Długo szukałam przepisu na taką zupę krem z dyni piżmowej, w której znajdę nie tylko ugotowane warzywo w roli głównej zmiksowane z bulionem. Oto zmodyfikowany przepis Jamie'go Olivera. Połączenie tradycyjnej, włoskiej bazy warzywnej z pieczoną dynią piżmową. Nieco pracochłonne przez długi czas pieczenia, ale warte każdej minuty. Zupa podana z grzankami z oliwą i parmezanem oraz podsmażonymi listkami szałwii pokruszonymi na wierzchu tworzy cudowne połączenie smaków i tekstur.


składniki:
2kg dyni piżmowej
oliwa z oliwek
sól i pieprz

2 cebule, pokrojone w kostkę
2 marchewki, pokrojone w kostkę
4 ząbki czosnku, posiekane
2 łodygi selera naciowego, pokrojone w kostkę
1/8-1/4 malutkiej papryczki chili (w zależności od preferowanej ostrości)
łyżeczka rozmarynu
oliwa z oliwek
16 świeżych listków szałwii
2 litry bulionu z kurczaka

składniki - grzanki
kilka kromek ciabatty lub innego pieczywa
oliwa z oliwek
parmezan

sposób przygotowania
Piekarnik rozgrzać do 220C. Dynię przekroić na pół i wydrążyć nasiona. Posmarować oliwą z oliwek, lekko doprawić solą i pieprzem. Piec 45 minut lub do momentu zrumienienia. 

Doskonały na torty, placki typu piaskownica i inne okazje. Robi wrażenie na gościach i jest jadalny, chociaż niektórym może przeszkadzać zgrzytający między zębami cukier. W końcu jednak prawdziwy piasek też chrzęści ;-)

Proporcje są naprawdę na oko. Wszystko zależy od tego ile piasku potrzebujemy, ale z jednej paczki herbatników graham (znalazłam takie w Biedronce) wyszło mi sporo piasku na placek próbny i na tort. Typ herbatników jest istotny dla efektu końcowego. Herbatniki graham mają bardziej urozmaiconą fakturę przez co końcowy efekt jest ciekawszy. W końcu w piasku znajdujemy różne ziarenka i kamyczki (tudzież cukier).

składniki:
wiórka kokosowe
paczka herbatników graham
cukier brązowy (lub biały - w zależności od tego jaki odcień piasku chcemy uzyskać)

sposób przygotowania:
Wiórka kokosowe należy uprażyć w piekarniku.

W tym celu rozgrzewamy piekarnik do 175C. Wiórka kokosowe rozsypujemy cienką warstwą na blasze i pieczemy 10-12 minut lub aż będą złoto-brązowe (lub według uznania). W międzyczasie możemy kilka razy przemieszać je jeśli piekarnik grzeje nierównomiernie.

Następnie miksujemy blenderem herbatniki graham (1-3 paczki), upieczone wiórka kokosowe, cukier biały lub brązowy (1 szklanka lub więcej). Odcień składników wpłynie na kolor naszego piasku. Jasny cukier, jasne herbatniki to jasny piasek. Ciemniejsze herbatniki, brązowy cukier, mocno podpieczone kokosy to bardziej słoneczny piasek. Czas miksowania należy dostosować do faktury piasku jaką chcemy uzyskać.


Piasek jest słodki i ma kokosowy smak. Doskonale spisze się przy tworzeniu tortu w kształcie zamku z piasku, piaskownicy lub przy tworzeniu jadalnej plaży, babeczek itp. Można nim napełnić foremki, wiaderka i inne elementy dekoracyjne. Fantastycznie komponuje się z muszelkami zrobionymi z candy melta Wiltona.

I tym sposobem przez wiele godzin możemy obserwować bardzo wolny proces duszenia. Mruganie rosołu na palniku ma się do tego jak sztorm na morzu do ciszy. W naczyniu wolnowaru na szybszym programie gotowania (high) pojawiają się maluteńkie bąbelki świadczące o tym, że coś wyjątkowego dzieje się z włożonymi do środka składnikami.

Jak się sprawdzi w praktyce? Czas i wpróbowane przepisy pokażą. Dotychczas wypróbowaliśmy kurczaka teryiaki, który wręcz rozpływał się w ustach, a N. ocenił go 10 na 10. Poza nim w wolnowarze zadebiutowała potrawka z kurczaka i warzyw. Można powiedzieć stołówkowa, ale nawet jeśli nasze córeczki były w niebo wzięte mięskiem i warzywami, które wyszły z wolnowaru po 4h bulgotania.

