Dla mnie to danie to takie przejście od słonecznego lata do złotej jesieni. Świeże za sprawą papryki i pozostałych warzyw, a zarazem już lekko mięsne z nutą gorzkiej orzeźwiającej skórki z cytryny. Cudowna kompozycja od cudownego duetu Jamiego i Gennaro. Kto wie ten zrozumie, a kto nie wie ten musi spróbować. Przy odrobinie wprawy to bardzo szybka, a do tego pyszna propozycja obiadowa.



składniki:
½ czerwoej lub białej obranej cebuli
1 czerwona papryka, pozbawiona pestek
90 g plasterków szynki parmeńskiej
¼ świeżego czerwonego chili
1 duży pomidor
½ pęczka świeżej natki pietruszki
200 g makaronu Taglierini, ale może też być bavette lub spagetti
sól morska i pieprz, do smaku
oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia
½ cytryny, najlepiej niewoskowanej, skórka i sok
parmezan, do starcia

sposób przygotowania:
Rozpocznij od przygotowywania składników. Na początek należy bardzo drobno pokroić cebulę, paprykę i połowę szynki parmeńskiej. Drobno posiekać papruczkę chili. Pomidora pokroić w ćwiarki, uunąć nasiona, a pozostały miąższ pokroić w kostkę. Natkę pietruszki drobno posiekać.

drobno pokrojoną wcześniej szynkę parmeńską postawić na suchej patelni na dużym ogniu i smażyć przez 5 minut lub do momentu aż kawałki będą chrupiące. Tak przygotowaną szynkę przenieść na podwójną warstwę ręczników kuchennych, aby pozbyć się nadmiaru wytopionego tłuszczu.

W dużym garnku zagotować osoloną wodę na makaron, a następnie postępować wg instrukcji z opakowania. Makaron gotować do momentu aż będzie al dente.

W międzyczasie na postawioną na średnim ogniu patelnię wlać 3 łyżki oliwy. Dodać cebulę, paprykę i chili. Wszystko razem podsmażyć przez minutę lub trochę dłużej. Pokroić pozostałą szynką parmeńską i dodać do patelni. Dodać również większość posiekanej natki, po czym doprawić solą i pieprzem.


Kiedy makaron jest gotowy zachowac odrobinę wody z gotowania, a następnie należy go odcedzić i dodać do patelni. Wodę dodawać stopniowo do przygotowywanego sosu, aby kontrolować jego gęstość i konsystencję.

Do patelni dodać sok z cytryny, pokrojone w kostkę pomidory oraz trochę startego parmezanu. Wszystko razem wymieszać. Jeśli jest zbyt gęste dodać na koniec jeszcze trochę gorącej wody z gotowania makaronu.

I tak oto danie jest prawie gotowe. Po wymieszaniu należy wszystko zdjąć z ognia, a natępnie podzielić między talerze posypując każdą porcję chrupiącą szynką parmeńską, dodatkowym parmezanem oraz skórką z ctryny i resztą posiekanej natki pietruszki.

Długo szukałam sposobu na wykorzystanie nadmiaru winogron z ogrodu sąsiada. Co roku jest tego tyle, że mimo chęci zjedzenia wszystkiego i braku czasu na to, żeby w jakikolwiek sposób to przetwarzać, ciągle pozostają ogromne ilości. Zwykle je rozdajemy komu tylko się da lub po prostu nie przyjmujemy "nowych dostaw" z sąsiedztwa :-)

Szukając przepisu na ciast z winogronami trafiałam zwykle na torty z warstwą galaretki, w której zatopione był owe owoce. Nie o to jednak mi chodziło. Dlatego postanowiłam szukać dalej i tak trafiłam na przepis z wykorzystaniem winogron, oliwy z oliwek i skórki z cytryny. Brzmi wspaniale i takie właśnie jest!

