Ta potrawa mimo swoich azjatyckich korzeni ma wg mnie zdecydowanie inny, oryginalny, subtelny, orientalny smak. Na pierwszy rzut oka składniki sosu mogą dziwić i wprawiać w zakłopotanie nawet najbardziej odważnych eksperymentatorów w kuchni. Niemniej jednak z ręką na sercu i żołądku polecam tą wyjątkową potrawę. Dla niepewnych proponuję zmniejszyć porcję o połowę, gdyż z podanych proporcji wychodzi obiad na 3-4 osoby.

składniki:
2-3 pojedyncze filety z kurczaka, pokrojone w paski
sól
½ łyżeczki pieprzu cayenne
1 łyżeczka słodkiej papryki
2 łyżki oleju
3 cebule, pokrojone w piórka
2 ząbki czosnku, posiekane
100 ml soku jabłkowego np. Tymbark 100%
200 ml niesłodzonego mleka kokosowego
2 łyżki masła orzechowego
300 g marchwi, pokrojone w słupki
200 g pieczarek, małych pokrojonych w ćwiartki
1 pęczek świeżej kolendry, grubo posiekane

sposób przygotowania:
Mięso posypać przyprawami (cayenne, sól, papryka) i dobrze wymieszać. Na dużej głębokiej patelni, a jeszcze lepiej w woku, rozgrzać olej i obsmażyć kurczaka tak, by tylko ściął się z wierzchu.
Dodać cebulę i czosnek. Chwilę wszystko razem podsmażyć, żeby się przegryzło.

Następnie wlać składniki sosu – sok, 100ml wody, mleczko kokosowe i masło orzechowe (najlepiej naturalne bez żadnych soli i innych dodatków). Wszystko wymieszać i po kilku minutach (2-3), kiedy sos zaczyna lekko bulgotać dodać marchew i pieczarki.
Przykryć i dusić przez około 8-10 minut lub do momentu, gdy marchew będzie lekko miękka.

Na koniec doprawić solą, pieprzem cayenne. Można ewentualnie – wg własnych upodobań – dodać sambal oelek lub malutką posiekaną papryczkę chili. Wówczas potrawa będzie bardziej wyrazista.

Podawać z ryżem, a wierzch udekorować kolendrą.

Smacznego!

dodatkowe informacje:

Zamiast piersi z kurczaka można użyć udek, jednak trzeba wydłużyć czas ich duszenia się. W samym sosie jeszcze przed dodaniem marchewki i pieczarek proponuję dusić wszystko około 10-15 minut w zależności od wielkości udek. Ja robiłam z filetów z kurczaka, które można po podsmażeniu wyjąć i dodać dopiero pod koniec, aby uzyskać bardzo mięciutkie kęski mięska.

Nie próbowałam tego dania z sokiem, a w zasadzie napojem z kartonu. Do wypróbowania użyłam 100% sok jabłkowy Tymbark w małej 250ml butelce. Myślę, że jest idealny ze względu na lekko kwaśny smak.

To z pewnością kolejna wiosenna propozycja obiadowa. Bogata w charakterystyczną wiosenną zieloność za sprawą sałaty masłowej oraz ukrytego wewnątrz szpinaku - i tu podkreślam ŚWIEŻEGO!
Mój N. uparł się pewnego dnia po zdegustowaniu cannelloni z farszem szpinakowym zapiekanym bodajże z beszamelem (autorstwa Pascala), że nigdy, ale to przenigdy w życiu nie spróbuje już więcej szpinaku. Tymczasem ja ciągle staram się przekonać go do dania szpinakowi jeszcze jednej szansy. Przepis Bajaderki sprawdził się w tym przypadku bardzo dobrze i poprawił rokowania dla szpinaku na przyszłość :-)

Oryginalne składniki farszu to:
250g mrożonego szpinaku
100g pokruszonego sera feta
3 łyżki startego parmezanu
1-2 ząbki posiekanego czosnku
sól i pieprz do smaku

Ja zastąpiłam mrożony szpinak świeżymi listkami w ilości: na oko oraz pominęłam parmezan z braku takowego w lodówce.