Jedno jest pewne. Dania przygotowane w wolnowarze są przepełnione smakiem z zachowaniem całego dobrodziejstwa użytych składników, a do tego są bardzo szybkie w przygotowaniu i leniwe w gotowaniu. Na minus wymienię brak timera, który jednak byłby praktycznym rozwiązaniem.

Z nowym bagażem doświadczeń powracam po bardzo długiej przerwie. O tym co się wydarzyło i co robiłam w tym czasie postaram się opowiedzieć w kolejnym cyklu postów. Po pierwsze i najważniejsze rok 2015 upłyną pod znakiem przygotowań naszego ślubu i wesela. Tak, tak... wreszcie po ponad 7 latach wyszłam ponownie za mąż za tego samego faceta :-) Datę ustaliliśmy na dzień urodzin naszej pierwszej córeczki, który jest przez to jeszcze bardziej wyjątkowy.


Do napisania tej serii skłonił mnie fakt, iż wielokrotnie słyszałam od wielu osób, że wesele to rzecz zupełnie zbędna - niepotrzebny wydatek, który można o wiele lepiej spożytkować. Szczególnie, gdy mamy za sobą ślub cywilny albo długoletni związek. Niemniej jednak każdy od kogo słyszałam te słowa miał za sobą własne wesele, na które ponownie by się nie zdecydował. Jako alternatywę sugerowano obiad i... tyle. Po własny weselu niczego nie żałuję. Ba! Bardzo chętnie bym je powtórzyła na jakąś okrągłą rocznicę. Prawdą jest jednak to, że gdy emocje opadną patrzymy na nasze przygotowania nieco inaczej. Nie będę tu opisywać co zrobić, aby planowanie i organizacja ślubu oraz przyjęcia weselnego przebiegała sprawnie. W zamian opiszę Wam nasze rozterki i problemy ślubno-weselne, które musieliśmy pokonać, a także sukcesy, które sprawiły, że ten dzień pozostanie w naszej pamięci do końca życia.

Zacznijmy od początku. Mamy wybraną datę tego wielkiego wydarzenia. Wszyscy gotowi? Do biegu gotowi. Start! Przygotowania całej otoczki ślubu oraz wesela to jak nieustanne i nieświadome przebywanie pod wpływem mocnych środkach odurzających, które w większości składają się z mocnych uszczęśliwiaczy, ale nie brakuje też szczypty furii, nerwówek i totalnych załamań. Tak opisałabym w skrócie to, co teraz z punktu widzenia czasu wydaje się zupełnie inne, niż było wtedy, kiedy owe przygotowania trwały. Mimo wszystko nie da się tego poczucia zmienić. W szczególności dotyczy to kobiet, przynajmniej tak mi się wydaje, że my kobiety przeżywam to szczególnie intensywnie :-)

Weselne przygotowania

W sieci znajdziecie mnóstwo plannerów, które mają za zadanie pomóc poskładać wszystko do kupy, aby przygotowania poszły sprawnie i przyjemnie. Nie dajcie się jednak zwariować! Kilka głębokich wdechów przed każdą decyzją czy wyborem to rzecz konieczna. Czasami warto dać sobie więcej czasu na podjęcie ostatecznej decyzji, przespać się z jakimś wyborem i na nowo przeanalizować go następnego dnia. Ważne, aby panować nad swoimi emocjami i skupić się na tym, czego naprawdę chcemy i oczekujemy tego dnia. Następnie należy to skonfrontować z możliwościami jakimi dysponujemy, ewentualnymi alternatywami, które np. pozwolą zaoszczędzić trochę pieniędzy lub przeznaczyć je na inne wydatki. Dzięki temu - nie ważne czy macie ogromny budżet czy też bardzo skromne możliwości - w każdym przypadku ten dzień będzie tym najszczególniejszym i najwspanialszym dniem w życiu (no może poza dniami narodzin Waszych dzieci, o czym się już wcześniej przekonałam), a po wszystkim nie będziecie żałować żadnej decyzji.

