czyli gulasz wołowy po włosku podany na kołderce z polenty zaadoptowany z memoriediangelina.com. Idealna na jesień, a także rozgrzewający zimowy obiad.

Pierwszy raz jadłam polentę i szczerze przyznam, że był to bardzo udany debiut.


składniki:
500-750g  mięsa wołowego na gulasz pokrojonego w kostkę
1 średnia cebula, pokrojona w kostkę
1 średnia marchew, pokrojona w kostkę
1 łodyga selera naciowego, pokrojona w kostkę
oliwa z oliwek i/lub masło
wino czerwone
rosół wołowy lub woda

sól i pieprz

1 gałązka świeżego rozmarynu, 1 liść laurowy i / lub 1 gałązka świeżego majeranku
1 łyżeczka skrobi kukurydzianej lub skrobi ziemniaczanej


sposób przygotowania:
Rozgrzać sporą ilość oliwy z oliwek (lub mieszaniny masła i oliwy) w dużym rondlu, która również doda daniu smaku. Dodać pokrojoną cebulę, marchew i seler. Podsmażyć bardzo delikatnie aż warzywa będą miękkie, a cebula półprzezroczysta. W trakcie podsmażania można dodać szczyptę soli i łyżkę wody, aby uniknąć brązowienia warzyw.

Następnie dodać pokrojoną w kostkę wołowinę. Przemieszać mięso drewnianą łyżką tak, aby ładnie pokryło się warzywami i aromatyczną oliwą. Doprawić dobrze solą i pieprzem. Zwiększyć nieco ogień i mieszać całość od czasu do czasu aż wołowina bardzo lekko zbrązowieje.

Teraz czas na dodanie wina. Dodajemy chlapkę (około 1/4 szklanki) pozostawiając do odparowania. Następnie dodajemy gałązki ziół i bulion - tyle, aby przykrył kawałki mięsa. Większość włoskich receptur nakazuje dodać mniej bulionu, ale w tym przypadku więcej sosu umożliwi nam obfite polanie nim polenty.

Całość przykrywamy i pozostawiamy na wolnym ogniu, aby wołownia delikatnie mugała w bulionie. Gotujemy do momentu, aż kawałki mięsa będą miękkie. Zajmuje to ok. 1,5-3 godziny.

Kiedy mięso jest miękkie i niemal rozpada się czas sprawdzić konsystencję sosu. Jeśli jest zbyt rzadki wystarczy zwiększyć ogień, aby odparować nadmiar. Można też dodać łyżeczkę skrobii rozpuszczonej w niewielkiej ilości wody. Jeśli sos jest za rzadki dodaj niewielką ilość bulionu lub wody do uzyskania porządanej konsystencji po czym pogotuj odkryte przez kilka minut.

Na koniec usuń gałązki ziół, skosztuj gulasz i dopraw według uznania do smaku.

Podawać na kołderce z polenty.

Długo rozmyślałam co to ma być. Roczna dziewczynka raczej nie wykrzyczy bez tchu tysiąca pomysłów na tort, a ja z kolei nie chciałam potraktować sprawy po macoszemu. W końcu duża L. kończąc roczek miała upieczony przeze mnie marchewkowy tort w kształcie serca, a później drugi zamówiony w cukierni, więc mała L. zasłużyła sobie również na wyjątkowe ciasto.

W ruch poszły inspiracje znalezione w sieci, ale nic do końca nie kojarzyło mi się z małą L. Szukałam pomysłów u dużej L. (propozycją był tort Hello Kitty), a także u N., który nie miał pomysłu... W końcu poszedłam do sprawy w najprostszy sposób. Uznałam, że nasza mała L. to po prostu nasza mała, słodka... babeczka. W tym tkwi jej cały urok! Wielkie oczęta, malinowe usteczka, pulchne policzki (i nie tylko) i często obecny piękny szeroki uśmiech z którym wraz śmieją się rzęsiste oczka. Okrąglutka, słodka i w sam raz do... zacałowania.


Od pomysłu do wykonania czekała mnie dłuuuuuga droga i jak to zwykle bywa kilka niepowodzeń. Czasu jak zwykle było mało, bo piekłam go głównie po nocach, kiedy to nie musiałam już opiekować się małą jeszcze nie chodzącą L..

Zaopatrzona w wizję postanowiłam znaleźć tutorial na tort w kształcie gigantycznej babeczki. W sieci zjadziecie ich mnóstwo. Najprościej jest mieć gotową formę Wiltona do tego typu tortów, ale można poradzić sobie i bez niej. Oczywiście zajmie to dużo więcej czasu i zmarnujemy przy tym trochę ścinek ciasta, ale myślę, że warto się pofatygować. Zaczęłam od wspaniałej strony jessicaharriscakedesign.com, na której autorka opisuje jak poradzić sobie z wyczarowaniem takiego cuda z pomocą zwykłych tortownic. Nadal jestem pod wielkim wrażeniem jej prac. Do wykonania bazy swojej babeczki użyłam tortownicy o średnicy 18cm i 20cm.