Farszem nadziewamy piersi z kurczaka, obsmażamy po czym przygotowujemy sos. Tu polecam wg uznania, gdyż oryginalny nie przypadł mi wogóle do gustu - był za gęsty, winny i kwaśny od cytryny.

Następnie dusimy filety pod przykryciem w przygotowanym sosie, odwracając od czasu do czasu.

Smacznego!

Zaglądające zza chmur słońce coraz bardziej napawa mnie optymizmem także w kuchni. Dlatego coraz częściej poszukuję nowych, smacznych, aromatycznych i lekkich propozycji na codzienny obiad. Jednym z takich przepisów, sugerującym wręcz cały zestaw obiadowy, była Grzegorzowa receptura na chrupiące piersi kurczaka mocno ziołowe podane z pieczonymi ziemniakami i sałatką z pomidorów oraz cebuli.

Pieczone ziemniaki
ziemniaki
masło
sól

Ziemniaki obrać lub dobrze wyszorować. Piec w piekarniku rozgrzanym do 200 stp. C przez około 1h.

Sałatka z pomidorów i cebuli
2 pomidory
1 cebula
1-2 jajka, ugotowane na twardo
majonez
śmietana
sól i pieprz

Pomiodory, cebulę i jajka pokrajać w kostkę. Wymieszać z majonezem oraz śmietaną (proporcje pół na pół lub trochę mniej majonezu). Doprawić.

składniki:
1/2 kg filetów z kurczaka
1-2 łyżki oleju
1 średnia cebula, pokrojona w piórka
1 mały ząbek czosnku, zmiażdżony
1/2 małej papryczki chili, drobno posiekana
1-1 1/2 łyżka świeżego imbiru, drobno posiekanego
1 - 1 1/2 łyżeczki trawy cytrynowej, posiekanej*
2/3 łyżki łagodnej pasty curry
1 1/2 łyżeczki brązowego cukru

130 ml mleka kokosowego
1/4 szklanki bulionu drobiowego

* zastąpiłam ją otartą skórką z cytryny i odrobiną soku

sposób przygotowania:
Podgrzej olej. Wrzuć cebulę i zeszklij.

Dodaj czosnek, chili, imbir, trawę cytrynową i pastę curry.

Dodaj kuczaka pokrojonego w paski i dobrze wymieszaj tak, aby pasta curry oblepiła wszystkie kawałki mięsa.

Przykryj i duś przez 5-10 minut na małym ogniu.

Odkryj, dodaj cukier i wymieszaj.

Dodaj mleczko kokosowe i bulion. Dporowadź do zagotowania.

Zmniejsz ogień i duś odkryte przez 10-15 minut.

dodatkowe informacje:
Można dodać cukinię, zielony grosze, czerwoną paprykę.

Od dłuższego czasu chodziły za mną... gołąbki. Najpierw zachciało się ich nam podczas wizyty teściowej, która chcąc dogodzić wszystkim zrobiła całkiem pokaźną, a nie doprawioną, porcję. Nie był to ten sam smak gołąbków, który znamy sprzed lat i nic w tym dziwnego skoro w farszu nie było ani soli ani pieprzu.
Następne podejście gołąbkowe zaliczyła również moja mama z podobnym efektem. Niestety z czasem nasze mamy przestały zwracać uwagę na smakowitość potraw.

Dlatego postanowiłam sama poszukać recepty na to danie. Moim celem stał się portal, który często odwiedzam, gdy potrzeba mi przepisu na coś bardziej tradycyjnego - Wielkie Żarcie. Po przeglądnięciu kilku przepisów na gołąbki z ryżem i mięsem postanowiłam skonsultować się jeszcze z mamą, która pamięta babciny przepis. Po całym tym zabiegu wypośrodkowałam wszelkie dane i zabrałam się do przygotowań. Przy okazji zauważyłam, że co kraj to obyczaj i tak proste danie jak gołąbki bardzo różni się w różnych regionach Polski. Jedni dodają kaszę zamiast ryżu, inni nie dodają wogóle mięsa, ja natomiast nie znam wogóle smaku gołąbków z grzybami. Proporcje także są różne. Bazując na przepisie gołąbków do gąbki otrzymałam w efekcie smaczny gołąbkowy debiut choć było w nim mniej ryżu niż w tych gołąbkach, do których jestem przyzwyczajona.

składniki: (ok. 6-8 porcji)
50dag ryżu arborio
10dag masła
2 cebule
6-8 łyżek białego wytrawnego wina
1 litr rosołu
szczypta szafranu
1-2 czerwone papryki
30dag zielonego groszku
20dag szynki
10dag sera żółtego, startego
sól, pieprz

sposób przygotowania:
Posiekaną cebulę podsmażyć na części masła, aż się zrumieni. Dodać ryż, stale mieszać, aż stanie się przezroczysty. Wtedy dodać wino i gotować, aż płyn odparuje.

