Strona Petry od samego początku mojej przygody z pieczeniem chleba była inspiracją. Tak jak wiele osób piszących kulinarne blogi podążałam również śladami niedoścignionej perfekcji Petry, starając się wypróbować niemal wszystkie zamieszczone u niej przepisy. Niestety nigdy nie udało mi się spróbować choćby połowy z nich. Niemniej jednak mam nadzieję, że kiedyś starczy mi sił i czasu na poznawanie nowych receptur.

składniki:
400g wody
24g drożdży świeżych (lub paczka drożdży instant Dr Oetkera)
15g suchego zakwasu (lub 1-2 łyżki płynnego)
6g słodu (lub łyżka melasy)
12g soli
30g oleju
660g maki pszennej 550


sposób przygotowania:
Ze składników zagnieść ciasto, na końcu dodając olej. Zostawić do wyrośnięcia na 30-40 minut.

Całość podzielić na 12 kawałków i uformować w lekko wydłużone bułeczki. Ułożyć po 6 sztuk obok siebie na blasze wyłożonej papierem do pieczenia, przykryć i zostawić do ponownego wyrośnięcia. Po wyrośnięciu nakroić bułeczki w poprzek jednym pociągnięciem przez cały rząd. Piec w temperaturze 230C do uzyskania złocistego koloru (ok. 40 minut).

Źródło: Petras Brotkasten

Pomysł pieczonych pączków, a właściwie oponek bardzo mnie zaintrygował, dlatego nie minęło dużo czasu od momentu znalezienia przepisu na stronie Heidi do momentu ich spróbowania. Efekt bardzo mnie zaskoczył, ponieważ nie wiązałam z tym przepisem większych nadziei. Szczególnie, gdy wyciągłam z pieca bledziutkie, pękate oponki założyłam, że ten przepis będzie porażką. Tym większe było moje zdziwienie, gdy ugryzłam pierwszą cukrowo-cynamonową sztukę.

składniki:
1 1/3 szklanki ciepłego mleka, temp. 35-40 C
1 saszetka drożdzy instant (2 1/4 łyżeczki)
2 łyżek masła
2/3 szklanki cukru
2 jajka
5 szklanek mąki pszennej
szczypta lub dwie gałki muszkatołowej
1 łyżeczka soli

1/2 szklanki masła, roztopionego
1 1/2 szklanki cukru
1 łyżka cynamonu

sposób przygotowania:
1/3 szklanki mleka wymieszać z drożdżami, odstawić na 5 minut. Pozostałą część mleka wymieszać z masłem i cukrem, a następnie dodać do mleka z drożdżami. Dodać jajka, mąkę, gałkę muszkatołową i sól. Wymieszać drewnianą łyżką lub widelcem do momentu, gdy mąka zostanie wchłonięta przez mokre składniki.

Zagnieść ciasto mikserem lub rękami. Jeśli jest zbyt klejące dodać mąki; zbyt suche - dodać mleka. Ciasto powinno odstawać od ścianek dzierży jeśli używamy do tego miksera, poza tym powinno być gładkie i elastyczne.

Z ciasta uformować kulę i przełożyć do lekko natłuszczonej olejem miski. Przykryć folią spożywczą i odstawić do wyrośnięcia na godzinę lub do momentu, gdy ciasto prawie podwoi swoją objętość.

Ciasto odgazować, przełożyć na stolnicę i rozwałkować na grubość około 1,5cm. Wycinać kółka o średnicy ok. 5 cm, przełożyć na blachę wyłożoną papierem do pieczenia, wyciąć w środku mniejsze kółko o średnicy ok. 2,5-3cm. Blachę z przygotowanymi pączkami przykryć ściereczką i odstawić na 45 minut.

W tym czasie rozgrzać piekarnik do temperatury 190 C.

Piec 8-10 minut przy czym sprawdzić po upływie 8 minut. W między czasie przygotować w jednej miseczce roztopione masło, w drugiej zaś wymieszany z cynamonem cukier.

Po wyjęciu z piekarnik ostudzić pączki przez 1-2 minuty. Następnie maczamy każdą sztukę w roztopionym maśle po czym w cukrze.

