Łosoś z irokezem to moje pierwsze skojarzenie, które przyszło mi na myśl, kiedy pierwszy raz zobaczyłam ten przepis. Nastroszone i puszyste panko to charakterystyczna japońska panierka w postaci chrupiących płatków. Zakupienie jej w supermarkecie jest niemożliwe lub graniczy z cudem. Szukałam jej na próżno w Piotrze i Pawle oraz Almie aż w końcu zamówiłam - wraz z dużym zapasem składników na sushi - w sklepie internetowym. Z pewnością warto, bo panko jest delikatniejsza od znanej nam bułki tartej, dłużej też pozostaje chrupiąca.

4-6 porcji 

składniki:
2/3 szklanki panko
2 łyżki świeżej pietruszki, drobno posiekanej
1 łyżeczka startej skórki z cytryny
½ łyżeczki sóli gruboziarnistej
½ łyżeczki zmielonego czarny pieprz
3-4 łyżki oliwy z oliwek
4 (170-220g każdy) filety z łososia ze skórą
2 łyżki musztardy Dijon
cytryna, pokrajana w ósemki

sposób przygotowania:
Rozgrzać piekarnik do 220˚C. W małej miseczce połączyć panko, pietruszkę, skórkę z cytryny, sól i pieprz. Całość skropić 2 łyżkami oliwy z oliwek i wymieszać widelcem, aż okruchy panko równomiernie wchłoną oliwę. Panierka będzie przypominała trochę wilgotny piasek.

Na desce do krojenia lub blacie roboczym umieść filety z łososia skórą do dołu. Każdy filet obficie posmarować z wierzchu musztardą, a następnie doprawić solą i pieprzem. Teraz kolej na panko. Nakładać na wierzch każdego filetu grubą warstwę panierki lekko dociskając ją do ryby, tak aby dzięki musztardzie mogła się do niej przykleić.

Prezent oczywiście z okazji Dnia Babci, czyli święta wszystkich najukochańszych osób w naszym życiu. Odkąd na świecie pojawiła się nasza pierwsza córeczka zwyczajem stało się, że babcie otrzymują w prezencie fotokalendarz z L. Tak bardzo się do tego przyzwyczaiły, że co roku nieśmiało dopytują, czy aby na pewno dostaną kolejny :-)

W tym roku nasze mamy mają już dwie wnuczki, więc po trochę w podzięce o nas samych za pomoc przy dzieciach, a trochę także od najmłodszej wnuczki, która ma dopiero 4 miesiące postanowiłam do laurek, które przygotuje Lila dołożyć wyjątkową fotoksiążkę. Wyjątkowo, bo nie jest to zwykła fotoksiążką, w której znajduje się 40 zdjęć.


Szczerze mówiąc nie sądziłam, że tak szybko zamówione fotoksiażki do mnie dotrą i będę je mogła pokazać, jeszcze przed Dniem Babci.

Pomysł na abecadło dla Babci zrodził się zupełnie przypadkowo. W grudniu zeszłego roku (heh... brzmi dziwnie, bo to całkiem niedawno) zamówiłam pierwszą w życiu fotoksiążkę wykorzystując kod rabatowy z książeczki zdrowia dziecka Lei. Wybrałam najważniejsze zdjęcia z ostatnich miesięcy od momentu, kiedy Lea przyszła na świat. Wśród nich znalazło się także zdjęcie z namalowanym przez Lilę uśmiechem i oczkami na moim brzuchu w 8 miesiącu ciąży oraz zdjęcie z USG 3d, na którym wyraźnie widać buzię Małej. Wypełniłam zdjęciami szablon ze stokrotkami w programie do projektowania, a niektóre zdjęcia powiększyłam na całą stronę. Efekt bardzo mile mnie zaskoczył! Jestem strasznie sentymentalna i uwielbiam takie pamiątki. A babcia jak to chyba każda babcia, której niedosyt oglądania swoich wnucząt nie mogła wprost oczu nacieszyć :-)

Z kawiarką spotkałam się pierwszy raz u znajomej, która przez kilka lat mieszkała we Włoszech. Będąc u niej poczęstowała mnie małym espresso z tego cudeńka. Mając jednak ekspres ciśnieniowy i przepadając za kawą raczej w dużym kubku niż w małej filiżance, nigdy wcześniej nie interesowałam się kawiarkami aż do dziś.