Dodać połowę rosołu, szafran, pokrojoną wg uznania paprykę i gotować.

Kiedy rosół wyparuje, dodać pozostałą część i gotować aż ryż będzie gotowy. Można uzupełnić wodą, jeśli rosół odparował a ryż jeszcze nie jest gotowy. Na koniec dodać pokrojoną w kostkę szynkę, groszek i resztę masła.

Doprawić solą i pieprzem.

Podawać ze startym serem.

To jedno z moich ulubionych połączeń smakowych, które odkryłam wraz z naszą wspólną fascynacją daniami orientalnymi, choć trudno tu mówić o orginalnym pochodzeniu tej potrawy, gdyż jest ono po prostu polskie.
Przepis pochodzi z MM i jest doskonałym połączeniem ryżu, kurczaka lub indyka z owocami. Wiem, wiem u niektórych wywołuję w tym momencie skrzywienie na twarzy, ale kto nie spróbował tego dania, ten nie może z góry zakładać, że nie byłby w stanie go polubić. Ja najbardziej lubię w nim słodko-ostre połączenie, które wspaniale współgra ze smakiem mięsa, a do tego sosik, który tak rozkosznie nawilża ryż i mówiąc tu o ryżu mam na myśli jaśminowy lub jakiś inny pod warunkiem, że nie z torebki. A do tego ugotowany tradycyjnie w odpowiednich proporcjach. U nas taki ryż gotuje się do ponad 8 lat odkąd to zawitała maszyna do gotowania ryżu, a która z czasem wyzionęła duch i jako, że nie znaleźliśmy godnego następcy pozostał nam sam wewnętrzny wkład, służący obecnie jako garnek do gotowania na gazie.

Z pewnością polecam tak przygotowanego kurczaka lub też indyka wszystkim amatorom i poszukiwaczom spolszczonych, pachnących na sposób chiński potraw.

Kontynuując temat luzowania drobiu oraz nadziewania go różnościami przedstawiam kolejny wypróbowany przepis. Nie przedłużając dalej, życzę smacznego!

składniki:
1 kurczak, ok. 1,5kg wyluzowany
sól, pieprz, mielona papryka
1/2 szklanki ryżu
po 1/2 czerwonej i zielonej papryki
2 łodygi selera naciowego
1 gałązka rozmarynu
kilka liści pietruszki
1 łyżka oliwy
2 łyżki kukurydzy z puszki
3/4 szklanki bulionu drobiowego
1-2 łyżki masła

sposób przygotowania:
1. Kurczaka posypać solą, pieprzem i papryką.

2. Warzywa umyć, pokroić w drobną kostkę. Zioła opłukać i posiekać.

3. Na oliwie smażyć warzywa przez kilka chwil. Dodać kukurydzę i smażyć jeszcze kilka minut. Przyprawić oraz dodać zioła.

4. Ryż ugotować al dente w bulionie. Musi być lekko twardy, gdyż będziemy go jeszcze piec. Następnie dodać warzywa, wymieszać.

5. Piekarnik nagrzać do 200 stp. C.

6. Tuszkę kurczaka nafaszerować, zaszyć i włożyć do dobrze wysmarowanego oliwą naczynia żaroodpornego. Na koniec położyć na wierzch plasteki masła. Piec około 80 minut polewając czas od czasu tłuszczem z pieczenia.

Dla mnie jest to wspaniały przepis na wyczarowanie z jednego kurczaka dwóch, a nawet trzech dań. Na początek zacznę od kurczaka, bo to właśnie on będzie głównym bohaterem tego obiadowego spektaklu. A więc zaczynamy!

