.


4. Paprykę kroimy w paseczki, cebulę tniemy w talatki a czosnek przeciskamy przez praskę. Podsmażamy wszystko na oliwie. Zalewamy rosołem - chwilę gotujemy. Przyprawiamy i zalewamy mięsko.


5. Zapiekamy ok. 30 minut w temp 150-170 stp. C. Najlepiej jest wykorzystać termometr do mięs, sprawdzając co jakiś czas wewnętrzna temperaturę kurczaka. Powinno być około 80 stp. C.