czyli jak zrobić własny cukier waniliowy do kawy, herbaty i nie tylko! Tym razem trochę nietypowo, bo jest to inspiracja mojego N., który postanowił sobie taki cukier zrobić.


W Internecie znajdziecie mnóstwo takich przepisów. Od siebie dodam tylko tyle, że różnią się one proporcjami. Cukier przygotowany z mniejszą ilością wanilii sprawdzi się przy słodzeniu napojów takich jak herbata czy kawa, natomiast nie spełni swej roli w ciastach, gdzie i tak lepsza będzie zawsze prawdziwa laska wanilii lub chociażby prawdziwy ekstrakt.

Poniżej proporcje, które użył mój N. w swoim cukrze. W innych widziałam 2 szklanki na jedną laskę, a także 6 lasek na 2-3 szklanki.

składniki:
1 szklanka grubego cukru lub więcej
1 laska wanilii

sposób przygotowania:
Krawędzią noża wydłubać nasiona wanilii. Wymieszać je z cukrem np. w blenderze. Przy okazji cukier stanie się nieco delikatniejszy i drobniejszy, ale trzeba też uważać, żeby nie wyszedł nam puder.

Tak przygotowany cukier przesypujemy do szczelnego pojemnika lub słoika i odstawiamy na 2 tygodnie lub dłużej.



dodatkowe informacje:
Zamiast białego cukru można użyć cukru trzcinowego.
Do cukru można włożyć także strąki, z których usuwaliśmy wcześniej nasiona do innego przepisu. One również nieco zaromatyzują nasz cukier.

 ...czyli makaron spagetti po włosku wg Jamiego Oliver'a. Przepis znalazł się w książce Jamie's Italy jednak jest on bardzo popularny i obecny na wielu portalach kulinarnych. To typowe sycylijskie danie. U nas zagościło z niegasnącej miłości do bakłażanów, która ciągle trwa. Tymczasem na grządkach już wiją się krzaczki bakłażanów, których nie możemy się już doczekać. Ach... ale wracając do rzeczy.

W przepisie koniecznie, ale to koniecznie polecam zastosowanie chilli za radą Jamiego i to z sercem. Osobiście używam świeżego, ponieważ nigdzie nie mogę trafić na całe suszone strąki. Jamie uważa chilli za twoje uzależnienie i my chyba powolutku także :-)

Zanim jeszcze przejdę do przepisu dodam, iż nigdy nie stosuję się do podanych proporcji makaronu. Zawsze robię go tyle ile potrzebuję w zależności od apetytu. Nawet jeśli wychodzi więcej sosu pozostawiam go na później, a makaron w każdej chwili można ugotować świeży.


4 porcje

składniki:
2 duże, jędrne bakłażany
dobra oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia
1 łyżka suszonego oregano
1 suszone czerwone chili, rozdrobnione (opcjonalnie)
4 ząbki czosnku, obrane i drobno pokrojone
duży pęczek świeżej bazylii, drobno posiekane łodygi, liście w całości osobno
1 łyżeczka dobrego białego lub ziołowego octu winnego
2 puszki (po 400g) dobrej jakości posiekanych pomidorów lub 2 szklanki passaty
sól morska i świeżo zmielony czarny pieprz
450g spaghetti

115g solonej ricotty, pecorino lub parmezanu, starte

sposób przygotowania:
Bakłażany kroimy wzdłuż na ćwiartki. Jeśli mają gąbczasty środek z pestkami usuwamy go. Następnie każdą ćwiartkę kroimy w plasterki o grubości 5-10mm. Ja wolę cieńsze, ale Jamie zaleca cięcię na grubość palca. Następnie rozgrzewamy dużą patelnię z powłoką teflonową, dodajemy niewielką ilość oliwy i smażymy w dwóch partiach pokrojone bakłażany dolewając oliwy jeśli zajdzie taka potrzeba. Plasteki bakłażana staramy się "obtoczyć" w oliwie, tak aby każdy z nich był nią pokryty. Posypujemy oregano.Używając szczypiec przewracamy plasterki tak, aby zezłociły się nam równo z każdej strony. Gdy są już ładnie zarumienione ściągamy z patelni i robimy to samo z drugą partią.

