Od kuchni

Chlorella do picia – jak działa i dlaczego warto włączyć ją do codziennej diety

środa, listopada 26, 2025

Włączenie superfoods do codziennego jadłospisu to nie chwilowy trend, ale świadomy wybór, za którym stoją konkretne korzyści zdrowotne. Jednym z najbardziej wszechstronnych i przebadanych produktów z tej kategorii jest chlorella do picia – mikroskopijna alga słodkowodna, która zyskuje popularność zarówno wśród dietetyków, jak i osób szukających naturalnych sposobów na poprawę samopoczucia i odporności.

W tym artykule omawiamy:

jak działa chlorella do picia i jakie ma potwierdzone właściwości
kto może skorzystać na jej regularnym spożywaniu
jak wybrać dobrą jakościowo chlorellę i w jakiej formie ją przyjmować
z czym łączyć chlorellę, by wzmocnić jej działanie
jakie błędy popełnia się najczęściej przy jej stosowaniu

Spis treści

Chlorella do picia – co to jest i skąd pochodzi
Właściwości chlorelli potwierdzone badaniami
Dla kogo chlorella do picia jest szczególnie polecana
Jak stosować chlorellę w formie do picia
Jak wybrać dobrą jakość chlorelli – na co zwrócić uwagę
Z czym łączyć chlorellę, by działała skuteczniej
Najczęstsze błędy przy stosowaniu chlorelli
FAQ – najczęstsze pytania o chlorellę do picia

Chlorella do picia – co to jest i skąd pochodzi

Chlorella to jednokomórkowa alga słodkowodna, znana ze swojego wysokiego stężenia chlorofilu oraz bogatego profilu żywieniowego. Naturalnie występuje w Azji, jednak obecnie hodowana jest także w specjalnych zbiornikach w Europie i Ameryce Północnej. Najczęściej sprzedawana jest w formie proszku, kapsułek lub tabletek, ale coraz większą popularność zyskuje chlorella do picia, która łączy wygodę spożywania z wysoką przyswajalnością.

Właściwości chlorelli potwierdzone badaniami

Działanie chlorelli było przedmiotem wielu badań klinicznych. Do najczęściej stwierdzanych właściwości należą:

wspomaganie detoksykacji organizmu (zwłaszcza metali ciężkich)
wsparcie dla pracy wątroby i układu trawiennego
wspomaganie odporności dzięki zawartości beta-glukanów i chlorofilu
działanie przeciwutleniające (ochrona komórek przed stresem oksydacyjnym)
regulacja poziomu cukru i cholesterolu we krwi

Regularne spożywanie chlorelli może pozytywnie wpłynąć na stan skóry, poziom energii oraz ogólne samopoczucie.

Dla kogo chlorella do picia jest szczególnie polecana

Chlorella do picia może być korzystna dla szerokiego grona osób, jednak szczególne korzyści odczują:

osoby mieszkające w miastach i narażone na działanie smogu
osoby pracujące w stresie i zmagające się ze zmęczeniem
osoby stosujące dietę ubogą w świeże warzywa
osoby po antybiotykoterapii lub z problemami trawiennymi
sportowcy i osoby aktywne fizycznie

Dzięki wysokiej zawartości witamin z grupy B, żelaza i błonnika, chlorella do picia stanowi naturalne wsparcie codziennej diety.

Jak stosować chlorellę w formie do picia

Najczęściej chlorellę do picia spożywa się rozpuszczoną w wodzie, soku lub smoothie. Zalecana dzienna porcja to 3–5 gramów, czyli płaska łyžczka proszku. Najlepiej przyjmować ją rano, na czczo lub do śniadania.

Warto pamiętać:

zaczynać od mniejszych dawek (np. 1 gram), by uniknąć reakcji detoksykacyjnych
nie mieszać z gorącą wodą – wysoka temperatura niszczy część składników
przechowywać proszek w szczelnym opakowaniu, z dala od światła

Jak wybrać dobrą jakość chlorelli – na co zwrócić uwagę

Nie każda chlorella do picia ma taką samą wartość odżywczą. Przy zakupie warto zwrócić uwagę na:

kraj pochodzenia (najlepiej: Niemcy, Tajwan, Japonia)
certyfikaty jakości (np. ekologiczne, GMP, non-GMO)
metodę rozbijania ściany komórkowej (zwiększa przyswajalność)
zawartość chlorofilu, błonnika, białka i mikroelementów
brak dodatku wypełniaczy i konserwantów

Najwyższej jakości produkty są testowane pod kątem zawartości metali ciężkich i mikroorganizmów.

Z czym łączyć chlorellę, by działała skuteczniej

Chlorella może być skuteczniejsza, gdy stosowana jest razem z innymi składnikami:

spirulina – razem działają synergicznie na detoks i odporność
witamina C – poprawia wchłanianie żelaza z chlorelli
probiotyki – wspierają florę jelitową i poprawiają przyswajanie
soki warzywne (np. seler, burak) – wspomagają oczyszczanie

Dobrze komponuje się też ze smoothie owocowo-warzywnymi lub z wodą kokosową.

Najczęstsze błędy przy stosowaniu chlorelli

zbyt duża dawka na początku – może powodować biegunkę lub wzdęcia
brak regularności – efekty widoczne są przy codziennym stosowaniu
stosowanie z lekami bez konsultacji z lekarzem
kupowanie produktów niskiej jakości z niepewnego źródła

Chlorella to produkt naturalny, ale silnie aktywny biologicznie, dlatego warto traktować ją z odpowiednią ostrożnością.

FAQ – najczęstsze pytania o chlorellę do picia

Czy chlorella do picia nadaje się dla dzieci?
Tak, ale w bardzo małych ilościach i po konsultacji z pediatrą.