Przekładanie, formowanie oraz krem

Bezgranicznie ufając Jessice Harris wybrałam także jedno z jej ulubionych ciast: maślane o smaku waniliowym z The Mermaid Bakery, na które przepis znajdziecie w poprzednim wpisie. Ciasto koniecznie musiało zostać przełożone cytrynowym kremem oddającym charakterystyczną minkę małej L. gdy tylko zaczyna płakać :-) A sam krem musiał być odpowiedni do dekoracji. Wybrałam Swiss Meringue Buttercream z nutą cytryny.

Swiss Meringue Buttercream

podstawowe składniki:
141g pasteryzowanych białek
282g cukru
353g niesolonego masła
3 łyżki ekstraktu waniliowego

Proporcje Jess to 1:2:2.5, ale są różne preferencje. Nie ukrywam, że posiadanie silnego miksera stacjonarnego jest w tym przypadku kluczowe. Wykonanie według filmiku: tutaj

Okrągłe blaty (średnica blatu - ilość kremu):
15cm - 141g
20cm - 340g
25cm - 567g

Praktyka pokazała resztę. Blaty piekłam przez dwa wieczory dysponując tylko dwiema wcześniej wspomnianymi tortownicami. Pierwszą partię kremu wzbogaconą smakiem cytryny w postaci lemon curdu (dodałam go na oko, kosztując krem) przygotowałam na dolną połowę babeczki składającą się z jednego dużego i 2 mniejszych blatów. Blaty okrawałam i formowałam dopiero po wstępnym przełożeniu kremem i cieniutką warstewką lemon curd jako extra dodatku. Każdy nałożony blat kontrolowałam poziomicą na wcześniej wypoziomowanej desce obrotowej do pizzy. Przyznam szczerze, że bardzo mało piekę, a takie torty wykonuję tylko raz, no a teraz już dwa razy w roku. Nie jest to zbyt częste i bałam się, że wyjdzie krzywo. W połowie zachodziłam w głowę, jak mogłam jako kompletny improwizujący laik porwać się na coś takiego.

Dolną część babeczki wygładzamy kremem i chłodzimy w lodówce zanim przystąpimy do przygotowania i położenia góry.

Górną część babeczki wykonałam następnego dnia również z tej samej liczby blatów z tym, że górnego, mniejszego blatu nie równałam do 2.5cm grubości. Celowo zostawiłam wbrzuszenie powstałe podczas pieczenia, aby wierzch babeczki był również wypukły. Nie jest to może profesjonalne podejście do sprawy, ale dla mnie wygodne i skuteczne.

Dwa pierwsze blaty (większy i mniejszy) przełożyłam tak samo jak w spodzie - cytrynowym kremem z cienką warstwą lemon curdu. Ostatni górny blat dla odmiany przełożyłam tylko domowym dżemem z czarnych pożeczek, który doskonale balansował całość. Po uformowaniu góry babeczki i wygładzeniu jej kremem przeszła ten sam zabieg co dolna część czyli schłodzenie.

Gotową górę przykleiłam cienką warstwą świeżo przygotowanego kremu (już nie 2.5-centymetrową, ponieważ górę i dół kroiliśmy osobno w zasadzie jak dwa oddzielne torty), a następnie obkleiłam dolną część biszkoptami. Mając formę Wiltona możecie wykonać perfekcyjną czekoladową papilotkę z Candy Melts i pominąć nieco rustykalne biszkopty.

Tak prezentował się tort po wstępnym złożeniu w lodówce.


 Na tym etapie wydałam z siebie tylko głębokie i długie: uffffffff... po czym poszłam spać. Z reką na sercu zostawiłam tort w lodówce bojąc się o to czy, jutro będzie wyglądał tak samo. Podobno tort z SMBC można przechowywać poza lodówką. Nie próbowałam, bo nie chciałam ryzykować. Bynajmniej w lodówce krem szybko tężeje i twardnieje. Wyjęcie go wcześniej i ogrzanie w temperaturze pokojowej sprawia, że znów staje się przyjemnie miękki, a dekoracje nie topnieją.

Dekorowanie i ozdabianie, czyli kwiatuszki, perełki i inne detale

Dekorowanie to kolejny poziom trudności szczególnie jak się ma takie trzęsące ręce jak ja. Zanim jednak wykonamy krem warto przygotować jednorazowy rękaw cukierniczy i tylkę do dekoracji.