Po pierwsze musimy nabyć pokaźną porcję drobiu w postaci ok. 1,5kg kurczaka. Jak dla mnie to dużo bo starcza na 4 dosyć duże porcje. Wszystko jednak zależy od tego jak i ile jadamy. Po drugie pozostałe składniki, jak niżej.

składniki:
1 spory kurczak (ok. 1,5 kg lub większy)
1/2 szkl. ryżu parabolicznego,
10 dag szynki wędzonej w normalnych plasterkach
3 wątróbki drobiowe (opcjonalnie)
20 dag pieczarek
1 cebula
1 jajko
4 łyżki masła
1 kostka rosołowa
szczypta papryki
sól, pieprz
olej

Aby rozpocząć dzieło musimy wyluzować kurczaka. Polega to na tym, że wyciągamy przez kuper wewnętrzny korpus tj. żebra, kręgosłup aż po szyję włącznie, zostawiając tylko kości w nogach i skrzydełkach. Instruktaż luzowania autorstwa Beaty Sz. znajdziecie na stronie CC, a poniżej pokazuję luzaka (po lewej) i nafaszerowanego luzaka (po prawej).

 

Zanim przystąpimy do faszerowania opatrujemy rany tzn. zszywamy bawełnianą nicią wszystkie dziury w skórze poza tą przez którą wyciągaliśmy korpus.

Teraz zabieramy się za farsz. W rondelku rozgrzewamy łyżkę masła, dodajemy posiekaną cebulę i delikatnie szklimy, po czym wrzucamy opłukany ryż. Wszystko mieszamy. Chwilkę trzymamy na ogniu, tak z pół minuty i zalewamy rozpuszczoną w szklance gorącej wody kostką rosołową. Przykrywamy i od momentu zagotowania trzymamy na małym ogniu 20 minut lub do momentu, aż ryż będzie lekko twardy. Tutaj naprawdę trzeba wyczuć moment, pamiętając że ryż będzie się jeszcze piekł w środku kurczaka.

Umyte pieczarki pokroić w plasterki, szynkę na paseczki, po czym te na kwadraciki. W kostkę to chyba będzie złe określenie z racji grubości plasterków. Wątróbkę zaś opłukać, oczyścić, a jeżeli ktoś ma czas i ochotę to może się postarać o obranie z błon – zyska na smaku nie tylko wątróbka. W rondelku rozgrzać resztę masła, usmażyć na nim wątróbki, wyjąć i pokroić. Pokroić na 1cm kostkę. Odłożyć. Na tym samym tłuszczu przesmażyć pieczarki, dodać szynkę i stale mieszając smażyć jeszcze chwilę. Zdjąć z ognia i dodać wątróbkę, przyprawić dosyć mocno papryką i pieprzem, i nie specjalnie mocno solą (ja nie dosalam wcale). Dodać ryż, wymieszać i przestudzić. Wbić jajko i dokłądnie wymieszać.
Kurczaka ostrożnie nadziać farszem. Nic nie zostanie! Otwór zszyć bawełnianą nicią. Ułożyć przygotowane mięso w natłuszczonej brytfannie lub oczywiście naczyniu żaroodpornym, posmarować oliwą, oprószyć solą i pieprzem i wstawić do piekarnika nagrzanego do 200°C na jakieś 1,5 godziny. Prawie cały czas piekłam pod przykryciem, a dopiero pod koniec odkryłam naczynie. W czasie pieczenia dość często polewałam wytapiającym się tłuszczem.

I tym oto sposobem mamy 2 w 1, czyli kurczaka i risotto z warzywami :-) To takiedanie na pokaz. Trochę pracochłonne, jednak efekt na pewno zaskoczy i to nie tylko nas ale także wszystkich gości.

 

A co z wyciągniętym korpusem? Oczywiście przygotowałam na nim pyszny, domowy i do tego prawdziwy bulion, nie to co te podróbki z kostki! Ale o tym w następnym poście.

Danie to pamiętam jeszcze ze stancji, gdy jedynym źródłem kulinarnych pomysłów była własna inwencja oraz segregator pełen wybranych do spróbowania przepisów z Mniama. I właśnie dzięki temu małemu zbiorkowi, który dziś stanowi już pokaźną skarbnicę różnorakich przepisów, zrobiłam pierwszy raz makaron penne.