Kiedy druga partia plastrów bakłażana jest już gotowa dodajemy do niej plastry z pierwszego rzutu. Teraz czas na dodanie chilli jeśli decydujemy się na wersję z pikantną nutką. Zmniejszamy ogień, dodajemy trochę oliwy, czosnek i posiekane łodygi bazylii. Mieszamy, aby wszystko ładnie się połączyło i równomiernie gotowało. Dodajemy niewielki chlust octu winnego oraz pomidory, które delikatnie rozdrabniamy łyżką drewnianą lub rozgniatamy. Nie musimy starać się robić tego dokładnie ponieważ pomidory i tak zmiękną i nieco rozpadną się podczas gotowania. Pozostawiamy na małym ogniu na 10-15 minut. Dodajemy połowę odłożonych liści bazylii, nieco je przy tym targamy (można też niedbale posiekać), kosztujemy i doprawiamy do smaku.

W między czasie przygotowujemy spagetti wg przepisu na opakowaniu. Gdy makaron jest al dente odcedzamy go zachowując troszeczkę wody z gotowania. Makaronu nie przelewamy zimną wodą(!). gorący makaron po odcedzeniu wkładamy z powrotem do garnka, w którym się gotował. Dodajemy sos i zachowaną część wody (ok. 1/4 szklanki). Stawiamy na ogniu i mieszamy po czym kosztujemy i w razie potrzeby doprawiamy. Od razu nakładamy na talerze posypując startym serem, pozostałymi liśćmi bazylii i skrapiamy odrobiną oliwy z oliwek.

Najzwyklejszy, najbardziej tradycyjny, najprostszy... A do tego pyszny! Wraz z biegiem czasu zrobię jeszcze na pewno dżem z moreli. Tymczasem to już ostatni dzwonek na truskawkowe pamiątki, choć wątpię, aby przetrwały do zimy.

1 kg truskawek
300 g cukru
nasionka z 1 laski wanilii
1 łyżeczka otartej skórki z cytryny
2 łyżki soku z cytryny
1 - 2 łyżeczki masła (niekoniecznie, by nie podczas smażenia nie powstawała piana)

sposób przygotowania:
Truskawki odszypułkować, umyć, wrzucić do garnka z grubszym dnem razem z pozostałymi składnikami. Postawić na palnik, cały czas mieszając doprowadzić do wrzenia.

Gotować przez kilka godzin, na małej mocy palnika, bez pokrywki, aż truskawki zaczną się rozpadać a woda odparuje na tyle, że konfitura będzie miała odpowiednią konsystencję. Najkorzystniej gotowanie konfitury rozłożyć na 3 dni, np. po 1 godzinie dziennie.

Jak sprawdzić, czy dżem jest gotowy? Do zamrażarki włożyć talerzyk. Na zamrożony wylać łyżkę gorącego dżemu. Jeśli zastygnie, a na powierzchni utworzy się skórka, która przy dotyku się pomarszczy - wystarczy już gotowania.

Słoiki wyparzyć (wrzącą wodą lub w piekarniku nagrzanym do 100ºC). Przelać dżem, dobrze zakręcić. Odstawić.



dodatkowe informacje:
Aby przyspieszyć cały proces zasypać częścią cukru truskawki i odlać z nich powstały sok. Dalej postępować wg instrukcji pomniejszając ilość cukru o tę, którą zasypaliśmy wcześniej owoce.
Z 5.5kg truskawek otrzymałam 8 słoików dżemu widocznych na zdjęciu.

Źródło: MojeWypieki.com

Klasyka z dzieciństwa i nie tylko! Niektórzy mogą uważać, że to nuuuuuda, ale ja uwielbiam ryż zapiekany z jabłkami tak samo teraz, jak i kilkanaście lat temu. Dziś zajadam się nim z dużą L. Słodka i sycąca przekąska dla wszystkich. Proponuję zapiekać gotowe porcje w małych ceramicznych kokilkach, dzięki którym łatwo serwować gorące porcje, a później także przechowywać i odgrzewać.


