składniki - baza:
1-2 duże cebule, pokrojone w kostkę
2 lub więcej marchewek, pokrojone w kostkę
2 lub więcej łodyg selera, pokrojone w kostkę
sól
oliwa z oliwek lub masło lub kombinacja obydwu w ilości około szklanki

sposób przygotowania:
Zaczynamy od wybrania garnka, który pomieści wszystkie nasze składniki. Także te, które dodamy później do naszej bazy. Lepiej wybrać za duży garnek niż zbyt mały. Oszczędzi nam to później brudzenia i przekładania.

W garnku rozgrzewamy powoli tłuszcz. Jego ilość jest tu istotna, ponieważ wpływa on na smak dania. W swojej wersji daję nieco mniej, bo 1/2 szklanki oliwy w połączeniu z masłem. Później w razie potrzeby dodaję jeszcze trochę.

Na tłuszczu szklimy cebulę tak, aby zmiękła, ale nie zbrązowiała. Następnie dodajemy pokrojoną marchew i seler. Jeśli chcemy, aby nasza zupa miała akcent mięsny możemy dodać pokrojoną panacettę, która doda wspaniałego smaku. Teraz czas na szczodrą szczyptę soli. Całość mieszamy czas od czasu dopóki warzywa nie nabiorą smaku od tłuszczu i będą średnio miękkie.

Teraz czas na urozmaicenie naszej bazy. Na tym etapie dodajemy warzywa twarde, które są akurat dostępne. W zależności od sezonu może to być patison, dynia, wszelkie odmiany kabaczków lub nieco miększa cukinia. Pomidory, ziemniaki oraz świeże strączki fasoli są równie popularnym dodatkiem na tym etapie przygotowania.

Wybrane warzywa twarde również kroimy w małą kostkę dodając jedno po drugim dokładnie mieszając. Pozostawiamy ponownie wszystko razem, aby tłuszcz pokrył smakiem wszystkie nowo dodane kawałki warzyw.

W kolejnym etapie przygotowania minestrone dodajemy warzywa miękkie i liściaste pokrojone w paski. Może to być kapusta włoska, jarmuż, szpinak, cykoria, a także pory.

Tuż po dodaniu miękkich warzyw czas na dodanie wody (lub bulionu). Minestrone to gęsta i bogata w kawałki warzyw zupa, więc dolewamy wody lub bulionu tylko tyle, aby przykryć zawartość garnka.

Zupę doprowadzić do lekkiego gotowania tak, żeby sobie powoli i spokojnie "mrugała" przez około godzinę. Oryginalne przepisy mówią nawet o 2 godzinach. Po tym czasie większość warzyw będzie miękka, niemal "stopiona" lub na granicy rozpadania się. To sprawia, że ma ona tak wyjątkowy smak.

Na koniec czas na pozostałe warzywa strączkowe: fasolę cannellini, ciecierzyca lub bardziej rodzime odmiany. Najlepiej świeże lub z puszki, ponieważ istotne jest, aby dodać takie, które zdążą się właściwie ugotować w naszej zupie.

Całość gotować kolejne 20-30 minut dodając przy okazji wody, jeśli jest jej za mało i zupa jest zbyt gęsta, ale należy pamiętać, że minestrone ma być gęsta przypominając nieco potrawkę niż typową zupę.


Gotowe! Można serwować, jednak zdecydowanie lepiej smakuje ma drugi dzień o ile dotrwacie i oszczędzicie ją przez tak dłuuugi czas ;) Dla mniej wytrwałych polecam przynajmniej kilka godzin przerwy przed podaniem.

dodatkowe informacje:
Podobnie jak komponowanie zawartości tak dopieranie dodatków minestrone może stanowić całkiem luźną kwestię. Zupę możemy podawać ze startym parmezanem, kleksem pesto lub zwyczajnie oprószoną czarnym pieprzem.

Możemy dodać makaron, ryż lub kawałek pysznego pieczywa wg upodobań.

Inspiracja: memoriediangelina.com