Wspaniałe, proste, smakowite. Kto mógłby się im oprzeć? Chyba nieliczni. My w każdym bądź razie przepadamy za tym daniem. Sama nie mogłam już doczekać się ich tego lata, aż w końcu nadszedł ten dzień.

Dziś są już tylko miłym wspomnieniem wczorajszego obiadu :-)

Kolejne chlebowe odkrycie, którym trafiłam w sedno moich chlebowych zachcianek. Wymaga trochę czasu, ale za to jaki efekt! Miękki, puszysty, lekki z chrupiącą skórką, a do tego bardzo smaczny i długo trzymający świeżość i chrupkość - Pane Siciliano wg P. Reinarta.

Briami, czyli wczorajszy obiad, porażający pięknym zapachem wydobywającym się z piekarnika podczas 1,5-godzinnego pieczenia. Dla wszystkich tych, dla których obiad bez mięska to nie obiad dołożyłam do tego kotlet z kurczaka. Całość natomiast dopełniła lekka sałatka z kapusty pekińskiej.

Każdy chleb wykonany z tego samego przepisu za każdym razem wychodzi nieco inaczej, a to kształt, a to smak zakwasu, pęknięcia itd.
Dwa dni temu postanowiłam trzeci raz (i narazie ostatni) nastawić pain de campagne rustique z odłożonego chefu. Tym razem nie odłożyłam już kolejnego kawałka do następnego pieczenia, ponieważ chcę wypróbować inne przepisy, a zaczątków chlebowych w lodówce miałabym bardzo wiele. Przy okazji formowania ciasta kolejny raz sprawdzałam metodę "składania" (czy jak kto woli zwijania), a po wyrośnięciu wypróbowałam wskazówkę nacinania ciasta ząbkowanym nożem, co narazie obok bardzo ostrej żyletki wspaniale się sprawdza.

Aż żal jest się rozstawać z tym przepisem na dłużej tym bardziej, że moje zakwasowe perypetie to niekończąca się (ostatnio) historia. Już czwarty raz nastawiłam zakwas z nadzieją, że będzie rósł zdrowo. Tymczasem w dowód wdzięczności uśmiech bochenka - bezcenne :-)

Czyli kolejna wypróbowana sałatka wylądowała pod zakrętką. Tym razem była to sałatka jesienna, choć sama nazwałabym ją - ze względu na kolory jakie posiada - słoneczną.
Najbardziej niepokoiła mnie obecność dużej ilości jabłek, za któymi w sałatkach nie przepadam i z reguły nie dodaję. Tym razem coś powiedziało mi - spróbuj, i tak się stało, że jabłka również dodałam. Pierwszy otwarty słoiczek już zadebiutował. Coś jeszcze nie tak wyczuwałam w smaku, ale ogólnie jestem zadowolona. Może to przez jabłka?!

To danie mnie po prostu uwiodło zarówno prostotą jak i smakiem. Może niektórzy kręcili nosami, że jest zbyt pomarańczowe, że marchewka i wogóle, ale dla mnie to coś idealnego, na co niekiedy będę miała straszliwą ochotę :-) Dlatego ośmielę się zamieścić tu ku pamięci przepis leminy.

składniki:
piersi z kurczaka
marchewka
kwaśna śmietana
trochę mąki
przyprawy i zioła wg uznania

sposób przygotowania:
1. Filety lekko ubijamy tak, aby powstały kotlety.

2. Mąkę, sól, pieprz, paprykę, zioła mieszamy i panierujemy w tym filety. Po czym siup na rozgrzaną patelnię z odrobiną oliwy. Smażymy po obu stronach do zarumienienia.

3. Dodajemy śmietanę, mieszamy i chwilę dusimy.

4. Marchew kroimy wg upodobania w kostkę lub słupki (jak najdrobniej). Dodajemy pokrojoną marechewkę i wszystko dusimy jeszcze 30-45 minut (lub do momentu aż marchewka będzie miękka) przewracając filety co pewien czas. Można nie przykrywać, aby śmietana odparowała i zrobił się gęstszy sos.

5. Sos oczywiście doprawiamy solą, pieprzem, papryką, ziołami.