Wymarzone rzeczy i cudowne detale

Ze względu na to, że za wszystko płaciliśmy sami, a budżet był bardzo ograniczony planowanie przebiegało bardzo burzliwie. Czas jaki mieliśmy do dyspozycji to niespełna roczne wyprzedzenie. Organizacja w miasteczku, w którym mieszkamy ze względu na ilość małych dzieci w rodzinie wybraliśmy lokal blisko kościoła, w którym braliśmy ślub. Nie była to jakaś rewelacyjna lokalizacja. W zasadzie jedyna dostępna w tym dniu pomimo tak dużego wyprzedzenia w czasie. Tym samym było to dla nas pierwsze zaskoczenie. Dlatego wyszczególniliśmy sobie te rzeczy, które są dla nas najważniejsze.

Smaczne jedzenie i ilość pod kontrolą 

Z  uwagi na to, że wesele odbywało się w lecie chcieliśmy dopasowane do tej pory roku dania. Ponadto musiało być smacznie i odpowiednio do niskotłuszczowej diety N. Jak się jednak okazało nie było to takie proste. Restauracje mają z reguły kartę dań proponowanych na wesela i niskołuszczowe jedzenie okazało się w tym wypadku nielada wyzwaniem. Wymagało to od nas własnej inwencji i wskazówek dotyczących modyfikacji serwowanych potraw.

Z karty wyrzuciliśmy jedno danie, ponieważ z reguły jest tego i tak za dużo. Nie myliliśmy się wcale. Mimo to zostało bardzo dużo jedzenia na następne dni.

Gdybym była szalona pewnie upiekłabym sobie tort weselny sama wiedząc jakie składniki wędrują do środka. Na szczęście przed organizacją odkryliśmy cukiernię Zielony Motyl z Mielca, która dowiozła nam na miejsce pyszny i lekki tort z musem owocowym udekorowany kwiatami i motylami z białej czekolady. Niebanalny i wyjątkowy, a do tego niedrogi.  

Dekoracja sali

Z latarenkami, eustomami i polnymi kwiatami oraz elementami naturalnego drewna i mchu. Skromnie, nietypowo i romantycznie. Takie niestandardowe dodatki wykonała dla nas dekoratorka.


Stoły dekorowały grube, surowe krążki drewna, które możecie zamówić u lokalnego stolarza albo zapytać w pobliskim tartaku przybrane niskimi bukiecikami eustom, gipsówki i chryzantem otoczone świecznikami otulonymi mchem. Taki mech możecie zamówić i kupić w każdej kwiaciarni.Gdy na zewnątrz zrobiło się już ciemno, a światła były odpowiednio przygaszone całość robiła doskonałe uzupełnienie zastawionego stołu.

Muzyka i DJ 

Dobre towarzystwo i dobra muzyka to gwarancja dobrej zabawy. Ze względu na niewielką ilość gości i sceptyczne podejście do muzyki granej przez lokalne zespoły wybraliśmy DJ-a. Dało nam to całkowitą swobodę wyboru muzyki oraz dołożenia do repertuaru naszych ulubionych kawałków, z którymi związane są nasze wspomnienia. Jeśli macie swoje ulubione piosenki, z którymi związane są wasze najcudowniejsze chwile dołóżcie je koniecznie w ten wyjątkowy wieczór. U nas nie obyło się bez kawałka zespołu Bon Jovi. Ci co mnie znają wiedzą dlaczego :-) Z tym zespołem i jego muzyką związany jest m.in. pierwszy prezent, który dostała od N. Była to płyta Crush.

Mimo małego doświadczenia DJ zaskoczył nas atrakcyjnymi i bardziej współczesnymi zabawami dla dorosłych oraz propozycją zabaw dla dzieci, których grono było liczne.



Fotograf

Zdjęcia to dla mnie bardzo wyjątkowa pamiątka. Sama uwielbiam je robić, dlatego ważne było dla mnie kto stanie tym razem po drugiej stronie obiektywu w dniu mojego ślubu i wesela. Konfrontując to, co otrzymaliśmy ze wspomnieniami jakie zachowaliśmy w pamięci jesteśmy zadowoleni. Niestety jak to w życiu bywa trudno jest uszczęśliwić wszystkich i zdania na temat zdjęć wśród gości są podzielone. W lecie czeka nas odłożona na później sesja. Po niej dopiero wydam swój osobisty werdykt.

Pamiętajcie jednak, aby ustalić z fotografem to co jest dla Was najważniejsze na zdjęciach. Styl zdjęć, jeśli lubicie także nacisk detale,, sposób ujęć itd. Każdy z nas inaczej ujmuje w kadry obserwowane wydarzenia, dlatego tak ważne jest zgranie oczekiwań z gustem fotografa.