Tak przygotowane penne wg przepisu Grzegorza jest no. 1 po dziś dzień. Po pierwsze jest proste, niewymagające, pożywne, bogate w smaku i nie potrzebuje drogich czy też wyszukanych składników. Po drugie zawiera sporą ilość cebuli, za którą przepadamy. Po trzecie: pomidory, którym przyznałabym miejsce ex equo ze wspomnianą cebulką. No i na koniec, jeśli się już wprawimy w robieniu ultra małych ślicznych kuleczek mięsnych danie to zyska także wyśmienity wygląd, choć jako danie jednogarnkowe na pewno nie osiągnie estetyki warzywnej piramidki ułożonej na upieczonym kawałku polędwicy z dodatkiem akcentów różnych małych kulinarnych detali.

Ilekroć w lodówce ląduje dorodny filet z indyka mam ten sam dylemat - co by tu z niej zrobić? W poszukliwaniu sposobu na indyka doskonałego postanowiłam wypróbować kolejny przepis z MM. Tym razem wybrałam tytułową pierś z indyka. Szczerze przyznam, że był to najlepszy przepis, który dotychczas wypróbowałam. Wcześniej na naszym stole gościło indycze jednogarnkowe danie oraz kilka innych bajaderkowych pomysłów na to mięsko. Poza konkurencję wymienię tutaj udziec indyka marynowany w sosie sojowym i occie balsamicznym, który znakomicie nadaje się jako wędlina do chleba oraz wszelkiego rodzaju curry uwielbiane w naszym domu przez wszystkich.

Cóż więcej? Pozostaje mi nadal szukać doskonałej pieczeni z indyka. A może macie jakieś pomysły?

Gdy mięsa indyczego dostatek, a na obiad sił niewiele zabieram się za robienie tej właśnie lazanii (w oryginale lasagne). Prostej i - jak na robienie lazanii - szybkiej wersji tej potrawy. Przepis ten dostałam parę lat temu od koleżanki z liceum.
składniki
6-8 arkuszy makaronu lasagne
25 dag sera żółtego - najlepiej mozzarelli

ok. 1 szklanki bulionu z kostki

0,5 kg mięsa mielonego
1 puszka całych pomidorów
2-3 łyżki dobrego przecieru pomidorowego
1 dorodna czerwona papryka
1 cebula
2-3 ząbki czosnku
1 łyżeczka mielonej słodkie papryki
suszone zioła prowansalskie
sól i pieprz do smaku

natka pietruszki (do dekoracji)

sposób przygotowania
Na rozgrzaną głęboką patelnię lub wok daję oliwę, a następnie smażę na niej mięso mielone - osobiście preferuję drobiowe, ale może być każde inne. W trakcie smażenia rozdrabniam mięso na małe kawałki. Po 5-6 minutach powinny zrobić się z mięsa drobne kawałeczki. Jeśli nie to rozdrabniamy je widelcem.

Następnie doprawiam - dodaję zioła prowansalskie, pieprz i pokrojoną w drobną kostkę paprykę. Po chwili dodaję również pokrojoną w kosteczkę cebulę i wyciśnięty czosnek (może być posiekany).

Dodaję pomidory wraz z (najlepiej gęstą) zalewą. Takie pomidory można zastąpić także dobrą pulpą pomidorową. Kiedy cebula jest miękka dodaję pokrojone pomidory i przecier. Teraz nadchodzi czas na ostateczne doprawienie farszu - dodajemy słodką paprykę i solimy wg uznania. Można też w razie potrzeby, dodać jeszcze pieprzu lub ziół. Zestawiamy z ognia.

W naczyniu żaroodpornym lub formie do lazanii nalewam na dno trochę bulionu tak, aby tylko pokrył dno. Można również dać na dno trochę farszu jeśli jest rzadki. Dzięki obecności bulionu lub farszu mamy pewność, że najniższa warstwa makaronu będzie ugotowana. Na to układam warstwę makaronowych arkuszów (UWAGA! Arkusze nie mogą na siebie zachodzić, gdyż mogą się nie dogotować). Później farsz (połowa lub 1/3), ser i znowu makaron. Dla pewności w tym momencie polewam delikatnie bulionem makaron, aby się zamoczył. Następnie szykuję kolejne wartswy. Kończymy na warstwie makaronu. Na nią możemy położyć jeszcze ser lub też nie. Przygniatamy wszystko lekko, aby się wyrównało i polewamy resztą makaronu.