Zjadać natychmiast :-)

Porcja na 12-20 sztuk pączków.

dodatkowe infomacje:
Podczas pieczenia unikamy przesuszenia pączków, dltego też sprawdzamy je już po 8 minutach. Ten czas powinien zdecydowanie wystarczyć. Nie powinien zdziwić nas również fakt, że pączki wcale się nie przyrumienią (nawet od spodu). Kolorku doda im dopiero cukier z cynamonem.

Ten wspaniały przepis wymagał od nas ogromnej wytrzymałości na smakowity zapach, który rozchodził się podczas prawie 3-godzinnego przygotowania. Niemniej jednak warto było czekać.

Bouquet garni:
1 por, zielona cześć tylko
1 liść laurowy
1 gałązka świeżego tymianku
1 gałązka świezych liści selera
4 gałązki zielonej pietruszki

Delikatnie rozwijam zewnetrzne cześci pora, wkładam zioła, zawijam dookoła i zabezpieczam sznureczkiem.

3 łyżki masła
1-2 łyżki oliwy
1 kg wołowiny do duszenia (chuck/stewing steak) pokrojonej w dość dużą kostkę
2 cebule
3 ząbki czosnku
2 łyżki zwykłej pszennej mąki
ok.400ml ciemnego ale lub stout
ok.400ml rosołu wołowego (może być z kostki)
1 długa bagietka
kilka łyżek ostrej musztardy (np. Dijon)
miękkie masło

Piec rozgrzewam do 180C.
Na patelni rozpuszczam masło z olejem i na silnym ogniu obsmażam wołowinę ze wszystkich stron. Jednorazowo wkładam na patelnie tylko kilka kawałków mięsa. Zdejmuję łyżką cedzakową i smażę kolejna porcje.
Na tym samym tłuszczu, ale mniejszym ogniu smażę pokrojoną w talarki cebule i zmiażdżony czosnek (ok 4-5 min).
Zeszkloną cebulę posypuje mąka i zasmażam mieszając. Ale lub stout mieszam z rosołem i wlewam na patelnię z cebulą. Zagotowuję i wkładam z powrotem mięso. Dobrze mieszam.
Całość przekładam do żaroodopornego naczynia szklanego/kamionkowego (o poj. min 2.5 litra), wkładam bouquet garni i szczelnie zakrywam folią aluminiową. Duszę w piecu przez 2 1/2 godziny.
Bagietkę kroję na 2 cm kromki i smaruję je z dwóch stron masłem z musztardą. Wyjmuje mięso z pieca i usuwam bouquet garni. Na wierzchu układam kromki bagietki, tak aby lekko na siebie zachodziły i wciskam je w sos.
Zapiekam kolejne 30-40 min bez przykrycia, aż pieczywo będzie chrupiące od góry (dolna cześć jest mokra i pysznie aromatyczna od sosu!!!). Podaje z warzywami gotowanymi na parze.

Dla uzyskania oryginalnego smaku Carbonnade Tatter proponuje użyć ale lub stout i nie zastępować ich winem.


PS. Mam nadzieję, że Tatter nie ma nic przeciwko zamieszczeniu przeze mnie samej receptury. Swój występek uzasadnię tym, że już zapowiedziano powtórkę tego dania, a szczerze nie chce się mi go znów odkopywać na CC.

Otuliwszy całe osiedle, zima zadomawia się już na dobre. Jest zimno, ale przyjemnie. Za oknem leży puszysta pierzynka śniegu, powiększająca się powolutnku z godziny na godzinę.
Ciagle jeszcze nie mogę przyzwyczaić się do zimowego czasu, co skutkuje moim ogromnym zmęczeniem około godziny 17-stej. Z tego powodu rzadko kiedy zmuszam się do zrobienia jakiejś słodkości. Zwykle pora późnego obiadu jest dla moich kulinarnych wyczynów ostatecznością w kuchni.

Mimo to, zachęcona delikatnością śniegu, obserwowanego zza szyb ciepłego mieszkania, postanowiłam wprowadzić jej odrobinę do kuchni. Imitacją zimy stał się czekoladowo-miętowy deser lekki jak chmurka. W konsystencji przypomina mi ciepłe lody, nie wiem dlaczego tak jest, bo w listopadowej Kuchni wydawał się bardziej gładki i raczej galaretkowaty, a nie puszysty i jakby leciutko nadmuchany. Jednakże z pewnością konsystencja, która udało mi się osiągnąć jest dla mnie bardziej odpowiednia.