Na tym etapie przygotowany dotąd już kilkakrotnie krem postanowił sprawić mi psikusa i nie wyjść tak sztywnym jak dotąd. Na szczęście wujek Google przyszedł z pomocą i krem udało się uratować chłodzeniem i ubijaniem.

Ta-dam! W tym momencie miałam już dość smaku tego obrzydliwie pysznego kremu :-)


Na koniec zebrałam wszystkie posiadane w szafce składniki nadające się do dekoracji i matę do fondantu. Wygrzebałam pozostałe po poprzednim torcie:

• gotową masę dekoracyjną gum paste Wiltona, 
• srebrne perełki cukrowe
• różowe perełki cukrowe
• barwniki do fondantu Wiltona
• srebrne malusieńkie gwiazdki w postaci posypki (cieniutkie i delikatne jak bibułka - po prostu cudne!)
• najmniejsze wykrawaczki do ciastek i fondantu w kształcie kwiatuszków i gwiazdek

Maślane ciasto tortowe o smaku waniliowym z The Mermaid Bakery to zapowiedź xklu wpisów poświęconych wrześniowym urodzinom małej L. Ciasto jest kapryśne, ale jeśli nas nie zawiedzie przepyszne. Dla pewności podaję też dokładne porcje w zależności od wielkości tortownicy. Nie przesadzajcie i nie wkładajcie większej porcji ciasta do zbyt małej blachy. W tym przypadku pośpiech i pieczenie w jednej formie kilku porcji nie jest dobrym doradcą o czym przekonałam się na własnej skórze.




składniki:
1 szklanka miękkiego masła
2 szklanki cukru
4 duże jajka (w temperaturze pokojowej)
1 szklanka maślanki (w temperaturze pokojowej)
1 łyżeczka prawdziwego ekstraktu waniliowego
2 3/4 szklanki mąki
2 1/4 łyżeczki proszku do pieczenia
3/4 łyżeczki soli

sposób przygotowania:
Piekarnik rozgrzać do 175C. Przygotować wszystkie niezbędne składniki i upewnić się, ze mają odpowiednią temperaturę. Następnie przygotować odpowiedniej wielkości formę. Podane proporcje wystarczą na 1 tortownicę 10 calową, 2 tortownice 9-calowe, 3 tortownice 8-calowe lub blachę 9x13cm.
Żródło przepisu: cakecentral.com

składniki:
18 dojrzałych śliwek lub innych nektarynek lub moreli, przepołowione i wypestkowane
1 łyżeczka pasty waniliowej lub ekstraktu
2 czubate łyżki cukru pudru
1 pomarańcza
1 laskę kory cynamonu
500ml dobrych lodów waniliowych
1 "chlapka" brandy (opcjonalnie)

sposób przygotowania:
Piekarnik rozgrać do 220C. Przygotować metalową brytfannę do pieczenia lub płaskie naczynie żaroodporne.

Do naczynia włożyć przygotowane, przepołowione śliwki, pastę waniliową (użyłam prawdziwego ekstraktu na bazie alkoholu), posypać cukrem, a następnie niedbale zetrzeć skórkę z (tylko jednej) połowy umytej i osuszonej pomarańczy, po czym wycisnąć z całej pomarańczy sok.
Na koniec dodać korę cynamonu i chlapkę brandy, jeśli decydujemy się dodać do deseru alkohol. Wszystko razem dobrze wymieszać.

Włożyć do piekarnika na dolną połkę. Owoce będą gotowe po około 15 minutach lub dłużej, aż do momentu, gdy będą wyglądały na miękkie i soczyste.


Nieco wcześniej można włożyć lody z zamrażarki do lodówki, aby nieco zmiękły. Tuż przed podaniem wyjąć lody z lodówki. Do szklanek, pucharków, miseczek lub czego tylko chcecie nakładać gorące owoce, a na ich wierzch dodać lody.

Serwować natychmiast po nałożeniu!
Om-nom-nom!

porcja około 500g

składniki:
1 łyżka oleju roślinnego
4 szalotki, obrane i pokrojone
3 liście laurowe
1 laska cynamonu
5 ząbków
½ łyżeczki mielonych ziaren ziela angielskiego
½ łyżeczki mielonego imbiru
1 kg mieszanych śliwek, posiekanych bez pestek
400g cukier brązowy
Skórka i sok z 1 pomarańczy

400ml octu jabłkowego

sposób przygotowania:
Przygotować wysterylizowane słoiki.
Na patelni, która jest wystarczająco duża, aby pomieścić wszystkie składniki podgrzewamy olej. Dodajemy szalotki i delikatnie podsmażamy na małym ogniu aż zmiękną i się lekko zezłocą.

Teraz czas na liście laurowe i przyprawy. Wszystko razem podsmażamy przez minutę, a następnie wrzucamy śliwki. Dodajemy cukier i skórkę pomarańczową.

