To jeden z tych przepisów, które są drogą do poszukiwania czegoś podobnego do tutejszych piekarnianych pizzolin. Moi domownicy spodziewali się nieco innego efektu, ale trudno było mieć inne oczekiwania do ciasta z jajkami, proszkiem do pieczenia i drożdżami. To już nie to samo... Nie krytykuję jednak tego przepisu. Na pewno jest wspaniały z barszczem czerwonym lub z ciepłą zupką. Zaletą jest także ekspresowośc wykonani. Nam smakował na czwórkę z plusem.
Kolejny wspaniały przepis, do którego zaczątek cichutko czeka w lodówce na swój następny występ w piekarniku. Muszę przyznać, że troszeczkę bałam się tego kształtu, gdyż nie mam jeszcze wprawy w formowaniu zwykłych bochenków, a co dopiero "bagietki dookoła" :-) Mimo to wyszedł całkiem nieźle, jeśli chodzi o sam wygląd, bo w smaku, no cóż można się było rozpływać, dlektując się przestygniętym i pokrojonym chlebkiem z fromagem i wędzonym serem + pomidorek. Fakt, że trochę mi nawet przerósł, choć się do końca na tym nie znam, ale ciasto trochę się rozpłynęło po długich oczekiwaniach na włożenie go do piekarnika (wciąż zepsutego). Niestety tak się złożyło, że musiałam być dziś w dwóch miejscach naraz i to oddalonych od siebie o 40km. Dlatego też wypytywałam o niego na CC i dzięki Tatter jakoś sobie z nim poradziłam. Jeszcze raz dziękuję za wszelkie rady Tatter bez nich nie wyszedłby tak cudowny!!!
Cały tydzień żyjemy na torebkowym jedzeniu. Powód: zbyt piękna pogoda :-) Nie mamy ochoty nic gotować, nie siedzimy w domu, więc żyjemy instant. Pływamy, biegamy, gramy w piłkę i wcale nie jesteśmy głodni, więc od biedy obiad sponsoruje Knorr. Całości dodajemy sałatki i ryż. Gotowany, pysznie puszysty i nigdy z torebki.
Postanowiłam poćwiczyć formowanie bochenka i poszłam za radą tatter dotyczącą zwijania. Dlatego wykorzystałam pozostawiony starter na pain de campagne rustique i upikłam go ponownie. Tym razem wyrastał w silikonowej tortownicy i nawet ładnie wyrósł na wysokość szerokości dłoni.
Ten przepis to prawdziwe odkrycie na papryki ze słoiczka, które toleruję smakowo. Wcześniej zniechęcałam się przetworami mojej mamy i wszelkich znajomych, których papryki były okropnie gorzkie w smaku. A ta jest odpowiednio wyważona, choć mogłaby być odrobinę słodsza :-) Do tego jest bardzo prosta i w miarę szybka w przygotowaniu. No i nie muszę przeistaczać się w czarownicę mieszającą wszystkie składniki w wielkim garze. Po prostu do słoików wkładamy umytą, osuszoną, oczyszczoną z pestek paprykę, pokrojoną na odpowiednio duże kawałki. Po czym przygotowujemy zalewę.
W mojej wersji była to panga po indonezyjsku. Nie wiem dlaczego tak autorka nazwała tą rybkę, niemniej jednak dziś ją wypróbowaliśmy. Smak jest raczej przewidywalny, gdyż wśród składników dominuje prostota: oliwa, czosnek, sos sojowy, pieprz, cytryna, odrobina chili i soli. Do zrobienia zachęciła mnie liczba opinii na MM. I ku mojemu zdziwieniu danie wyszło smaczne, aczkolwiek bez zachwytów.