Kiedyś oglądałam w "Pascal, po prostu gotuj", iż bulionu powinno być tyle, by pokrył najwyższą warstwę makaronu na około 1mm. Ja natomiast jeśli używam zbyt szerokiego naczynia i szkoda mi wlewać aż tyle bulionu polewam wierzchni makaron podczas pieczenia. Jednak jeśli dysponujemy odpowiednim naczyniem to nie będziemy potrzebować jakiejś zawrotnej ilości bulionu i powinna nam wystarczyć 1 szklanka. Uwierzcie na słowo, że takie przygotowanie sprawdza się, potrzeba tylko trochę wyobraźni i wprawy :-)

Piekę w 130-150 stp. C około 30 minut. Podczas pieczenia bulion zostanie wchłonięty przez makaron a farsz zgęstnieje.

Po wyjęciu z piekarnika zaleca się odczakanie, aż lazania odpocznie. Trudne to jest niebywale, kiedy wspaniałe zapachu roznoszą się po całym domu. Podobno lazania najlepiej smakuje i jest wygodna do podawania, jak się ją odgrzeje tuż po wystygnięciu. Nie próbowałam, gdyż u nas znika zaraz po 5 minutach od wyciągnięcia z pieca i dlatego też wygląda jakby przeszła huragan zanim trafiła na talerz ;-)

Na koniec dekoruję listkami świeżej natki pietruszki. Smacznego!

Pomysł na to wspaniałe i szybkie danie znalazłam na CC - Kurza pierś z cukinią Marghe. Niestety w ostatnim czasie popełniam mnóstwo nieprzewidzianych błędów, które bezodwrotnie wpływają na przepis. Powodem tego jest fakt, iż komputer stoi w pokoju oddalonym od kuchni o parę metrów, do tego moja pamięć zawodzi, a z troski o środowisko nie drukuję ton kartek z pojedynczymi przepisami. W rezultacie dodam coś zamiast czegoś lub inaczej to coś pokroję.
Dlatego też i tym razem zamiast posiekanej na wierzchu dymki w potrawie wylądowała cebula. Doprawiłam przyprawą do kuchni chińskiej i odrobiną pieprzu. Wyszło bardzo smaczne :-)

składniki:
4 szalotki, cienko pokrojone w plasterki
6-10 plastrów bekonu (lub wędzonki)
4 pojedyncze filety z kurczaka
pieprz cytrynowy (lub zwykły z odrobiną startej skórki z cytryny)
6 łyżek startego parmezanu
1 łyżka oliwy


sos:
1 ząbek czosnku, zgnieciony
1/3 szklanki wytrawnego białego wina
2 łyżki masła
1 1/2 łyżki mąki
1 1/4 szklanki bulionu
1/4 szklanki śmietany

sposób przygotowania:

1. Jeśli używamy bekonu należy go przedtem podsmażyć na patelni aż będzie brązowy, ale wciąż elastyczny (nie chrupiący). Zdjąć z patelni. Na tłuszczu wytopionym z bekonu lub odrobinie oliwy zeszklić szalotki. Rozgrzać piekarnik do 160 C.

2. Każdy filet rozbić na cienki kotlet. Posypać każdy filet pieprzem i solą. Na każdym kotlecie, po środku (wzdłuż), położyć 2 ½ plasterka bekonu, a następnie przygotowane wcześniej szalotki. Na koniec posypać parmezanem. Zwijać roladkę zamykając brzegi wykałaczkami.

3. Do patelni dodać oliwę. Podsmażyć roladki z każdej strony na złoto-brązowy kolor (ok. 5 minut). Następnie roladki włożyć do piekarnika. Można do tego użyć patelni, której wcześniej używaliśmy, jeśli jest przystosowana do użytkowania w piekarniku. W przeciwnym razie przełożyć roladki do innego naczynia. Piec 20-25 minut.