Deser miętowy (8-10 porcji)

składniki:
100 g śmietanki 36%
100 g mleka
7-8 dużych listków mięty
400 g białej czekolady
600 g bitej śmietany

Na sos: 80 g mleka, 100 g czekolady deserowej

sposób przygotowania:
Śmietankę i mleko gotujemy z miętą, następnie łączymy z rozdrobnioną czekoladą i mieszamy do utworzenia jednolitej konsystencji. Po schłodzeniu ganache delikatnie mieszamy z ubitą śmietanką i wykładamy do schłodzonych ceramicznych miseczek. Wstawiamy na ok. 2 godz. do lodówki. Robimy sos. Mleko gotujemy i łączymy z rozdrobnioną czekoladą. Ganache wyjmujemy z miseczek na małe talerzyki i polewamy sosem czekoladowym. Deser możemy również połączyć z lodami waniliowymi, a smak zaakcentować małym listkiem świeżej mięty.

Źródło: Kuchnia

Danie to pamiętam jeszcze ze stancji, gdy jedynym źródłem kulinarnych pomysłów była własna inwencja oraz segregator pełen wybranych do spróbowania przepisów z Mniama. I właśnie dzięki temu małemu zbiorkowi, który dziś stanowi już pokaźną skarbnicę różnorakich przepisów, zrobiłam pierwszy raz makaron penne.

Tak przygotowane penne wg przepisu Grzegorza jest no. 1 po dziś dzień. Po pierwsze jest proste, niewymagające, pożywne, bogate w smaku i nie potrzebuje drogich czy też wyszukanych składników. Po drugie zawiera sporą ilość cebuli, za którą przepadamy. Po trzecie: pomidory, którym przyznałabym miejsce ex equo ze wspomnianą cebulką. No i na koniec, jeśli się już wprawimy w robieniu ultra małych ślicznych kuleczek mięsnych danie to zyska także wyśmienity wygląd, choć jako danie jednogarnkowe na pewno nie osiągnie estetyki warzywnej piramidki ułożonej na upieczonym kawałku polędwicy z dodatkiem akcentów różnych małych kulinarnych detali.

Kilka dni temu poproszono mnie o zrobienie piernika. Pomyślałam, że znów trzeba będzie udać się na zakupy, a przecież w tak mokre i szare dni nikomu nie chce mi się wychylić nosa w kierunku sklepu. Na szczęście wpadł mi w ręce przepis z haloweenowej Kuchni, w której to w dziale na specjalne okazje znalazłam piernik. Na pierwszy rzut oka niby piernik jak piernik, ale na drugi już wpadał w oko jeden składnik, a mianowicie czarnuszka.

Przyprawę tę z reguły używam tylko do pieczywa (głównie do bułek) i ten fakt sprawia, że nie często po nią sięgam, toteż zalega mi ona w kuchnnej szufladzie. Dlatego ogromne się ucieszyłam z możliwości wykorzystania jej do przygotowania piernika nazywanego również chlebem dziadów. Z ostrożności jednak dodałam czarnuszki z umiarem, znając jej piekący nieco pieprzowy charakter. W ostateczności dodałam jej o połowę mniej, co w zależności od upodobań może być jeszcze nazbyt dużą dozą. W przepisie znajdziemy kilka innych ciekawych składników jak np. mąka gryczana, która można zastąpić kaszą drobno zmieloną w młynku do kawy lub blenderze.

Piernik z czarnuszką

składniki:

4 jajka
20 g cukru
10 dag masła
30 dag mąki pszennej
20 dag mąki gryczanej
1 łyżeczka sody
1 łyżeczka proszku do pieczenia
25 dag płynnego miodu
1 łyżeczka przyprawy do pierników
1-2 łyżki czarnuszki
2/3 szklanki jasnego piwa

sposób przygotowania:

Ucieramy jajka, cukier i masło. Stopniowo dodajemy obie mąki, sodę, proszek do pieczenia, miód, przyprawę do pierników, czarnuszkę i piwo, bez przerwy mieszając. Wlewamy masę do wyłożonej papierem do pieczenia prostokątnej blachy. Pieczemy 45 min w temperaturze ok. 180C.

Źródło: Kuchnia