Przepis na to piernikowe szaleństwo, któro uważam za najlepszy piernik jaki dotychczas jadłam pochodzi z książki „A Treasury of Jewish Holiday Baking” Marcy Goldman. Z podanych proporcji wychodzi naprawdę duża porcja: 2 blaszki muffinek (po 12 sztuk każda) oraz jedna keksówka. Można je zmniejszyć o połowę lub nawet więcej. Niemniej jednak warto, bo efekt jest zniewalający – wilgotne, delikatne, niezwykle bogate w smaku ciasto piernikowe, któro rozpływa się w ustach. Mmmm…

Przygotowałam go z myślą o Festiwalu Pierniczków 1 XII - 7 XII 2007. Zanim jednak przejdziecie do dalszej części, proponuję wyzbyć się wszelkich wyrzutów sumienia związanych z kaloriami ;-)
składniki:
3 ½ szklanki mąki
1 łyżka proszku do pieczenia
1 łyżeczka sody
½ łyżeczki soli
4 łyżeczki cynamonu
½ łyżeczki goździków*
½ łyżeczki ziela angielskiego**

1 szklanka oleju roślinnego
1 szklanka miodu
1 ½ szklanki cukru
½ szklanki brązowego cukru (opcjonalnie)***
3 jajka
1 łyżeczka ekstraktu waniliowego
1 szklanka kawy lub mocnej herbaty
½ szklanki świeżego soku z pomarańczy
¼ szklanki wódki lub whisky****
½ szklanki płatków migdałowych (opcjonalnie)

* użyłam samych główek rozgniecionych w moździerzu
** około 4-5 ziaren rozgniecionych w moździerzu
*** dla nas wystarczającą ilością słodyczy jest w tym przepisie biały cukier wraz z miodem
**** można zastąpić kawą lub sokiem

sposób przygotowania:
Piekarnik nagrzać do 175 stopni Celcjusza. Przygotować blaszki. Jeśli chcemy sprawić komuś słodką niespodziankę możemy upiec muffinki w specjalnie do tego przygotowanych papilotkach.
W dużej misce wymieszać mąkę, proszek do pieczenia, sodę, sól i przyprawy. Zrobić dołek i dodać olej, miód, cukier, jajka, ekstrakt waniliowy, kawę, sok z pomarańczy oraz alkohol.
Używając mocnej, dużej trzepaczki lub miksera, wymieszać dokładnie wszystkie składniki, upewniając się, że na dnie nie zostały suche składniki. Utworzy się gęsta masa.

Przygotowane wcześniej formy wypełniamy do połowy ciastem, po czym posypujemy migdałami. Muffiny pieczemy około 20-25 minut; ciasto w keksówce 40-45 minut. Ciasto jest gotowe, gdy lekko przyciśnięty wierzch sprężyście powraca do swojej pierwotnej formy.
Po wyjęciu z piekarnika pozostawiamy ciasto na 15 minut do wstępnego wystygnięcia, a następnie wyciągamy je z blaszki i kładziemy na kratce.

PS. Z chęcią polałabym je czekoladą, ale to byłaby już rozpusta ;-)

Jedzenie innego mięsa niż drobiowe to prawdziwy naukowy eksperyment w naszym domu wykonywany przeze mnie na pozostałych domownikach. Jakoś się tak przyjęło, że jadamy tylko filety z kurczaka. Nóżki, udka, a już na pewno skrzydełka nie mają prawa wtargnąć się (choćby siłą) na nasz stół. Jedynie cały kurczak dostaje przepustkę.

Ostatnimi czasy próbowałam sforsować obecność nóżek. Niestety z marnym skutkiem. Nie pomogło zapiekanie, marynowanie ani niezdrowe dotatki takie jak kueczup czy majonez. Za nic nie mogły zostać zaakceptowane.

Niemniej jednak z dużym powodzeniem zjawia się raz w tygodniu wołowina. Tym razem przyrządzona zgodnie z przepisem Kermidt, która nie raz zachwyciła mnie podanymi przepisami. Pyszne, mięciutkie, wręcz rozpływające się w ustach mięsko w równie smakowitym sosie o niebanalnym, bogatym smaku, a do tego, dla przełamania miękkości, chrupiące grzanki z bułek. Mniam!

