To już 101 wpis na tej stronie. Niesamowicie szybko jak dla mnie, ale do rzeczy... Dziś nareszcie udało mi się przygotować pizzę na grubym cieście - New York style. Moje Kochanie skwitowało ją krótko: "pyszne", a to już duuużo znaczy :-) Ja również się zgodzę, bo jak nigdy dotąd, tym razem nie straciłam apetytu na coś co sama przygotowuję. Wręcz przeciwnie, zapach nie dawał mi spokoju, dlatego już pierwsza pizza wyciągnieta z piekarnika, po krótki ostygnięciu na kratce została równo podzielona pomiędzy domowników. Z tym dzielenie to jednak tak, jakby włos dzielić na czworo. To oczywiste, że cztery osoby jedną pizzą się nie najedzą! Stąd szybciutko zabrałam się do przygotowania pozostałych.
Takie 2-dniowe robienie pizzy bardzo mi odpowiada. A w towarzystwie KA tym bardziej. Ciasto jest dzięki niemu cudnie zagniecione, choć jeszcze popełniam błędy przy dodawaniu mokrych składników i zdarza się, że cały hak oblepi się ciastem. Mawia się jednak, że praktyka czyni mistrza, więc mam nadzieję, że i ze mnie nie ominie :-)
Takie 2-dniowe robienie pizzy bardzo mi odpowiada. A w towarzystwie KA tym bardziej. Ciasto jest dzięki niemu cudnie zagniecione, choć jeszcze popełniam błędy przy dodawaniu mokrych składników i zdarza się, że cały hak oblepi się ciastem. Mawia się jednak, że praktyka czyni mistrza, więc mam nadzieję, że i ze mnie nie ominie :-)