Kawiarka Moka Express Artisti marki Bialetti trafiła w moje ręce całkiem przypadkiem. Kilka dni temu otrzymałam małą niespodziankę w postaci karty upominkowej o wartości 120zł do wykorzystania na zakupy. Po przeglądnięciu asortymentu ciekawość wygrała i wybór padł właśnie na kawiarkę.
Bialetti Moka Express to włoska, klasyczna aluminiowa i co najważniejsze pierwsza na świecie kawiarka, której wygląd nie był zmieniany od czasu jej powstania.
Ten malutki, niepozorny dzbanuszek składa się zaledwie z trzech części - dolnego zbiornika na wodę, lejka na kawę z sitkiem i uszczelką oraz ze zbiorniczka górnego, w której zbiera się zaparzona kawa. Jeśli dobrze o niego dbamy - a wymaga naprawdę niewiele - może służyć nam nawet 20 lat przy minimalnych zabiegach eksploatacyjnych, które obejmują głównie wymianę uszczelki. W tym czasie za sprawą Bialetti Moka Express będziemy cieszyć się mocną i aromatyczną  kawą, której zapach wypełnia całą kuchnię podczas procesu parzenia. Mmmm...

A właściwie bananowe z karmelem do góry nogami, ponieważ piecze się je spodem do góry, a po upieczeniu układa na paterze wierzchem do góry :-) Karmel najczęściej występuje w parze z jabłkami, ale również w towarzystwie bananów czuje się znakomicie. Najwspanialszym momentem przygotowania tego ciasta jest subtelnie trzeszczący jak lód karmel, który ulega temperaturze zimniejszych kawałków bananów.

Ciasto jest delikatne i wilgotne. Ma konsystencje  ciasta jak muffiny. Nie jest za słodkie mimo karmelu. Dla mnie takie w sam do filiżanki herbaty lub kawy w szaro-bure popołudnie takie jak dziś.

składniki:
3 banany, obrane i pokrojone w talarki o grubości 5mm
1/2 łyżeczki sody oczyszczonej
1 łyżeczka proszku do pieczenia
szczypta soli
2 jajka
1 łyżeczka ekstraktu waniliowego
duża szczypta cynamonu
8 łyżek masła + 2 łyżki na karmel
240 ml śmietany
250 g mąki
180 g cukru
120 g cukier brązowy

sposób przygotowania:
Rozgrzać piekarnik do 180 C. Tortownicę o średnicy 26 cm wyłożyć pergaminem.

W małym rondelku stopić 2 łyżki masła z brązowym cukrem aż utworzy się gładki, gęsty karmel.
Karmel wylać na dno wcześniej przygotowanej tortownicy tworząc przy tym fantazyjne esy floresy, ponieważ karmel szybko zastyga w wyniku dużej różnicy temperatury w zetknięciu z papierem do pieczenia. Następnie wykładamy na karmel plasterki bananów. Karmel przyjemnie trzeszczy...

Puchate i lekkie jak piórko biszkoptowe babeczki, do których możecie dodać pomarańcze albo grejpfruty. W towarzystwie cytrusów słodycz ciasta dopełnia lekko kwaskowaty soczysty miąższ owoców. Są wilgotne w środku a jednocześnie puchate. No i takie cudownie rumiane, że na ich widok uśmiech sam maluje się na twarzy :-)

Wczoraj zrobiłam je z połową dużego pomelo, które N. obrał i zostawił stwierdzając, że jest za mało dojrzałe.


składniki:
25g oleju rzepakowego
40g świeżo wyciśniętego soku grejpfrutowego
3 duże jajka, zimne z lodówki
95g drobnego cukru
100g mąki
1/4 łyżeczki soli
starta skórka z 1 grejpfruta
miąższ (wyciągnięty z gorzkich błonek) z 1 grejpfruta, podzielony na jak najmniejsze kawałki*

Dziś postanowiłam napisać o otulaniu, otulaczkach i swoich obserwacjach oraz związanych z tym doświadczeniach.

Czym jest otulanie? Otulanie noworodka od pierwszych dni po narodzinach jest skutecznym sposobem na uspokojenie Maleństwa. Daje ciepło i pozwala mu poczuć się bezpiecznie w zupełnie nowym otoczeniu. Niektóre badania dowodzą także, że noworodki, które są otulane lepiej śpią i rzadziej się przebudzają. Otulanie sprawia, że Maleństwo czuje się bezpieczniej leżąc i śpiąc na plecach. Ponadto niektórzy pediatrzy twierdzą, iż otulanie zmniejsza ryzyko SIDS, czyli syndromu nagłej śmierci łóżeczkowej.

W dzisiejszych czasach noworodki otulane są w szpitalach, gdzie często zawija się ich górną część ciałka w pieluszkę tetrową. Pozwala to zasymulować przytulność, która panowała w brzuchu mamy, a także opanować charakterystyczny odruch machania rączkami, który zrywa Maleństwo ze snu, gdy przestraszy się ono nagłego hałasu lub nieprzyjemnego dźwięku.

Jednak otulanie to nie tylko przypadkowe owinięcie noworodka. Jest to przede wszystkim specjalna technika, dzięki której nie wyrządzimy Maleństwu krzywdy i nie zaszkodzimy jego bioderkom.