A pro po grzanek to donoszę, że od dziś jestem mianowaną podpalaczką i właścicielką od dawna porządanego palnika. Taki mały przedwczesny prezent upatrzony w Duce. Niedrogo, więc gorąco (wręcz płonąco) polecam ;-)

Czyli jak z ryby zrobić nie-rybę? Otóż prościej niż myślałam :-) Wystarczy tylko przemielić ją przez maszynkę (i tu po raz kolejny mogę zachwalać przystawkę do KA, która robi to doskonale i jeszcze lepiej się ją po tym myje) i dodać pozostałe kotlecikowe składniki wg upodopania, pamiętając, że mamy do czynienia z rybą.

W swoim eksperymencie natchnionym przepisem Joanny użyłam pangi i mam nauczkę na przyszłość, że przy tej rybce nie można oszczędzać na soli. Kolejną modyfikacją był sos sojowy zamiast maggi, której akuratnie nie zastałam w kuchennej szafce.

Całokształt z czystym sercem mogę polecić do wszelkich wariacji, modyfikacji i jako lekarstwo na znudzenie tradycyjną postacią rybki. Jednak należy pamiętać, że przepis ten jest obciążony sporą ilością oleju użytego do smażenia i wziąć to sobie do serca i z troską o nie.

Bułeczki te stanowią już tylko historię w naszych brzuszkach. Nie zdążyłam nawet pstryknąć zdjęcia, gdy gorące znikały w mgnieniu oka. Niemniej jednak chcę o nich tu wspomnieć, gdyż są warte uwagi. Na koniec dodam tylko, że ten wspaniały przepis pochodzi ze strony Petry i jest to moje tłumaczenie wg którego je piekłam.

składniki:
1 1/2 łyżeczki drożdży instant
400g mąki
1 łyżka cukru
1 łyżeczka soli
1 łyżka mleka w proszku
15g masła
1 jajko
240g wody

75g prażonej cebulki
1/2 łyżeczki suszonych płatków chili (lub nawet 3/4)
trochę soli
grubo zmielony pieprz

roztrzepane jajko do posmarowania
50g sera gouda, startego

sposób przygotowania:
Przepis ten częściowo wykonuje się przy użyciu automatu do chleba. Składniki ciasta wrzucamy do pojemnika i nastawiamy program samego wyrabiania. W moim niemieckim Clatronicu nazywa się on Teig, ale na pewno w innych automatach do chleba znajdziecie go pod inną nazwą. W kolejnym etapie mięszenia i wyrastania ciastem opiekuje się automat, tak więc mamy kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt minut wolnego :-)

Kiedy automat zakończy swoją pracę zostawiamy ciasto na kolejne 30 minut wyrastania. Ja zostawiłam je po prostu w pojemniku w wyłączonym automacie. Miało tam dostatecznie ciepło.

Ciasto przekładam na lekko oprószoną mąką stolnicę i odgazowuję. Zostawiam na 5 miniut, aby odpoczęło, po czym rozwałkowuje na prostokąt o wymiarach 40 x 25 cm. Posypuję cebulką, chili, solą i pieprzem. W przepisie Petry wymieniona jest jeszcze papryczka piment d'Espelette, ale z uwagi na brak substytutu pominęłam ją, dodając odrobinę więcej płatków chili. Ciasto zwijam w rulon, dobrze dociskając. Następnie kroję na 2,5cm kawałki, które odrazu układam na blasze wyłożonej papierem.

Tak przygotowane bułeczki odstawiam do wyrośnięcia na około 30 minut. W tym czasie nagrzewam piekarnik do 150C z termoobiegiem lub 175C z grzałką dolną górną. Smaruję roztrzepanym jajkiem.

W wersji z serem po 10 minutach pieczenia posypuję część z nich startą goudą. Po czym piekę 15 minut.

Doskonałe do wina lub piwa, a także jako dodatek do zup lub jako baza do burgerów.

Przepis ten znalazłam długi czas temu na opakowaniu jakiegoś produktu Tao-tao, już nie pamiętam nawet, co to dokładnie było, ale sama receptura ostała się w moim kulinarnym zeszycie.

Po wyluzowaniu całego korpusu kurczaka postanowiłam ugotować prawdziwy, domowy bulion drobiowy, który posłużył mi do zrobienia szybkiego, zdrowego (bo dodałam do niego tyle soli ile lubimy, a nie tyle ile jest jej w kostce) i pysznego rosołu z orientalną nutą.

składniki:
1 litr bulionu drobiowego
1/2 łyżeczki cynamonu
1 łyżeczka świeżego imbiru (lub 1/2 sproszkowanego)
sól i pieprz

makaron sojowy

do dekoracji:
szczypiorek

sposób przygotowania:
Do gorącego bulionu dodać cynamon oraz imbir. Chwilkę pogotować. Przelać przez gęste sitko, oddzielając w ten sposób zawiesinę (cynamon, imbir i ewentualne szumowiny). Doprawić solą i pieprzem.
Posiekany szczypior oraz przygotowany wcześniej makaron zalać wywarem.

dodatkowe informacje:
Tym raze dodałam chiński makaron pszenny dłuuuugie wstążki (o składzie 99% mąki pszennej, sól) i było pyszne.