Czy mogę stosować chlorellę w ciąży?
Zalecana jest ostrożność. Tylko po uzgodnieniu z lekarzem prowadzącym.

Jak szybko widoczne są efekty stosowania?
U niektórych osób poprawa samopoczucia następuje po kilku dniach, u innych po kilku tygodniach.

Czy chlorella może powodować skutki uboczne?
Może wystąpić ból brzucha, wzdęcia, reakcja alergiczna lub efekt detoksykacyjny.

Czy chlorella do picia różni się od tej w tabletkach?
Tak, forma do picia ma często lepszą przyswajalność i pozwala na łatwiejsze łączenie z innymi składnikami.

Artykuł partnera

0 Comments

DIY

Hydroponika dla początkujących

środa, lipca 13, 2022

Nasza przygoda z hydroponiką zaczęła się w marcu 2022. Mój mąż zafiksował się filmikami na YT i tak oto zapragnął spróbowania tej metody uprawy roślin. Najpierw zrobił listę potrzebnych rzeczy - opalarka, rury, rurki i kolanka PCV, pompka, beczka, odżywki itd., a później myślał, myślał i myślał... Bardzo zależało mu na hodowli pionowej, jednak po dłuższych przemyśleniach - gdzie i jak to będziemy trzymać przystanęliśmy na wersji poziomej. Kupiłam mu gotowy zestaw startowy na Aliexpress i już po 14 dniach z racji wysyłki z terenu Europy paczka była u nas. Zanim jednak zacznę Wam opisywać nasze przygody z uprawą na wodzie warto wyjaśnić samo pojęcie hydroponiki. Na czym polega ta cała uprawa na wodzie?

Co to jest hydroponika?

Hydroponika to alternatywa do tradycyjnej uprawy roślin w ziemi. W tej metodzie nie ma podłoża, więc wszystkie składniki odżywcze potrzebne roślinie podawane są w postaci specjalnych odżywek wprost do wody, w której częściowo zanurzone są korzenie uprawianych roślin. Woda poddawana regularnej cyrkulacji za pomocą pompki. Cały układ jest zamknięty, jednak zasób wody uzupełnia się z niemal tą samą częstotliwością, co substancje odżywcze.

Jak zacząć uprawę hydroponiczną?

Do uprawy roślin w metodzie hydroponicznej potrzebny będzie stelaż z rur z odpowiednimi otworami, w których umieszczane będą koszyczki z wykiełkowanymi nasionami. Jeśli jesteście z natury majsterkowiczami stelaż możecie zrobić sami lub kupić gotowy w sieci. Nie wiem, która opcja jest bardziej opłacalna. Gotowy stelaż rur z 54 otworami, podstawą i pompką oraz koszyczkami i gąbkami do kiełkowania kosztował nas niecałe 300zł z przesyłką. Tutaj należy zaznaczyć, że są to rury z otworami na koszyczki o średnicy około 3cm, więc są one stosunkowo małe. Na początku nie wiedzieliśmy na co będzie to realnie wpływać. Z czasem wyciągnęliśmy wnioski za i przeciw, ale to tym wspomnę później. Do zestawu musieliśmy dokupić nieprzezroczystą beczkę 20L, miernik pH i twardości wody oraz zestaw nawozów do hydroponiki Plagron Hydro A&B (można wybrać inny wg uznania). Ogólnie to ważne, aby rury i poszczególne elementy nie przepuszczały światła, ponieważ w słoneczne dni mogą zacząć rosnąć w systemie glony. Kiedy wszystko jest już prawie gotowe pora na wybór roślin.

Z entuzjazmem przygotowaliśmy nasiona i gąbki do ich kiełkowania. Roślinki przygotowujemy jeszcze poza całym systemem. Tak jest zdecydowanie oszczędniej. W zagłębienia gąbek wrzucaliśmy po 2 nasionka. Użyliśmy głównie sałaty masłowej, szpinaku, pietruszki naciowej, bazylii sałatowej, pomidorków koktajlowych i długich ogórków szklarniowych. Gotowe gąbki z nasionami umieściliśmy na głębszej tacy i mocno podlaliśmy wodą. Całość przykryliśmy folią spożywczą, aby zapewnić ciepło na południowym parapecie. Można też użyć małych szklarenek takich na parapet używanych do kiełkowania rozsad.

Jakie rośliny nadają się do uprawy hydroponicznej?

W hydroponice można uprawiać w zasadzie wszystko, jeśli się jest dosyć upartym człowiekiem i ma się choć minimalne pojęcie o prowadzeniu uprawy ziemnej. Nie jesteśmy ekspertami, więc w naszym wyborze kierowaliśmy się sugestiami znalezionymi w sieci. Postawiliśmy na wybrane gatunki wymienione jako najłatwiejsze w uprawie:

sałata - pH: 6.0 – 7.0
pomidory - pH: 5.5 – 6.5
jarmuż - pH: 5.5 – 6.5
ogórki - pH: 5.5 – 6.0
szpinak - pH: 6.0 – 7.0
bazylia - pH: 5.5 – 6.5
mięta - pH: 5.5 – 6.5

Powyżej podaję preferowane pH, o czym wcześniej nie pomyśleliśmy. Rośliny rosnące w jednym systemie powinny mieć utrzymywane pH, które lubią. W naszym przypadku najlepiej rosła sałata, ponieważ pH często się podnosiło z racji twardej wody. Pod uwagę należy także wziąć preferowaną temperaturę i wilgotność. Pomidory i ogórki lubią ciepło, natomiast sałata może rosnąć także w niezbyt ciepłym pomieszczeniu.

