W warkoczu z makiem i rodzynkami poza nieziemskim smakiem i zapachem nie byłoby nic szczególnego, gdyby nie to, że piecze się go bez użycia drożdży (pisząc "bez drożdży" mam na myśli takie instant w torebce lub świeże w kostce), a także bez proszku do pieczenia. Nic z tych rzeczy, chociaż nie do końca.

W rzeczywistości ciasto nie rośnie samo z siebie. Pomagają mu w tym wyhodowane w zakwasie dzikie drożdże. Jednak smak i zapach ciągle przypomina klasykę. A do tego słodko pachnąca złota skórka. Można pałaszować solo, z pysznym swojskim masłem lub nowocześnie z masłem orzechowym. Jedno jest pewne - każdy robi to na swój sposób i szybko się przy tym zapomina.

Po prostu poezja!

Po prostu ugotowałam zapiekankę makaronową z kurczakiem (tu oryginalnie występował indyk) i krewetkami, choć zwolenniczką przepisów Pascala nie jestem, to zdarza mi się czasami zaglądnąć na jego stronę w poszukiwaniu czegoś, co odmieni mój stosunek do jego kuchni. Dzisiaj prawie się udało. Prawie, ponieważ wszystkim smakowało oprócz mnie.

Po zjedzeniu doszłam do wniosku, że niepotrzebnie zrobiłam 0,5l rosołu z kostki, skoro w przepisie użyto tylko 125ml (z zastrzeżeniem, iż parę punktów wyżej trzeba zagotować 0,5l wody i w niej rozpuścić kostkę rosołową Knorr'a). Kurczak wyszedł zachęcająco, ale niec poza tym, nie urzekał mnie smak podsmażonej papryki z makaronem i czas od czasu pojawiającym się kawałkiem mięska. To jeden z tych przepisów, do których nigdy nie wrócę. Do tego ementaler tarty na tarku?! Przynajmniej w mojej okolicy występuje tylko w wersji topionej.

Znakomita solo, jak i w towaarzystwie smażonej rybki. Przepis na nią znalazłam niedawno na Wielkim Żarciu. Nie zastanawiając się długo, bo w lodówce zalegało 1,5kg fasolki szparagowej, zabrałam się do pracy.

składniki:
2kg czerwonych pomidorów
2 kg fasolki szparagowej (szerokiej, żółtej tzw.egipskiej )
1 kg marchwi
1 kg cebuli
duży pęczek zielonej pietruszki
3 łyżki cukru
5 -6 łyżek octu
2 łyżki soli
liść laurowy, ziele angielskie (ok. 3 listki i 10 ziarenek ziela)
1/2 l oleju

sposób przygotowania:
Fasolkę szparagową ugotować na półtwardo tzw. al dente. Odcedzić, wystudzić. Można każdy strąk przekroić na pół ale niekoniecznie.
Cebulę pokroić w półkrążki, poddusić na oleju "na biało" (zeszklić), dodać startą marchew, chwilę dusić.
Następnie dodać szparagówkę na końcu pokrojone w grubsze półplastry pomidory. Dodać resztę składników, doprawić w razie potrzeby do smaku.
Nakładać do słoików, szczelnie zakręcić i pasteryzować 10-15 min.

Przepis pochodzi z książki "Owocowe naleśniki" Sabine Fabke. Naleśniki wychodzą puszyste i delikatne przez co trochę trudne do odwracania, ale wprawna ręka znakomicie sobie z nimi poradzi. Można jest smażyć w pełnym patelniowym rozmiarze lub jako małe okrągłe placuszki.

na 4 porcje
składniki:150g płatków owsianych
50g mąki pszennej typu 1050
2 łyżeczki proszku do pieczeniak
szczypta soli
4 jajka, osobno żółtka i białka
1/2 l mleka
60g masła lub margaryny do smażenia

1. Mąkę, płatki, proszek i sól wymieszać w misce. Zrobić dołek. Żółtka wlać do mąki. Całość wymieszać, a następnie stopniowo dolewać mleko. Ciasto przez cały czas mieszać, uważając, by nie tworzyły się grudki. Odstawić do spęcznienia na 30 min.

2. Białka ubić na sztywną pianę i dodać do ciasta.

3. Na patelni rozgrzać łyżkę tłuszczu. Naleśniki smażyć na złoto z obu stron.

Zupełnie spontaniczny wybór padł na te przydasie podczas ostatniej wizyty w Duce. A wcześniej wypatrzyłam podobne, lecz w powalające i jednocześnie zabijającej cenie, na Allegro (łyżeczki i kubeczki). To zdumiewające ile ludzi są w stanie zapłacić za coś, czego używa Pascal albo Nigella i ma napisane Kitchenaid. Dla porównania w Duce miarki kubeczki kosztują ok. 20zł a łyżeczki ok. 15zł.

 

Miarki kubeczkowe i łyżeczkowe to rozwiązanie moich problemów z odmierzaniem 1/8 łyżeczki np. drożdży czy też dolewanie cienkim strumyczkiem wody do ciasta podczas zagniatania KA. Nie sądziłam że dziubki w kubeczkowych miarkach będą aż tak przydatne. I choć zakup ten nie należy do tych niezbędnych bez których mogłabym się nie obejść to i tak uważam go za przydatny.

Natomiast w Makro wypatrzyłam rozsuwany cedzak (ok. 20zł), który firmowany przez Tescome kosztuje 5 razy więcej w sklepiku Mniamowym, a który doskonale sprawdza się przy duuuużych ilościach warzyw.

Autorką tego wspaniałego przepisu jest Lidia Bastianich. To kolejna obiadowa propozycja wyszukana na Leite's Culinaria. Danie jest lekkie, pyszne i takie letnie.

na 4 porcje

składniki:
4 łyżki oliwy z oliwek
0,5kg średnich krewetek
2 duże pory
2 łyżki gruboziarnistej soli
1 łyżeczka zgniecionej przez praskę szalotki
2 łyżki masła
1 szklanka bulionu drobiowego
0,5kg makaronu tagliatelle
1/3 szklanki sera Pecorino Romano

sól i pieprz

sposób przygotowania:
1. Na patelni poddgrzać 2 łyżki oliwy. Wrzucić krewetki i obsmażać przez 2 minuty. Odstawić na bok.

2. Pory oczyścić, umyć, ususzyć, a następnie pokroić ich białą i jasnozieloną część na 1-centymetrowe plastry.

3. W garnku nastawić wodę (z dodatkiem 2 łyżek soli) na makaron.

4. Na patelnię wlewamy pozostałe 2 łyżki oliwy, podgrzewamy i dodajemy pokrojone pory. Smażymy około 5 minut często mieszając, aż będą miękkie. Następnie dodajemy szalotkę i smażymy przez kolejną minutę. Dodajemy masło, bulion i gotujemy na wolnym ogniu przez 3 minuty. Po tym czasie dodajemy krewetki i gotujemy jeszcze przez 1-2 minuty. Na koniec doprawiamy solą i pieprzem.

5. W między czasie gotujemy makaron, odcedzamy i polewamy przygotowamnym sosem. Wszystko dobrze mieszamy tak, aby sos obkleił dokładnie makaron.

6. Podajemy posypane dużą ilością startego sera.

dodatkowe informacje:
Nastęnym razem użyję mniejszej ilości makaronu, gdyż z podanej - jak dla nas - wychodzi za mało sosu w stosunku do makaronu. No i wodę do makaronu posoliłam jedną łyżką zwykłej soli, bo żal mi było gruboziarnistej :-)