4. Upieczone roladki przełożyć na talerz, przykryć folią aluminiową, aby nie ostygły. Tłuszcz powstały podczas pieczenia zlać do patelni. Patelnię postawić na średnim ogniu. Dodać wino i mieszać tak, aby wszystko co przywarło do patelni rozpuściło się w winie. Doprowadzić do zagotowania i pozostawić tak długo, aż wino odparuje do około 1-2 łyżek. Następnie dodać czosnek i masło. Gotować, czas od czasu mieszając, około 1 minuty. Po czym dodać mąkę, dokładnie wymieszać I gotować kolejną minutę. Dodać bulion (ja zrobiłam z ½ kostki) i śmietanę. Doprowadzić do zagotowania. Wymieszać. Zmniejszyć ogień i gotować 2 minuty do zgęstnienia. Na koniec przelać sos przez gęste sito.

5. Z roladek usunąć wykałaczki. Pokroić na 1-centymetrowe plastry. Podawać z sosem w towarzystwie ryżu lub wg uznania.

Smacznego!

Niestety zawiedzeni będą dziś ci, którzy zaglądają tu głównie ze względu na zdjęcia. Otóż dzisiejszy obiad znikną w tak ekspresowym tempie, że nie zdąrzyłam zrobić zdjęcia. A to wszystko za sprawą tortilli i proszę nie myśleć teraz o zapiekanych z różnościami ziemniaczkach z dodatkami, które często tak są nazywane. Tym razem chodzi o naleśnikowate placki, w które zawijamy mięsko, sosik i warzywa, dając upust swoim kulinarnym zachciankom. Dziś zainspirowały mnie w wydaniu Niny Simonds z książki "Spices of Life".

składniki:
0,5kg filetów z kurczaka lub indyka
8-12 tortilli
3 łyżki oliwy

marynata:
1 3/4 szklanki* jogutrtu naturalnego
2 1/2 łyżki świeżo startego imbiru
1 1/2 łyżki rozgniecionego czosnku
1 łyżeczka płatków suszonego chili**
1 1/4 łyżeczki kuminu
1 1/4 suszonego oregano
1 łyżeczka soli
1/2 łyżeczki pieprzu

Mięso pokroić lub marynować w całości. Składniki marynaty połączyć i włożyć do niej mięso na minimum 30 minut. Na ten czas odstawić do lodówki.

Patelnię, najlepiej grillową, spryskać oliwą. Mięso wyciągnąć z marynaty i smażyć z każdej strony. Jeśli smażymy w kawałku, to kroimy je po usmażeniu w paski lub kostkę.

W tym momentcie danie jest już prawie gotowe. Tortille odgrzać lub jeśli korzystamy z gotowych placków przygotować wg podanego na opakowaniu przepisu. Czy podamy zrolowane, czy uformowane w kopertę, a może wszystkie składniki pozwolimy połączyć wg uznania naszym gościom zależy tylko od nas. I za to lubię tortille :-)

Miętowy dressing
1 1/2 szklanki śmietany lub jogurtu
1/2 łyżeczki kuminu
3 łyżki posiekanych listków świeżej mięty
1 łyżeczka soli**

Składniki wymieszać.
--
* szklanka = 250ml
** lub do smaku

U nas zwykło się to właśnie tak nazywać, jak napisane jest w tytule. Prawdziwej nazwy nigdy nie pamiętam, a i teraz nie mogę odnaleźć przez to przepisu na MM. Dodam tylko, że jest to przepis autorstwa Grzegorza i sięga czasów, kiedy gotowałam na stancji w Lublinie.

Najbardziej zapadł mi w pamięci ostatni etap przygotowania polegający na odparowaniu sosu, który zawsze współlokatorzy podjadali drewnianą łyżką, tłumacząc, że pomagają mu odparować :-)
składniki:
40dag filetów z kurczaka
2 pory, same białe części
5 plastrów ananasa
2 garście kiełków sojowych
kostka rosołowa, na pół litra wody
pół szklanki zalewy z ananasów
sól
świeżo zmielony czarny pieprz
ząbek czosnku
świeży imbir, ok. 3cm
łyżeczka mąki ziemniaczanej
6 łyżek oleju
garść szczypiorku, do dekoracji

marynata:
dwie łyżki ostrego gotowego sosu chili lub słodko-ostrego
4 łyżki sosu sojowego
2 łyżki wódki (opcjonalnie)

sposób przygotowania:
Najpierw pierś kurczaka - myjemy, osuszamy i kroimy w paski mniej więcej 3cm na 1 cm na 1cm.