Istotnym parametrem jest również dostęp do światła słonecznego. My naszą uprawę założyliśmy w dogrzewanym ganku z jednym oknem od strony zachodniej, dlatego wspomagaliśmy się lampą UV do uprawy roślin. Dzięki niej zapewnialiśmy roślinom 18h światła w ciągu doby. Stąd też bierze się to różowe światło, które wywołało falę pytań sąsiadów :)

Po uruchomieniu pompki i wlaniu 10L wody zauważyliśmy, że beczka opróżnia się, więc konieczne było uzupełnienie wody i proporcji odżywki. Ponadto musieliśmy wymienić nogi na wyższe, ponieważ pompka była za silna i podczas działania wypełniała rury po same brzegi otworów unosząc koszyczki z roślinkami tak, że czasami wypadały. Dokupiliśmy odpowiedniej średnicy rurę i zrobiliśmy z niej dłuższe nogi, co zrównoważyło siłę wynoszenia wody przez pompkę. Ogólnie w obiegu znajdowało się około 15l wody z właściwą proporcją nawozów. W naszym przypadku zgodnie z tabelą producenta:

Jak uprawiać rośliny w hydroponice?

Skiełkowane nasiona obserwujemy. Wybieramy jedynie mocniejszą roślinkę, dlatego jeśli wykiełkują obydwa słabszą usuwamy. Kilkucentymetrowe roślinki umieszczamy w koszyczkach, a te w otworach na stelażu z rurami.

Nasza hodowla szczęśliwie rosła podlewana w interwałach czasowych regulowanych przez programator czasowy. Na początku czas pracy pompki wyniósł 15 minut i 15 minut przerwy i tak przez całą dobę. Ktoś sobie pomyśli - strasznie dużo z tym zabawy i w sumie ma rację. Na początkowym etapie też mi się tak wydawało, ale traktowałam to raczej jako nowe, ciekawe doświadczenie. Mój teść stwierdził, że to żadna hodowla i nigdy się nie zwróci. Cóż może i miał rację. Ja jednak podchodziłam do tego, jako czegoś nowego i własnego. Tymczasem sałata najżwawiej rosła.

Z satysfakcją dzieci skubały większe listki do kanapek już w kwietniu. A my z dumą obserwowaliśmy roślinki i ich rosnący system korzeniowy. Opieka nad hydroponiką ograniczyła się jedynie do uzupełniania co tydzień odpowiedniej dawki odżywki.

Kiedy rośliny podrosły pojawiły się pierwsze wnioski. Po pierwsze wcześniej wspomniane pH. Na początku ogórki rosły bardzo ospale. Prym wiodła sałata i szpinak. Niestety ten ostatni w hydroponice daje niewielki plon i to nie ze względu na słabe rośnięcie. Liście były duże i dorodne, a do tego bardzo chrupkie. Niestety musiałabym posiać chyba 54 roślinki, żeby móc rozkoszować się kilka razy sałatką ze szpinaku. Po tym doświadczeniu wydaje mi się, że lepiej byłoby pozostawić w jednym koszyczku więcej niż jedno skiełkowane nasionko. Tym samym szpinak wylądował jako dodatek do kanapek i jego kariera w hydroponice została zakończona. Było to jednak bardzo smakowity finał :)

Bazylia sałatowa i natka pietruszki rosły bardzo powoli. Po upływie kolejnych tygodni nadal dominowała sałata i ogórki, a także powoli pomidory. Z tymi ostatnimi pojawił się problem z podpieraniem, bo przecież w hydroponice nie ma mowy o tyczkach.

Kiedy tylko zrobiło się cieplej w ogrodzie pojawiła się mała szklarnia, czyli kolejny ogrodowy debiut. Dotychczas mieliśmy tylko podwyższone grządki, o których pisałam już dobrych parę lat temu. Hydroponika trafiła na nowe miejsce do ciepłej i słonecznej szklarenki, gdzie pojawiły się nowe wnioski i doświadczenia.

Po pierwsze pojawiła się możliwość podwiązania ogórków i pomidorów. Możecie alternatywnie użyć rozwieszonej siatki lub tak jak my pojedynczych sznurków.

Po drugie rośliny zaczęły szybciej rosnąć. Być może to przypadek i tylko kwestia tego, że weszły akuratnie w taki dynamiczny etap wzrostu. Osobiście jednak uważam, że dużą różnicę zrobiło im prawdziwe światło słoneczne zamiast lampy UV.

Po trzecie pojawiły się pierwsze poważniejsze problemy i tutaj chcę się na nich skupić.

Problemy z uprawą hydroponiczną

Wraz ze wzrostem systemów korzeniowych wydajność pompki zaczęła spadać. Na początku woda mogła swobodniej przepływać. Z czasem jednak korzenie zajmowały coraz więcej miejsca w świetle rur przez co przepływ wody był trudniejszy. Zwiększyliśmy wtedy czas pracy pompki na 30 minut z przerwą na 30 minut. Po pewnym czasie jednak pompka przestała działać. Okazało się, że osad z nawozów zapchał silniczek i do cotygodniowego rytuału dodaliśmy czyszczenie kratki i wirnika pompki. Niestety pomogło to tylko na pewien czas. W międzyczasie zamówiłam nową niby silniejszą pompkę z filtrem AquaEl 500L/godz. Dotychczasowa miała wydajność 200L, dlatego myślałam, że nowa pompka lepiej poradzi sobie z przepływem wody wśród korzeni. Nic bardziej mylnego. Niby lepsze parametry, ale to wynoszenie wody szło jej bardzo opornie. Na szczęście sałaty zjadaliśmy na bierząco, więc miejsca dla pozostałych roślin robiło się więcej. Ogórki wspinały się po sznurkach, a pomidory zakwitły. W szklarni robiło się coraz przyjemniej, a wraz z tym pojawił się problem ubywającej wody. Jak się okazało parowanie w okresie czerwca było już tak duże, że uzupełnianie, a nawet wymianę wody, musieliśmy robić czasem nawet kilka razy w tygodniu. Ostatecznie zwiększyłam jej ilość w beczce, co pomogło na jakiś czas.