4-6 porcji

składniki:
20 dag ryżu
600 ml mleka 2%
2 małe szczypty soli
4 jabłka średniej wielkości, umyte, obrane i pozbawione gniazd nasiennych
1 łyżka masła (oraz niewielka ilość roztopionego masła do wysmarowania naczyń żaroodpornych)
2 łyżki cukru
sok z 1/2 cytryny
1 płaska łyżeczka cynamonu

składniki sos:
150 ml kwaśnej śmietany 18%
1 opakowanie cukru wanilinowego
70 g cukru pudru

Dziś parę słów o ekologicznym zakwasie w proszku marki VITAM, który dla mnie osobiście jest nadzieją na szybki i łatwy dostęp do zakwasu bez konieczności wcześniejszego dbania i doglądania go. Nie przypadkowo użyłam tu stwierdzenia nadzieją, ponieważ jeszcze nie do końca przetestowałam jego możliwości.


Zakwas został stworzony z myślą o wypieku chleba żytniego oraz żytniego mieszanego. Jak zapewnia producent jest to oryginalny zakwas wyprodukowany z pełnoziarnistej mąki żytniej z dodatkiem żywych kultur bakterii. Dzięki powolnemu procesowi, w którym następuje proszkowanie produktu zakwas zachowuje swoje właściwości, a postać instant sprawia, że jest on natychmiastowo gotowy do użycia. Czystość kultur drożdży oraz brak konieczności wykonywania dodatkowych czynności przygotowawczych gwarantuje pełen, niezapomniany aromat chleba pieczonego na zakwasie.

Dodatkowo należy wspomnieć, iż jest to produkt opatrzony adnotacją BIO, ponieważ zawiera mąkę żytnią z biologicznie kontrolowanych upraw. 15g czyli jedna saszetka wystarcza na przygotowanie 1kg chleba. Na opakowaniu znajdziecie także przykładowy przepis na chleb żytni z zastosowaniem zakwasu i - tu ważne wtrącenie - dodatkiem drożdży. Co ciekawe zakwas ten nadaje się do wyrobu chleba w automatach piekarniczych (czego nie próbowałam). Zastanawiam się jednak czy, aby dodatek drożdży nie jest w tym przypadku konieczny!


W praktyce robiłam dotychczas dwie próby chlebowe z zastosowaniem tego zakwasu. Pierwszą (z połowy porcji) według przepisu producenta, a drugą z użyciem mieszanki chlebowej orkiszowej z dodatkiem mąki żytniej z zachowaniem proporcji podanych przez producenta.

Przy pierwszej próbie ciasto i trzymaniu się proporcji producenta ciasto wyszło luźne. Zdecydowanie musiałam dodać mąki, ponieważ nie byłoby nawet cieni szans na to, aby z tych proporcji próbować cokolwiek formować nie mówiąc o bochenku. Po skorygowaniu konsystencji ciasto pozostawione w foremce rosło znakomicie. Niestety producent nie określa jak długo lub też do jakiego momentu ciasto ma wyrastać. I tu przyznam się szczerze, że proces wyrastania przeprowadziłam na czuja :-) Osoby mniej doświadczone mogą mieć z tym etapem problemy zastanawiając się czy to już czy jeszcze nie. Dla bezpieczeństwa pieczenie chleba zaplanowałam w foremce, po pierwsze dlatego, że otrzymane ciasto na moje oko mogło nie zachować kształtu bochenka po wyrośnięciu, a po drugie dla zachowania kształtu i uniknięcia niepotrzebnych problemów. W końcu najważniejsze było przetestowanie smaku i efektu końcowego.

Już niemal w euforii po szeregu pomyślnych etapów, wyrośnięciu i włożeniu do piekarnika chlebek znacznie opadł w foremce. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być przerośnięcie ciasta. Niestety
efekt pieczenia nie był zbyt zadowalający. Chleb nie miał co prawda zakalca, ale jego tekstura pozostawiała wiele do życzenia. Być może wina leżała po stronie mąki żytniej użytej do wypieku, ale przyczyn może być wiele...