Po pierwsze - witajcie! Długi czas nie było mnie na blogu. Z reguły, gdy znikałam na tak długo w naszym życiu pojawiał się nowy członek rodziny, ale nie tym razem. Mimo wszystko przez ostatnie miesiące działo się naprawdę bardzo dużo. Na szczęście były to niemal same pozytywne rzeczy. Poza tym, że w między czasie N. przeszedł jak się okazało niepotrzebny zabieg na trzustce, ale o tym opowiem w innym poście. Z pozytywów natomiast najważniejszą rzeczą jest to, że drugi raz wyszłam za mąż i to w dodatku drugi raz za tego samego faceta. Hehe... Możecie się śmiać, ale to prawda i o tym też niebawem napiszę, a blog stanie się miejscem pochwał i krytyki usług, jakie spotkałam na drodze przygotowań do ślubu. O tym jednak też jeszcze nie będzie w tym poście. Dziś napiszę krótko o tym, co słychać w tym roku na naszych podwyższonych grządkach.

Tego lata susza dała nam poważnie w kość. Grządki wysychały tak, że ziemia niekiedy odstawała wewnątrz od ścian. Zanim jednak to nastąpiło w grządkach rosła rozsada wszelkiej maści roślin, które zaplanowałam tego roku zasadzić w ogrodzie. Ale zanim o tym zacznę od samego początku.



Wiosną zamówiłam nasiona pomidorków koktajlowych odmiana koralik, które miałby być odporne na zarazę ziemniaczaną. Miały być i były. Z nasion zeszło tyle sadzonek, że rozdawałam je komu tylko się dało. Krzaczki były mocno rozgałęzione i wręcz zasypane dzięsiątkami pomidorków, które dziewczynki z niecierpliwością doglądały. W sumie na tak niewielkiej grządce zmieściłam dość gęsto aż 9 krzaczków, z których pomidorkami cieszymy się do dziś. Dodatkowo część sadzonek pozostawiłam w skrzynkach, w których pomidorki również owocowały, ale całe rośliny były proporcjonalnie mniejsze, co przekładało się na mniejszą ilość owoców.

Obok pomidorków przytuliła się bazylia sałatowa, którą polecam wszystkim smakoszom tego zioła, a w szczególności tym, dla których kupne krzaczki są z reguły porcją na jeden raz. Taka bazylia sałatowa ma bardziej mięsiste i większe liście, a do tego są bardziej kruche i chupiące. Mniam!

W drugiej grządce tak jak w ubiegłym roku mieliśmy truskawki oraz zioła - tymianek, rozmaryn, miętę, natkę i szczypiorek. Przy samej krawędzi posiałam rządek buraczków w celu pozyskiwania z nich botwiny.

Tyle zmieściło się w naszych dwóch grządkach w tym roku. Przesadzeniu w grunt podległa szałwia, która zbyt mocno rozgościła się w grządce tworząc okazały krzak. Dlatego znalazłam jej miejsce przed domem, gdzie cieszy moje oko cudownymi, miluśkimi listkami.

Przed zasadzeniem grządek roślinami docelowymi zasiewałam w jednej z nich nasiona, aby wykiełkowały i można je było bezpiecznie rozsadzić w grunt. Takiemu zabiegowi podległy nasiona słonecznika, które w ubiegłym roku wysiane do gruntu w ogóle mi nie zeszły. A także nasiona cukinii.


Słoneczniki podobnie jak i cukinię po wykiełkowaniu i podrośnięciu przesadziłam do gruntu i... zaczęłam walkę ze ślimakami. Niestety cukinii z 13 krzaczków pozostało tylko 3. Natomiast słoneczniki mimo ciągłego podgryzania dolnych liści dumne zdobiły każdy zakamrek ogrodu.