Później w rurce odpływowej pojawiły się glony. Niestety to była ta przezroczysta część instalacji hydroponicznej. Pomógł dodatek wody utlenionej 3ml na 1 galon wody (ok. 3.78L), którą dolałam do beczki.

A potem przyszedł urlop... Plany wyjazdu na tydzień i dotychczasowe problemy nie pozostawiały nam żadnych złudzeń. Sałatę można było zjeść do obiadu, ale co z resztą?

Z racji tego, że planowałam uprawę roślin w szklarni zaczęłam się zastanawiać czy mogę włożyć ogórki, pomidory, bazylię i natkę z hydroponiki do ziemi. Zaczęłam poszukiwania w internecie i wszędzie przewijały się informacje o tym, że system korzeniowy roślin uprawianych na wodzie jest inny i bardziej wrażliwy niż ten u roślin uprawianych od nasionka w ziemi. No cóż... Nie miałam wyboru. Tydzień przed wyjazdem napełniłam worki do sadzenia ziemniaków (35cm wysokości i 35cm średnicy) ziemią bio do grządek podwyższonych i posadziłam w nich po 4 koszyczki ogórków szklarniowych i po 4 koszyczki pomidorków koktajlowych. Bazylię włożyłam też do ziemi do doniczki, a natkę włożyłam do doniczki z wodą na jak najszybsze zużycie. Przekładając rośliny do ziemi nie usuwałam ich z koszyczków ani gąbek. Korzenie były na tym etapie już tak bujne, że mogłabym je całkowicie uszkodzić podczas wszelkich prób.

Wszystkie rośliny przeprowadzkę do ziemi i nowych warunków zniosły zaskakująco dobrze. Nie dociskałam tylko w żaden sposób ziemi, żeby nie zmiażdżyć delikatnych korzeni. Uznałam, że tak będzie najlepiej, a ziemię docisnę w razie potrzeby przed wyjazdem. Ogórki pierwszy dzień przywiędły, ale już następnego były jędrne i podniesione. Dowiązałam je do dotychczasowych sznurków, a pomidory podparłam bambusowymi patykami. Wszystko ładnie się przyjęło, a system hydroponiki został złożony do następnej wiosny a może nawet późnej zimy.

Jak potoczył się los posadzonych roślin? O tym napiszę w kolejnym poście poświęconym szklarni.

1 Comments

DIY

Jak zrobić drip cake, czyli tort z lejącą polewą

wtorek, kwietnia 13, 2021

Jest apetyczny, piękny, prosty i robi wrażenie. Taki jest tort w polewie nazywanej dripem. Nie ma co ukrywać, że zatrzymana w miejscu ściekająca czekolada lub kolorowa polewa działa na zmysły i zaostrza apetyt każdego łakomczucha, choć są tacy, których wygląd drip cake odstrasza. Naprawdę znam takie osoby :-)

Na początku każdy mówił mi, że to takie proste, a ja za każdym razem obserwowałam nowe zależności. Poznanie ich pozwala lepiej przewidzieć efekt końcowy i dopracować własną technikę. Dlatego ten wpis chcę poświęcić ogólnej tematyce dripa, ponieważ znajdziecie w sieci mnóstwo przepisów, ale rzadko znajdziecie omówienie niuansów i problemów, które mogą stanąć Wam na drodze. Podzielę się swoim doświadczeniem i opowiem jak ugryźć efekt dekoracji drip cake. Uprzedzam, że nie będą to naukowe wywody nad właściwościami czekolady, a jedynie obserwacje z własnych eksperymentów z tym rodzajem dekoracji tortu.

Rodzaje dripa

Liczba receptur jest chyba nieskończona, ale uogólniając spotkałam się z dwoma rodzajami.

Czekolada + śmietanka. To najszybsza i najprostsza wersja. Brzmiałoby to idealnie, gdyby nie fakt, że ma też swoje minusy. Po pierwsze w zależności od tego czy używamy czekolady białej, mlecznej czy gorzkiej musimy odpowiednio dopasować do jej rodzaju proporcję śmietany kremówki 30%. Tą wersję można przygotować błyskawicznie zalewając posiekaną blenderem czekoladę gorącą kremówką.
Czekolada + śmietanka + masło. To mój ulubiony kompromis pomiędzy 1 i 3.
Czekolada + śmietanka + żelatyna + glukoza. To drip rzadko stosowany, ponieważ jego przygotowanie jest bardziej pracochłonne. Najczęściej sięgałam po niego, kiedy bałam się pękania ciemnej czekolady, a chciałam uzyskać całkowicie czarny drip. I odwrotnie kiedy chciałam uzyskać gładki biały drip.

Dripy barwię barwnikami spożywczymi w żelu.

