W mojej wersji była to panga po indonezyjsku. Nie wiem dlaczego tak autorka nazwała tą rybkę, niemniej jednak dziś ją wypróbowaliśmy. Smak jest raczej przewidywalny, gdyż wśród składników dominuje prostota: oliwa, czosnek, sos sojowy, pieprz, cytryna, odrobina chili i soli. Do zrobienia zachęciła mnie liczba opinii na MM. I ku mojemu zdziwieniu danie wyszło smaczne, aczkolwiek bez zachwytów.
Pyszna sałatka na zimowy czas. Nastepnym razem użyję młodszej marchewki, gdyż ta, którą dodałam tym razem była zbyt zbita przez co wyszła odrobinę za twarda.
składniki: 4 kg obranej cukinii, młodej (lub ogórków) 1/2 kg cebuli 1/2 kg marchwi* 2 łyżki soli 1 łyżka pieprzu 1 główka czosnku 3 korzenie pietruszki* garść natki (lub koperku) 1 szkl. cukru 1 szkl. octu 1 szkl. oleju
sposób przygotowania: Wszystko pokroić, zasypać cukrem, dodać sól, ocet i zostawić na noc. Gotować w słoikach godzinę.
W ramach wypoczynku zwykle chcemy udać się w ciche, uwolnione od miejskiego gwaru miejsce. Paradoksem jest jednak fakt, że często uciekamy do jeszcze bardzej zatłoczonych, gwarnych letnich miejscowości, które kłębią się od turystów. Czy to nad morzem, czy nad pobliskim zalewem zawsze znajdzie się ktoś kto słucha głośno muzyki lub pije alkohol z przyjaciółmi zachowując się przy tym jakby był panem sytuacji (i miejsca). Zamiast odpoczywać zmieniamy miejsce lub całkiem się zniechęcamy.
Podobne sytuacje spotkały nas w ostatnim czasie nad pobliskim kąpieliskiem, dlatego postanowiliśmy wyruszyć w poszukiwaniu ciszy i spokoju do wypoczynku. Dziś z samego rana wybraliśmy się drugi raz w miejsce, gdzie dźwięki przyrody są jedynymi dźwiękami otoczenia.
Jak ja lubię takie wymagające chleby. Moje kilku dniowe zmagania, nareszcie zostały uwieńczone pachnącym bochenkiem pain de campagne rustique. Co prawda przerósł odrobinę przez noc, ale nie mogłam go piec o 3 nad ranem, więc musiał poczekać. Z tego też powodu (prawdopodobnie) opadł po przełożeniu na kamień. Od koszyczka zrobił mu się śmieszny pępek :-)
Przepis ten już drugi raz gości na naszym stole. Tym razem z sosem paprykowym, który idelanie nadaje się także do samego ryżu. Takie fileciki to jedno z tych dań, które określam mianem pychot, choć nie jest zbyt malokaloryczne, ale tę pół szklanki oliwy w zupełności wybaczam.
składniki: 2-4 pojedyncze piersi z kurczaka sól, pieprz cytrynowy tymianek oregano papryka słodka mielona szczypta chili mąka do obtaczania kilkanaście plasterków dobrej wędzonki
sos: 1 papryka czerwona 1 papryka zielona 2 szklanki rosołu 1 cebula 2 ząbki czosnku 1/2 szklanki oliwy przyprawy do smaku m. in. przyprawa do kurczaka, rozmaryn, bazylia, papryka słodka, pieprz cayenne
sposób przygotowania: 1. Piersi kroimy w podłużne kawałki ( z jednej piersi 4-6 kawalków) tak, żeby można je było wygodnie zawinąć w plasterek wędzonki. 2. Każdy kawałek doprawiamy do smaku troszkę pikantniej. I każdy z nich zawijamy w wędzonkę (mocno skęcając) i spinamy wykałaczką. 3. Każdy kawałek mocno obtaczamy w mące. Ukladamy je w naczyniu żaroodpornym.
4. Paprykę kroimy w paseczki, cebulę tniemy w talatki a czosnek przeciskamy przez praskę. Podsmażamy wszystko na oliwie. Zalewamy rosołem - chwilę gotujemy. Przyprawiamy i zalewamy mięsko.
5. Zapiekamy ok. 30 minut w temp 150-170 stp. C. Najlepiej jest wykorzystać termometr do mięs, sprawdzając co jakiś czas wewnętrzna temperaturę kurczaka. Powinno być około 80 stp. C.
