A jeszcze dokładniej na pangę w sosie porowo-śmietanowym zaczerpnięty z MM. Przyznam bez bicia, że pomysł ten jest wspaniały, a panga w tym wydaniu, jest jak dla mnie jedyną wersją dania, w którego roli głównej panga może starać się o nominację do kuchennego Oscara :-) Delikatna, śmietanowa, pozbawiona pangowego zapachu...

Dodałam trochę za dużo śmietany, ale szkoda było mi zostawiać troszeczkę w kubku, więc dodałam chlapkę więcej. Potrawa nic na tym nie straciła, ale rybki trzeba wprawnym okiem spod sosiku wyglądać. Na zadość uczynienie zyskałam na tej śmietanowej wpadce nieco wilgotności i sosistości, co bardzo sobie w potrawach cenię. Mniam!

PS. I jak zwykle grzech główny: powinna być podana z piure, a my jak zwykle... ryż.