Sposób na udany drip cake

Czyli co składa się na sukces? Po pierwsze dobra czekolada. Nie musi to być Callebaut, ale jak to kiedyś mówiły nasze babcie "prawdziwa" czekolada, czyli taka nie czekoladopodobna i wszelkie tego typu ukrywające się pod nazwą czekolada.
Po drugie przepis. W sieci znajdziecie wiele przepisów i pewnie prawie każdy z nich jest skuteczny. Najczęściej jednak brakuje w nich podania jednej kluczowej rzeczy. Bez względu na to jaki przepis wykorzystacie moim zdaniem kluczowa jest tu temperatura - zarówno tortu jak i polewy. I to moim zdaniem jest po trzecim i po czwartym i każdym kolejnym warunkiem powodzenia, osiągnięcia wprawy i nabycia wyczucia. Od niej zależy również efekt końcowy. To czy otrzymamy grube pasma, czy delikatne i cienkie zależy od tych dwóch temperatur.
Z zasady każdy przepisu mówi o polewaniu tortu schłodzonego. Dobrze schłodzony tort czyli jaki? Czasami mamy na tyle czasu, że tort stoi z gotowym tynkiem przez noc, a czasem mamy tylko parę godzin. Lodówki też nierówne sobie, nie mówiąc już o tym, że w zależności od poziomu wypełnienia lodówki tempo chłodzenia jest inne. Do tego przygotowana polewa, ile tak naprawdę powinna mieć stopni. Na początku, gdy człowiek próbuje to ogarnąć aż głowa pęka!

Dripa nie można pod żadnym pozorem przegrzać. To jest żelazna zasada dotycząca czekolady i przy dripie należy o niej pamiętać. Na pewno przyda się dobry termometr najlepiej na podczerwień. Tak naprawdę trudno jest podać złoty środek. Każda torciara ma swój sposób na wyczucie idealnego momentu. Praktyka, praktyka i obserwacja.

Kiedyś znalazłam przepis w książce królowej tortów, w którym polewa aplikowana na tort miała 27C. Spróbowałam i niestety nie zdążyłam go dobrze rozprowadzić. To jak wyścig z czasem do kwadratu. Dla mnie to zdecydowanie za mało, ponieważ tort schłodzony ma temperaturę w zależności od ustawień lodówki około 10C. Proces chłodzenia dripa zaczyna się od razu, temperatura powoli spada, a my w tym czasie musimy jeszcze ten drip rozprowadzić i kontrolować jego układanie się. Dla mnie jest to za małą różnica temperatur. Ja wylewam polewę o temperaturze 35-40C.

Co będzie potrzebne?

Na początku używałam butelki z dziubkiem do polew, ale z czasem wystarczy mi łyżka, termometr i jeśli pokrywam cały wierzch także mała szpatułka.

Nieudany drip cake - dlaczego?

Grudki czekolady. Pojawiają się, gdy czekolada jest posiekana za długo albo nie zdążyła się roztopić podczas mieszania. Innymi słowy, polewa za szybko nam stygła. Naprawiamy to podgrzewając całość w kąpieli wodnej lub z ogromnym wyczuciem w mikrofalówce (ostrzegam jednak, że bez wyczucia to bardzo ryzykowne).
Grudki żelatyny. Zdarzało mi się robić drip z żelatyną, a najlepszym patentem na jego gładkość jest przelanie/przetarcie przez gęste sitko. Dzięki temu oddzielamy drobne grudki żelatyny, które nie zdążyły się rozpuścić.
Pękająca polewa. Na początku wszystko pięknie wyglądało. Tort trafił do lodówki, a po schłodzeniu drip popękał i wygląda jak dotknięta przez suszę ilasta ziemia. Najczęściej doświadczycie tego stosując zbyt ciemną czekoladę lub użyjecie złej proporcji gorzkiej czekolady do śmietany kremówki. Dodatek śmietany sprawia, że drip staje się miękki, bardziej plastyczny. Dzięki czemu po stężeniu czekolada nie wraca do swoich pierwotnych właściwości i nie twardnieje. Jeśli będzie jej jednak za mało (w bardzo ciemnej czekoladzie ten deficyt jest jeszcze większy na starcie) po schłodzeniu czekolada zacznie tężeć i popęka. Naprawić się raczej tego nie da. Można ratować się zasłanianiem wierzchu tortu elementami dekoracji np. posypkami, pokruszonymi ciasteczkami, bezami, kwiatami, słodyczami etc.
Polewa nie zatrzymuje się tylko ścieka do samej podstawy. Czasami taki efekt jest zamierzony. Zdarza się jednak, że chcemy, aby polewa zatrzymała się, a ona i tak ścieka do samego dołu. Zbyt rzadka lub zbyt ciepła. Rzadziej może być to błąd związany z nałożeniem zbyt dużej ilości polewy w miejscu spadku.
Nie zlewająca się w jedną taflę powierzchnia dripa. Zbyt gęsta polewa lub zbyt niska temperatura powodująca tężenie polewy.

2 Comments

CMC

Barwienie masy cukrowej do figurek na tort

czwartek, kwietnia 08, 2021

Kupujemy masę cukrową do figurek i co dalej. Zwykle myślimy tylko o tym, co mamy z niej wykonać. Dopiero jak się pojawią problemy zaczynamy nerwowo szukać rozwiązania. Jakich problemów uniknąć, żeby oszczędzić sobie stresu?

Polecam Wam dobrej jakości produkty specjalnie dedykowane do lepienia figurek. Oczywiście pojawią się głosy, że to nie ma znaczenia. Lepienie figurek z masy cukrowej nie jest jednak taką prostą sprawą. Ja polecam Wam produkt, z którym łatwiej się pracuje. Moja ulubiona to Saracino, ale wiem, że są też inne lubiane przez Was marki.

W tym wpisie odpowiem na niektóre pytania zadawane najczęściej w komentarzach.