Dlatego następnego dnia postanowiłam pokombinować i zrobić chleb nieco bardziej po swojemu zachowując jednak zalecenia producenta. Jako bazy nie użyłam już samej mąki żytniej. Zastąpiłam ją chlebową pełnoziarnistą mieszanką orkiszową, do której dodałam mąkę żytnią w proporcjach pół na pół. I tym razem ciasto wyrastało mniej więcej tyle samo, nie skracałam ani nie wydłużałam czasu drastycznie w stosunku do poprzedniej próby. Nie opadło po włożeniu do piekarnika, ale... po ponad 5 minutach pieczenia. I tu miałam trochę zonka (!) ponieważ upiekłam już wiele chlebów i nigdy nie zdarzyło mi się coś podobnego, ale jak to mówią: zawsze musi być ten pierwszy raz ;-) Na szczęście równaniu uległ nieznacznie sam szczyt bochenka, a efekt końcowy był zadowalający.


Szczególnie smakowo faktycznie chleb posiadał wyczuwalną nutę zakwasu, czyli to coś czego chlebom na samych drożdżach brakuje. Biorąc pod uwagę opinie produktu zamieszczane o nim w Internecie i fakt, że niewiele trzeba się napracować, aby z jego pomocą przygotować chleb na zakwasie, stwierdzam, że zakwas marki VITAM zasługuje na uwagę. Jest idealny dla osób, które lubią piec i pieką chleby nie mając czasu na doglądanie własnego zakwasu.

W kuchennej szufladzie spokojnie czeka na następne próby druga saszetka tego zakwasowego cudu. Zastanawiam się czy bez dodatku drożdży zakwas radzi sobie z wyrastaniem ciasta równie dobrze, czy w maszynie do pieczenia chleba będzie równie niezawodny i czy można na jego bazie sporządzić i wystartować tradycyjny zakwas do karmienia i doglądania.

Ciekawa jestem czy Wy macie doświadczenia z tym albo podobnym produktem?

Pierwszym zaskoczeniem przy okazji tego postu jest zmiana wyglądu bloga. Po 9 miesiącach wytężonej opieki nad małą L. zamieniam się powolutku w skrzyżowanie sowy i wampira toteż mam możliwości nieprzerwanego grzebania przy laptopie nocą :-) A tak całkiem poważnie postanowiłam, iż nadszedł czas na dokonanie zmian i pożegnanie starego wyglądu bloga, który jakby nie patrzeć towarzyszył mi od ponad 7 lat(!). To chyba wystarczająco dłuuuuugi czas. Zdążyłam dorosnąć, skończyć studia, wyjść za mąż, urodzić dwójkę dzieci i ugotować naprawdę wiele, wiele różnych rzeczy.

Niech nowe będzie początkiem dobrego i jeszcze lepszego okresu w moim i naszym wspólnym życiu.


składniki:
 80 dag truskawek (mogą być zamrożone)
2/3 szklanki cukru (lub wg uznania)
1/3 szklanki soku z cytryny

sposób przygotowania:
Wszystkie składniki zmiksować (najlepiej blenderem). Dobrze, ale to naprawdę porządnie schłodzić w lodówce. Ochłodzoną masę przelać do maszyny do lodów i dalej postępować według jej instrukcji.


Sorbet można też wykonać bez maszyny: ochłodzoną masę przelać do dowolnego kontenera i umieścić w zamrażarce. Podczas procesu mrożenia kilka razy wyjąć z zamrażarki i miksować, by nie tworzyły się kryształki lodu.

Gotową masę przełożyć do pojemnika lub specjalnych foremek. Jeśli lody są zbyt twarde przed podaniem można je przełożyć na parenaście minut do lodówki aby nieco zmiękły.

Dla leniwych:
Schłodzoną (albo nie schłodzoną) masę można wlać do gotowych foremek z patyczkami i schłodzić kilka godzin w zamrażarce.
Niestety w tym przypadku powstaną kryształki lodu w powstałych tzw. sopelkach.

Źródło: MojeWypieki.com