Paski wrzucamy do miski, zalewamy marynatą, dokładnie mieszamy i zabieramy się za pozostałe składniki potrawy.

Pory myjemy, kroimi na cieniutkie długie paski.

Czosnek i imbir obieramy i kroimi na cienki plasterki.
Ananasa kroimi na niezbyt małe kawałki.

Kostkę rosołową zalewamy wrzątkiem, mieszamy, dodajemy zalewy z ananasów, mąkę ziemniaczaną i jeszcze raz dokładnie mieszamy.

Na woku rozgrzewamy połowę oleju, wrzucamy kurczaka z marynatą i smażymy przez 2 minuty na największym ogniu, cały czas mieszając. Kiedy wszystkie kawałki będą podsmażone zdejmujemy je łyżką cedzakową do jakiejś miseczki.

Wok stawiamy ponownie na ogniu, dodajemy w razie potrzeby olej, rozgrzewamy i smażymy przez minutę pora ciągle mieszając. Dodajemy imbir, czosnek oraz ananasy. Smażymy następne 2 minuty na dużym ogniu, po czym dodajemy kurczaka i kiełki. Zmniejszamy ogień o połowę i wlewamy przygotowany bulion. Trzymamy na ogniu cały czas mieszając jakieś 3-4 minuty. Doprawiamy solą (czasami to niekonieczne) oraz pieprzem.

Pod koniec można dodać jeszcze sosu chili jak kto lubi.

Podawać z ryżem posypane szczypiorkiem.

...czyli danie jednogarnkowe na obiad syty doskonałe. Przepis na to danie pochodzi z MniamMniama, dlatego też nie umieszczę go tutaj, tylko przekieruję na odpowiednie strony.

A teraz przejdę do konkretów. Jest to jedno z tych dań, które kocham za minimum brudzenia podczas jego przygotowania, choć nie jest tego wcale tak mało: patelnia, garnek i naczynie żaroodporne + wszelkie przybory do smażenia i mieszania (mam nadzieję, że o niczym nie zapomniałam). Przechodząc do walorów smakowych, muszę przyznać, że taka pieczeń kojarzy mi się z obiadem u babci, takim zwykłym i prosty. Nie ma w nim wymyślnych przypraw, ani dodatków z Dalekiego Wschodu np. sosu sojowego etc. Mimo to, taki obiadek jest po prostu smaczny.

Dla przełamania bessy na tym blogu wrzucam wczorajszy obiad, a właściwie kolację. Od początku roku szkolnego naszą porą obiadową jest godzina 18 lub 19 i z tego właśnie powodu rzadko robię zdjęcia potrawom, które jemy.

Wczoraj wyjątkowo N. zrobił kilka fotek pikantnym chickenburgerom wyszukanym na stronach kuchnia.gazeta.pl. Niezbyt często tam zaglądam, ale jeśli potrzebuję jakiegoś smacznego przepisu na gwałt, to i ta strona jest dobra :-) Całość wyszła pysznie, a i zwolennicy fastfoodów w naszym domu byli zadowoleni.

Wczorajszy obiad był nieskomplikowany w przygotowaniu, nieziemsko prosty po względem składników i wyborny w smaku.
Odkąd pokochałam smak serów pleśniowych, lubię ich towarzystwo we wszelkich potrawach. Tak też było z pierś kurczaka z serem pleśniowym Kamilii. W zasadzie to tylko dwa składniki wymienione w nazwie i zapieczone w 160C przez 30min. a efekt... przepyszny :-)

Po pierwsze pragnę ogromnie podziękować Tatter za tak uzależniający i wspaniały przepis. Po drugie dzięki tej właśnie recepturze mieliśmy wyśmienity późny obiad z przepysznym aromatycznym winem. A jak wiadomo dobry smak, to gwarancja dobrze spędzonego czasu, tym bardziej w gronie najbliższych.