Przygotowanie masy cukrowej do modelowania

Mamy wiaderko lub kostkę masy. Otwieramy i... mamy kawałek twardy jak kamień. Kilka osób pytało mnie dlaczego masa Saracino jest taka twarda. Nie pytałam o to producenta, ale patrzyłam w skład i zauważyłam, że jest w niej masło kakaowe. Cudowny składnik, ponieważ jest to naturalny dodatek, który po ogrzaniu w dłoniach robi się mięciutki jak masło, ale już w 20 stopniach nie ruszane jest twarde.

Dlatego na początek masę należy krótko wyrobić jak ciasto. Czyli bierzemy mniej więcej potrzebny nam kawałek i chwilę wyrabiamy aż zmięknie i będzie plastyczny. Następnie przystępujemy do barwienia potrzebnych porcji.

Barwienie masy cukrowej

Mamy zestaw barwników spożywczych, białą masę i mnóstwo motywacji. Tak zaczynałam swoją przygodę z topperami na torty moich córek. Uwierzcie mi, że to ostatnie jest najważniejsze :) A dziś wspominam te chwile z rozrzewnieniem.

Masę do figurek barwię barwnikami żelowymi, ale mam też takie awaryjne w proszku, których nie lubię, ponieważ nadają się one bardziej do barwienia dużych ilości masy. Nie będę jednak narzekać, ponieważ raz uratowały mi życie. Są bardziej intensywne (o zgrozo wysypać okruszek, a później zetrzeć to miejsce mokrą ściereczką - plama urośnie w oczach) przez co szybciej barwią. Te w żelu z powodzeniem dają się łatwiej stopniować i mieszać, a ich wybór kolorystyczny jest o wiele bogatszy. Lepiej się z nimi pracuje przy małych elementach.

Kolorowe masy cukrowe

Czyli co i jak z tymi kolorami. W największej ilości kupowałam masę w kolorze białym. Mając barwniki wydawało mi się, że to wystarczy. Jednak pojawiły się na mojej drodze projekty, które nauczyły mnie, że warto jest kupić gotową masę w określonym kolorze.

Masa cukrowa w kolorze czarny przyda się nam do naprawdę czarnych elementów. Uzyskanie czarnej masy z białej graniczy z cudem ;-) Chyba, że potrzebujemy jej dosłownie odrobinę i mamy cierpliwość do dokładania barwnika wciąż i wciąż. Taka masa nie jest idealnie czarna, kiedy ją wyrobicie zacznie jaśnieć, ale bez stresu. Do tego dodajemy czarny barwnik i uzyskujemy głęboki kolor odpowiedni do zrobienia np. myszki Miki / Minnie, źrenic oczu, czarnej czarnego buta szpilki, czarnych elementów samochodu / koparki, Kruka z Brawlstars, Batmana, pada do konsoli i wielu innych elementów. To jeden z kolorów must-have.

Masa cukrowa w kolorze cielistego beżu. To kolejny niezbędny kolor. Jeśli nie robimy dużo figurek to starczy nam mała kostka. Przydaje się do lepienia ciałkowych elementów od stóp do główek, a dokładniej twarzyczek.

Masa cukrowa w kolorze czerwonym. Myślałam kiedyś, że jej nie potrzebuję dopóki nie musiałam zrobić czerwonej szpiki. Tak to zwykle ten moment, kiedy w myślach zadajesz sobie pytanie dlaczego, jednocześnie dodając i dodając do białej masy barwnik. Tak, więc w tym przypadku dodając do białej masy czerwony barwnik będziemy mieszać i dodawać i mieszać i dodawać.

Masa cukrowa w kolorze brązowym. Niezbędna do wszelkich elementów drewnianych i nie tylko. Przydatna w szczególności jeśli mamy zrobić ciemnobrązowy element np. korę, płotek, misia.

Masa cukrowa do figurek - czego unikać

Barwienie dużej ilości masy cukrowej żelowym barwnikiem. Masa zacznie robić się coraz bardziej klejąca i rzadka. Nawet jeśli się nam to uda figurka może być długo zbyt miękka i niestabilna. Ratunkiem jest dodanie CMC lub skrobi ziemniaczanej.
Dodawanie zbyt dużej ilości skrobi ziemniaczanej. Do podsypania powierzchni roboczej używam skrobi. Na początku jednak brakowało mi wyczucia i przy pomyłkach takie podsypywanie skutkowało szybkim przesuszaniem masy, pękaniem i powstawaniem nieestetycznych "zmarszczek".
Dodanie zbyt dużej ilości CMC. Klej CMC powoduje jeszcze szybsze wysychanie masy niż skrobia, dlatego jego użycie zalecam w mocno ograniczonej ilości. Stosuję go głównie do elementów lekkich, strzelistych, które są podstawą dla innych np. smukła i wysoka podstawa chrzcielnicy.
Barwienie docelowej porcji masy. Jeśli nie jesteś pewna jaki kolor uzyskasz z pomieszania dwóch różnych, wypróbuj to na małej ilości masy. Szczególnie jeśli nie masz doświadczenia. Otrzymywanie niektórych odcieni jest takie proste jak się nam zdaje. Żeby sprostać zamierzeniom i jak najbardziej zbliżyć się do oczekiwania, warto na początku wymieszać sobie małe kuleczki w określonych kolorach zwracając uwagę na proporcje. Polecam również wyszukanie filmików z kolorowymi kulkami masy, które pokazują jakie kolory otrzymujemy z połączenia innych.

0 Comments

gdzie na weekend

Szumy nad Tanwią i leśna ścieżka przyrodnicza

czwartek, kwietnia 08, 2021

Też macie już po dziurki w nosie pandemii? Zaczyna się wiosna, a wraz z nią kolejny rok z obostrzeniami. Nam jednak to nie przeszkadza. Razem we czwórkę znajdujemy miejsca, w których bez problemu można odetchnąć świeżym powietrzem. Tym samym zaczynam cykl dedykowany rodzinom z dziećmi - tymi małymi i nieco większymi - polecający gdzie można wybrać się poza miejski zgiełk i miło spędzić czas.