Czego nie udało mi się w tym roku osiągnąć? Niestety nie zdążyłam już wysiać kopru włoskiego, którego tak uwielbiamy. No, ale jeśli nie w tym, to z pewnością zrobię to w następnym roku i podzielę się z Wami swoimi doświadczeniami.

składniki:
1 1/4 szklanki (125 gramów) przesianej mąki
1/4 łyżeczki proszku do pieczenia
1/4 łyżeczki soli
1 łyżki (10 gramów) ciemnego kakao w proszku
1/4 szklanki (57 g) masła, w temperaturze pokojowej
3/4 szklanki (150 gramów) cukru pudru
1 duże jajko
1/2 łyżeczki prawdziwej esencji waniliowej
1/2 szklanki (120 ml) maślanki
1 łyżka płynnego czerwonego barwnika spożywczego
1/2 łyżeczki białego octu winnego
1/2 łyżeczki sody oczyszczonej

sposób przygotowania:
Rozgrzej piekarnik do 175 stopni Celsjusza i przygotuj blachę do muffinek. Wyłóż je papilotkami do pieczenia lub wysmaruj zagłębienia formy niewielką ilością tłuszczu do pieczenia.

Do dużej miski wsyp przesianą mąkę, proszek do pieczenia, sól i kakao.

W misce miksera elektrycznego utrzyj masło (około 1-2 minut). Dodaj cukier i ubij je razem, aż masa będzie jasna i puszysta. Dodaj jajko i ubijaj do całkowitego połączenia się z pozostałymi składnikami. W razie potrzeby zatrzymaj mikser i szpatułką zgarnij niewymieszane składniki ze ścianek dzierży miksera. Włącz ponownie. Dodaj esencję waniliową i zmiksuj jeszcze raz do momentu połączeniu.

W szklance wymieszaj maślankę z czerwonym barwnikiem. Przy ustawionych niskich obrotach miksera stopniowo dodawaj do maślanej masy na przemian sypkie składniki i zabarwioną maślankę. Zrób to w kilku naprzemiennych turach tak, aby rozpocząć dodawanie od mąki i zakończyć na jej ostatniej porcji np. mąka-maślanka-mąka-maślanka-mąka.

W małym naczyniu połącz ocet i sodę. Pozostaw na chwilę mieszaninę, aby się spieniła i szybko domieszaj do ciasta.

W tym momencie włączamy się na najszybszy bieg, ponieważ musimy szybko działać. Dzielimy ciasto po równo do przygotowanej wcześniej formy. Wkładamy do piekarnika na 18-23 minuty lub do momentu, gdy patyczek wbity w ciasto wychodzi z niego suchy.

Upieczone babeczki chłodzimy w blasze położonej na kratce przez 10 minut. Następnie wyciągam z blachy i odstawiamy do całkowitego wystygnięcia. Dopiero wtedy możemy zacząć działać z dekoracjami.


Możliwości jest naprawdę wiele. Możecie przygotować swój ulubiony krem do dekoracji np. krem maślany na bezie szwajcarskiej (ang. swiss meringue buttercream), krem seorwy lub jeśli wolicie coś lżejszego odpowiednia będzie lekka jak chmurka, ale za to nieco kapryśna włoska beza przypieczona palnikiem.


Przy okazji tych muffinek robiłam ją po raz pierwszy i nie sądziłam, że uda mi się za pierwszym razem. Późniejsze próby przy okazji urodzin L. nie były już tak udane. Dziś wiem, że głównym winowajcą był pośpiech, który przy włoskiej bezie zdecydowanie odradzam.

A jakie są wasze kulinarne plany na święto zakochanych?

Inspiracja: Joy Of Baking

Autorką przepisu na te smakołyki jest Ella autorka obecnie bestsellerowej książki Deliciously Ella i bloga o tym samym tytule. Ella jest niesamowitą osobą, niezwykle silną kobietą, która od 2011 walczy z rzadką chorobą POTS - syndromem posturalnej tachykardii ortostatycznej. Choroba przewróciła jej życie do góry nogami. Uniemożliwiała normalne funkcjonowanie, chodzenie, wywoływała palpitacje serca, problemy ze strony układu pokarmowego, wywoływała chroniczny ból i sprawiała, że Ella spała po 16h dziennie.