Dla mnie jest to wspaniały przepis na wyczarowanie z jednego kurczaka dwóch, a nawet trzech dań. Na początek zacznę od kurczaka, bo to właśnie on będzie głównym bohaterem tego obiadowego spektaklu. A więc zaczynamy!

Po pierwsze musimy nabyć pokaźną porcję drobiu w postaci ok. 1,5kg kurczaka. Jak dla mnie to dużo bo starcza na 4 dosyć duże porcje. Wszystko jednak zależy od tego jak i ile jadamy. Po drugie pozostałe składniki, jak niżej.

składniki:
1 spory kurczak (ok. 1,5 kg lub większy)
1/2 szkl. ryżu parabolicznego,
10 dag szynki wędzonej w normalnych plasterkach
3 wątróbki drobiowe (opcjonalnie)
20 dag pieczarek
1 cebula
1 jajko
4 łyżki masła
1 kostka rosołowa
szczypta papryki
sól, pieprz
olej

Aby rozpocząć dzieło musimy wyluzować kurczaka. Polega to na tym, że wyciągamy przez kuper wewnętrzny korpus tj. żebra, kręgosłup aż po szyję włącznie, zostawiając tylko kości w nogach i skrzydełkach. Instruktaż luzowania autorstwa Beaty Sz. znajdziecie na stronie CC, a poniżej pokazuję luzaka (po lewej) i nafaszerowanego luzaka (po prawej).

 

Zanim przystąpimy do faszerowania opatrujemy rany tzn. zszywamy bawełnianą nicią wszystkie dziury w skórze poza tą przez którą wyciągaliśmy korpus.

Teraz zabieramy się za farsz. W rondelku rozgrzewamy łyżkę masła, dodajemy posiekaną cebulę i delikatnie szklimy, po czym wrzucamy opłukany ryż. Wszystko mieszamy. Chwilkę trzymamy na ogniu, tak z pół minuty i zalewamy rozpuszczoną w szklance gorącej wody kostką rosołową. Przykrywamy i od momentu zagotowania trzymamy na małym ogniu 20 minut lub do momentu, aż ryż będzie lekko twardy. Tutaj naprawdę trzeba wyczuć moment, pamiętając że ryż będzie się jeszcze piekł w środku kurczaka.

Umyte pieczarki pokroić w plasterki, szynkę na paseczki, po czym te na kwadraciki. W kostkę to chyba będzie złe określenie z racji grubości plasterków. Wątróbkę zaś opłukać, oczyścić, a jeżeli ktoś ma czas i ochotę to może się postarać o obranie z błon – zyska na smaku nie tylko wątróbka. W rondelku rozgrzać resztę masła, usmażyć na nim wątróbki, wyjąć i pokroić. Pokroić na 1cm kostkę. Odłożyć. Na tym samym tłuszczu przesmażyć pieczarki, dodać szynkę i stale mieszając smażyć jeszcze chwilę. Zdjąć z ognia i dodać wątróbkę, przyprawić dosyć mocno papryką i pieprzem, i nie specjalnie mocno solą (ja nie dosalam wcale). Dodać ryż, wymieszać i przestudzić. Wbić jajko i dokłądnie wymieszać.
Kurczaka ostrożnie nadziać farszem. Nic nie zostanie! Otwór zszyć bawełnianą nicią. Ułożyć przygotowane mięso w natłuszczonej brytfannie lub oczywiście naczyniu żaroodpornym, posmarować oliwą, oprószyć solą i pieprzem i wstawić do piekarnika nagrzanego do 200°C na jakieś 1,5 godziny. Prawie cały czas piekłam pod przykryciem, a dopiero pod koniec odkryłam naczynie. W czasie pieczenia dość często polewałam wytapiającym się tłuszczem.

I tym oto sposobem mamy 2 w 1, czyli kurczaka i risotto z warzywami :-) To takiedanie na pokaz. Trochę pracochłonne, jednak efekt na pewno zaskoczy i to nie tylko nas ale także wszystkich gości.

 

A co z wyciągniętym korpusem? Oczywiście przygotowałam na nim pyszny, domowy i do tego prawdziwy bulion, nie to co te podróbki z kostki! Ale o tym w następnym poście.