Nie jest to nowość na tym blogu, ponieważ we wcześniejszych wpisach możecie znaleźć foto relację z Chorwacji a także z Nocy Muzeum w Łańcucie. Tym razem mam zamiar rozpocząć nieco bardziej regularny cykl podróżniczy ;-)

Gdzie na weekend?

Pewnie nie raz zadawaliście sobie takie pytanie. Nie zawsze potrzebny jest dłuższy pobyt, żeby móc zregenerować siły, nastroić się dobrą energią i poruszać dla zdrowia. Zwykle jesteśmy zajęci w tygodniu pracą, a dzieci szkołą. Za to weekend nie służy nam do tego, żeby sobie poleżeć i nic nie robić. Dla nas to okazja, żeby móc aktywnie spędzić wspólnie czas. Stąd pomysł na kanał YT Podróże Małe i Duże Cyklicznie w miarę możliwości będziemy tam wrzucać dla Was nasze propozycje na aktywny wypoczynek. Jeśli podoba się Wam nasz pomysł, zostawcie komentarz albo zasubskrybujcie nasz kanał.

Na pierwszy wpis wybraliśmy miejsce, które o każdej porze roku wygląda wyjątkowo. Zwykle jeździmy tu latem, szukając odpoczynku od żaru lejącego się z nieba. Tym razem jednak nad Szumami podziwialiśmy budzącą się do życia wiosnę. Z pewnością za parę tygodni będzie tu jeszcze piękniej, a na ścieżkach będzie można zastać interesujące owady i ptaki, a z odrobiną szczęścia także węże. Teraz zaskakuje nas tu spokój, brak wielu spacerowiczów, krystaliczna woda i oczywiście jej uspokajający szum.

Szumy nad Tanwią i leśna ścieżka przyrodnicza dla dzieci

Rezerwat Szumy nad Tanwią to niezwykłe miejsce. Nadaje się na wielokrotne spacery różnymi ścieżkami. Mnogość możliwości sprawia, że nie prędko znudzi się nam ten kojący azyl. Miejsce to chroni najpiękniejsze fragmenty dolin rzeki Jeleń i Tanew wraz z seriami małych wodospadów.

Zanim jednak dotrzemy do szumów, warto zacząć swoją wędrówkę od lasu kierując się do pierwszej tablicy ścieżki przy prawej stronie parkingu (mapa poniżej). W poniższym filmie możecie zobaczyć trasę wiodącą ścieżką przyrodniczą, która zaczyna się po prawej stronie parkingu, gdzie stoi pierwsza tablica informacyjna. Dalej idziemy za białymi strzałkami z czerwonym przekreśleniem. Przechodzimy przez bór sosnowy. Drzewa i ich wysokość zrobią wrażenie nie tylko na najmłodszych. Spójrz w górę i poczuj jak jesteś mały względem otaczającej cię przyrody.

Następnie przez drewnianą kładę docieramy do śródleśnej łąki. Tu z odrobiną szczęścia spotkamy leśne ptaki, a może nawet żerującego bociana. Kolejny przystanek zakole rzeki, które uchyla nieco rąbka naszego celu. Później tablica opisująca zwierzęta zamieszkujące leśny podszyt. W spokoju docieramy do miejsca biwakowego. Jeśli macie ze sobą coś do jedzenia znajduje się tu drewniana ławka i stół. Czas na przerwę...

W końcu słyszymy w oddali szumiącą rzekę. To nasz docelowy przystanek. Za malowniczą drewnianą kładką pojawiają się szumiące stopnie rzeki. To tutaj. Możemy przycupnąć blisko nad brzegiem i rozkoszować się kojącym dźwiękiem wody. Amatorzy fotografii z pewnością wykorzystają tę chwilę dla uwiecznienia spływającej w dół rzeki.

Zarówno wiosną jak i o każdej porze roku szumy nad Tanwią prezentują się w sposób niezwykły. Wiosną nieśmiało budzące się do życia, odarte z liści, widoczne jak nigdy. Latem dające wytchnienie od żaru lejącego się z nieba. Jesienią otulone złoto-czerwoną kołderką liści. Zimą surowo skute lodem i przykryte śniegiem.

Każda pora roku dodaje temu miejscu wyjątkowości.

Co warto zobaczyć w okolicy?

W okolicy znajduje się kilka innych atrakcji przyrodniczych. Fani aktywności sportowej mogą pokusić się na spływ kajakami po Tanwi. Miłośników przyrody skusi wędrówka na Czartowe Pole (oddalone o 12 minut drogi samochodem) lub niedaleki Kamieniołom Nowiny (oddalony o 10 minut drogi samochodem).

Jak dojechać?

Dojazd do tego miejsca nie jest trudny. Parking znajduje się tuż przy drodze. W sezonie większego ruchu jest płatny.

1 Comments

CMC

ABC: Figurki z masy cukrowej Saracino

poniedziałek, listopada 05, 2018

Dziś o małych figurkach z masy. Piekąc torty prędzej czy później skusicie się na przygotowanie takiej całkowicie amatorskiej figurki misia, kotka, słonika, króliczka czy też ulubionej postaci z bajki. Te ostatnie będą z pewnością na początku najtrudniejsze, ponieważ poza opanowaniem samej masy niezbędne będzie również odwzorowanie proporcji i podobieństwa. Dlatego dziś skupię się tylko na prostych, uroczych i niewielkich figurkach.

Od czego zacząć?