Niestety pół roczne leczenie nie przyniosło dobrych rezultatów. Jej życie poprawiło się dopiero po zmianie sposobu odżywiania. Obecnie dieta Elli oparta jest na składnikach pochodzenia roślinnego. Mięso, nabiał, cukier, gluten i przetworzona żywność zostały zupełnie wyrzucone z jej jadłospisu. Każdy dzień przynosi nowe wyzwania, metodą prób i błędów powstają kolejne przepisy. Niektóre proste, niektóre niebanalne.

Po przepis na kulki energy bites sięgłam z ciekawości. Po raz pierwszy chciałam skosztować oleju kokosowego, a nie tylko wcierać go w ciałko swoich pociech, które swego czasu dotkliwie cierpiały na AZS w okresie niemowlęctwa. Do tego całego zamieszania doszły także nasiona chia oraz sproszkowane proteiny z konopii, które mam zamiar użyć w następnych smoothie.

15-20 sztuk (w zależności od wielkości kulek)

składniki:
1 szklanka daktyli, bez pestek
3/4 szklanki migdałów
3/4 szklanki orzechów włoskich lub innych
2 łyżki nasion Chia
2 łyżki zmielonego siemienia lnianego
1 łyżka oleju kokosowego
1 łyżka sproszkowanych protein konopii

1 łyżka surowego kakao

sposób przygotowania:
W blenderze lub malakserze rozdrobnić orzechy, zmielone nasiona lnu (w całości nie zmiksują się nam prawie wcale) i nasiona chia tak, aby powstała mieszanka drobniutkich kawałków orzechów i trochę takiej jakby mączki.

Dodać pozostałe składniki i miksować aż powstanie lepiąca się masa gotowa do formowania kulek.

Ręcznie formować kuleczki wielkości wg uznania. Przechowywać w lodówce i cieszyć się zdrową przekąską, kiedy tylko najdzie nas ochota na słodkie.


Kulki bardzo przypadły do gustu dużej L. która określiła, że smakują jak czekolada z orzechami.

Niestety przy okazji przygotowań kueczek zepsuł mi się już całkowicie - po wieloletniej służbie kuchennej - blender Brauna. Przez ponad 7 lat dzielnie zmagał się z kulinarnymi wyzwaniami. Teraz przyszedł czas na godnego następcę. Wybrałam robot kuchenny Bosch MCM 68885, o którym opowiem wkrótce.

składniki:
1 1/4 szklanki mąki
1 1/4 szklanki polenty lub drobno zmielonej kaszy kukurydzianej
1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
1/4 łyżeczki soli
6 łyżek masła (80g) w temperaturze pokojowej
1 szklanka drobnego cukru
2 duże jajka
1 łyżka skórki z cytryny
1 szklanka suszonych jagód goji
1 szklanka migdałów, posiekanych
1/4 szklanki kandyzowanej skórki z cytryny (opcjonalnie)

sposób przygotowania:
Piekarnik rozgrzać do 175C. W misce wymieszać suche składniki -  mąkę, polentę, proszek do pieczenia i sól.

Masło umieścić w dzierży miksera. Utrzeć na średnich obrotach aż będzie gładkie. Dodać cukier i nadal ucierać aż masa będzie puszysta i jasna. Jajka dodawać pojedynczo, po każdy dobrze zmiksować do połączenia się z masą. Zmniejszyć prędkość obrotów do niskiej. Dodać mąkę i wymieszać aż składniki się połączą.

Dodać skórkę z cytryny, goji, migdały i jeszcze raz wymieszać. Przenieść ciasto na blasze wyłożonej papierem do pieczenia formując je w nieco spłaszczony bochenek o wymiarach 35cm x 8cm.

Piec aż będzie lekko rumiane i lekko popękane na wierzchu ok. 30 do 35 minut. Ostudzić kratce około 15 minut.

Ostudzone ciasto pociąć ząbkowanym nożem na plastry o grubości 1-2cm. Ułożyć je na blasze wyłożonej pergaminem. Piec ciasteczka  15 do 18 minut obracając w połowie pieczenia.