Do dzbanka z miarką wlewamy wyciśnięty sok pomarańczowy. Następnie dolewamy dzbanka z sokiem tyle octu jabłkowego, aby mieć w sumie 450ml mieszanki. Wlewamy do garnka i doprowadzamy do wrzenia. Zmniejszamy ogień tak, aby całość delikatnie mrugała. Mieszając od czasu do czasu gotujemy na wolnym ogniu aż większość wody wyparuje, a sos zrobi się gęsty.

Gotowy gorący chutney przekładamy wyparzonych słoików. Pozostawiamy do ostygnięcia.

Można przechowywać przez kilka tygodni.


Kolejne śliwkowe propozycje już wkrótce!

Źródło: Daily Mail UK

składniki - baza:
1-2 duże cebule, pokrojone w kostkę
2 lub więcej marchewek, pokrojone w kostkę
2 lub więcej łodyg selera, pokrojone w kostkę
sól
oliwa z oliwek lub masło lub kombinacja obydwu w ilości około szklanki

sposób przygotowania:
Zaczynamy od wybrania garnka, który pomieści wszystkie nasze składniki. Także te, które dodamy później do naszej bazy. Lepiej wybrać za duży garnek niż zbyt mały. Oszczędzi nam to później brudzenia i przekładania.

W garnku rozgrzewamy powoli tłuszcz. Jego ilość jest tu istotna, ponieważ wpływa on na smak dania. W swojej wersji daję nieco mniej, bo 1/2 szklanki oliwy w połączeniu z masłem. Później w razie potrzeby dodaję jeszcze trochę.

Na tłuszczu szklimy cebulę tak, aby zmiękła, ale nie zbrązowiała. Następnie dodajemy pokrojoną marchew i seler. Jeśli chcemy, aby nasza zupa miała akcent mięsny możemy dodać pokrojoną panacettę, która doda wspaniałego smaku. Teraz czas na szczodrą szczyptę soli. Całość mieszamy czas od czasu dopóki warzywa nie nabiorą smaku od tłuszczu i będą średnio miękkie.

Teraz czas na urozmaicenie naszej bazy. Na tym etapie dodajemy warzywa twarde, które są akurat dostępne. W zależności od sezonu może to być patison, dynia, wszelkie odmiany kabaczków lub nieco miększa cukinia. Pomidory, ziemniaki oraz świeże strączki fasoli są równie popularnym dodatkiem na tym etapie przygotowania.

Wybrane warzywa twarde również kroimy w małą kostkę dodając jedno po drugim dokładnie mieszając. Pozostawiamy ponownie wszystko razem, aby tłuszcz pokrył smakiem wszystkie nowo dodane kawałki warzyw.

W kolejnym etapie przygotowania minestrone dodajemy warzywa miękkie i liściaste pokrojone w paski. Może to być kapusta włoska, jarmuż, szpinak, cykoria, a także pory.

Tuż po dodaniu miękkich warzyw czas na dodanie wody (lub bulionu). Minestrone to gęsta i bogata w kawałki warzyw zupa, więc dolewamy wody lub bulionu tylko tyle, aby przykryć zawartość garnka.

Zupę doprowadzić do lekkiego gotowania tak, żeby sobie powoli i spokojnie "mrugała" przez około godzinę. Oryginalne przepisy mówią nawet o 2 godzinach. Po tym czasie większość warzyw będzie miękka, niemal "stopiona" lub na granicy rozpadania się. To sprawia, że ma ona tak wyjątkowy smak.

Na koniec czas na pozostałe warzywa strączkowe: fasolę cannellini, ciecierzyca lub bardziej rodzime odmiany. Najlepiej świeże lub z puszki, ponieważ istotne jest, aby dodać takie, które zdążą się właściwie ugotować w naszej zupie.

Całość gotować kolejne 20-30 minut dodając przy okazji wody, jeśli jest jej za mało i zupa jest zbyt gęsta, ale należy pamiętać, że minestrone ma być gęsta przypominając nieco potrawkę niż typową zupę.


Gotowe! Można serwować, jednak zdecydowanie lepiej smakuje ma drugi dzień o ile dotrwacie i oszczędzicie ją przez tak dłuuugi czas ;) Dla mniej wytrwałych polecam przynajmniej kilka godzin przerwy przed podaniem.

dodatkowe informacje:
Podobnie jak komponowanie zawartości tak dopieranie dodatków minestrone może stanowić całkiem luźną kwestię. Zupę możemy podawać ze startym parmezanem, kleksem pesto lub zwyczajnie oprószoną czarnym pieprzem.

Możemy dodać makaron, ryż lub kawałek pysznego pieczywa wg upodobań.

Inspiracja: memoriediangelina.com