Do zrobienia figurki potrzebna będzie odpowiednia masa cukrowa. Oczywiście możemy sobie poradzić też ze zwykłą, nawet taką do obkładania tortów, ale będzie się z nią pracowało o wiele gorzej. Jestem amatorką, więc na początku nie miałam pojęcia, że są specjalne masy przeznaczone do figurek, dlatego pierwsze misie robiłam właśnie ze zwykłej masy cukrowej z dodatkiem CMC. Ten drugi tajemniczy składnik jest również niezbędny w przypadku tworzenia figurek. CMC to specjalny klej spożywczy. Kupuję go w postaci proszku. Dodany do masy powoduje jej szybsze obsychanie. Ponadto możemy z niego sporządzić klej do sklejania elementów figurki. Niezbędne będą również barwniki spożywcze.

Dodatkowo przydatne okażą się różne kuchenne akcesoria, od których można wykroić małe kółeczka na mordki etc. Doskonale sprawdzą się tutaj tylki do kremów. Możecie wykorzystać ich podstawę do wykrawania niedużych kółek.

Lista rzeczy do przygotowania:

masa do modelowania figurek

klej CMC

barwniki spożywcze

wykrawaczki (kółka, łezki etc.)

przybory do formowania detali np. skalpel

surowy makaron typu spaghetti lub bavette (do stabilizacji tułowia i umocowania głowy)

Figurka wykonana ze zwykłej masy cukrowej z dodatkiem CMC

Masa do figurek cukrowych na tort

Odpowiednia masa oszczędzi nam... frustracji :-) Do swoich misiów i innych cudów używam masy do modelowania figurek Saracino. Można ją kupić w kostce lub w wiaderku w wielu sklepach internetowych.

Masa do modelowania figurek Saracino

Kostka spokojnie wystarczy na dwie nieduże figurki mniej więcej do 7-8cm wzrostu ;-) Jeśli planujemy wykonać kilka figurek warto zainwestować w wiaderki. Co ważne, szczelnie zamknięta masa nie obsycha tak, jak zwykła masa cukrowa. Wystarczy ją tylko szczelnie zawinąć w worku wypuszczając jak najwięcej pozostałego w środku powietrza, zawinąć dodatkowo w folię spożywczą i zamknąć w wiaderku lub plastikowym pojemniku.

Klej spożywczy CMC do łączenia i nie tylko

Klej spożywczy CMC kupicie w wielu sklepach internetowych z asortymentem tortowym. Możecie nabyć gotowy klej lub lepiej w proszku. Dlaczego? Po pierwsze klej w proszku jest dłużej ważny. Robicie tylko niezbędną ilość, a dodatkowo proszek umożliwia przyspieszenie osuszania masy cukrowej. Dodajemy go w tym celu naprawdę niewiele. Tak naprawdę robię to na wyczucie. Żeby jednak móc to zobrazować dodaję go na palcu w ilości szczypty lub dwóch na 100g masy. Po dodaniu wyrabiam jeszcze chwilę, aby dobrze się rozprowadził w masie po czym sprawnie formuję poszczególne elementy - głowę, tułów, kończyny. Trzeba być przy tym dosyć sprawnym. Nie ma tutaj czasu na powolutkie dopieszczanie szczegółów, dlatego warto dodawać CMC np. tylko do tułowia, który pozostaje już do obeschnięcia, a my w międzyczasie zajmujemy się pozostałymi elementami.

Przepis na żelowy klej spożywczy CMC tzw. tylose glue

Potrzebne będą 1/4 łyżeczki CMC w proszku i 2 łyżki gorącej wody.

Klej w proszku umieszczamy w niewielkim pojemniku z pokrywką. Zalewam wodą, zamykamy i odstawiamy do lodówki na godzinę lub dłużej. Klej wchłonie wodę, stanie się przezroczystą galaretką i jest gotowy do użycia.

Taki klej używamy do mocowania rączek, nóżek, oczu, uszu, ozdobnych posypek etc. Oczywiście dajemy go z umiarem. Moim zdaniem im mniej tym lepiej. Za dużo kleju rozrzedza i spulchnia masę, dłużej schnie i utrudnia pracę.

Słonik z masy do modelowania figurek Saracino

Figurki z masy cukrowej kilka ważnych wskazówek na początek

Figurkę przygotowujemy z wyprzedzeniem przynajmniej 24h, aby miała czas wyschnąć.
Gotowy model suszymy na nieprzywieralnym podłożu np. cienkiej gąbce, która dodatkowo ułatwia wentylację i suszenie lub według uznania na styropianie, marmurowej desce.
Figurkę umieszczając na torcie stabilizujemy dodatkową wykałaczką. Czyli wbijamy ją od spodu do 1/3 w figurkę i 2/3 w tort lub pół na pół. Uwierzcie, że jeśli przewozicie tort z taką figurką może się ona przewrócić w trakcie transportu.
Detale malowane dokańczamy po wyschnięciu figurki.
Nie suszymy figurki gwałtownie, ponieważ może to powodować pęknięcia lub inne nieestetyczne defekty na jej powierzchni.
Figurka ze zwykłej masy może mocno "pocić się" podczas przechowywania w lodówce, co może odbić się negatywnie na jej wyglądzie. Z masą Saracino nie miałam takich problemów, ale ze zwykłą bywało różnie. Aby uniknąć nieprzyjemności figurkę stawiam na tort najpóźniej jak to możliwe.
Duże elementy takiej jak uszy warto suszyć na nierównej powierzchni, która nada im dodatkowo interesujący kształt. Do uszu królika używałam formy do bagietki. Do kwiatów gąbkę perforowaną.

22 Comments