Osobiste detale

Nie będę ukrywać, że suknia ślubna również była priorytetem zarówno dla mnie jak i mojego N. O jej wyborze, sukienkach dla druhen opowiem innym razem.

Ponadto chcieliśmy dołożyć do całości własne, osobiste akcenty. Dlatego zamówiłam w prezencie dla N. spersonalizowane spinki, sami wykonaliśmy tablice na stoliki i pudełko na obrączki, o których wykonaniu napiszę w osobnym poście.

A Wy jak wspominacie swój ślub i wesele?

Dla mnie to danie to takie przejście od słonecznego lata do złotej jesieni. Świeże za sprawą papryki i pozostałych warzyw, a zarazem już lekko mięsne z nutą gorzkiej orzeźwiającej skórki z cytryny. Cudowna kompozycja od cudownego duetu Jamiego i Gennaro. Kto wie ten zrozumie, a kto nie wie ten musi spróbować. Przy odrobinie wprawy to bardzo szybka, a do tego pyszna propozycja obiadowa.



składniki:
½ czerwoej lub białej obranej cebuli
1 czerwona papryka, pozbawiona pestek
90 g plasterków szynki parmeńskiej
¼ świeżego czerwonego chili
1 duży pomidor
½ pęczka świeżej natki pietruszki
200 g makaronu Taglierini, ale może też być bavette lub spagetti
sól morska i pieprz, do smaku
oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia
½ cytryny, najlepiej niewoskowanej, skórka i sok
parmezan, do starcia

sposób przygotowania:
Rozpocznij od przygotowywania składników. Na początek należy bardzo drobno pokroić cebulę, paprykę i połowę szynki parmeńskiej. Drobno posiekać papruczkę chili. Pomidora pokroić w ćwiarki, uunąć nasiona, a pozostały miąższ pokroić w kostkę. Natkę pietruszki drobno posiekać.

drobno pokrojoną wcześniej szynkę parmeńską postawić na suchej patelni na dużym ogniu i smażyć przez 5 minut lub do momentu aż kawałki będą chrupiące. Tak przygotowaną szynkę przenieść na podwójną warstwę ręczników kuchennych, aby pozbyć się nadmiaru wytopionego tłuszczu.

W dużym garnku zagotować osoloną wodę na makaron, a następnie postępować wg instrukcji z opakowania. Makaron gotować do momentu aż będzie al dente.

W międzyczasie na postawioną na średnim ogniu patelnię wlać 3 łyżki oliwy. Dodać cebulę, paprykę i chili. Wszystko razem podsmażyć przez minutę lub trochę dłużej. Pokroić pozostałą szynką parmeńską i dodać do patelni. Dodać również większość posiekanej natki, po czym doprawić solą i pieprzem.


Kiedy makaron jest gotowy zachowac odrobinę wody z gotowania, a następnie należy go odcedzić i dodać do patelni. Wodę dodawać stopniowo do przygotowywanego sosu, aby kontrolować jego gęstość i konsystencję.

Do patelni dodać sok z cytryny, pokrojone w kostkę pomidory oraz trochę startego parmezanu. Wszystko razem wymieszać. Jeśli jest zbyt gęste dodać na koniec jeszcze trochę gorącej wody z gotowania makaronu.

I tak oto danie jest prawie gotowe. Po wymieszaniu należy wszystko zdjąć z ognia, a natępnie podzielić między talerze posypując każdą porcję chrupiącą szynką parmeńską, dodatkowym parmezanem oraz skórką z ctryny i resztą posiekanej natki pietruszki.

Długo szukałam sposobu na wykorzystanie nadmiaru winogron z ogrodu sąsiada. Co roku jest tego tyle, że mimo chęci zjedzenia wszystkiego i braku czasu na to, żeby w jakikolwiek sposób to przetwarzać, ciągle pozostają ogromne ilości. Zwykle je rozdajemy komu tylko się da lub po prostu nie przyjmujemy "nowych dostaw" z sąsiedztwa :-)

Szukając przepisu na ciast z winogronami trafiałam zwykle na torty z warstwą galaretki, w której zatopione był owe owoce. Nie o to jednak mi chodziło. Dlatego postanowiłam szukać dalej i tak trafiłam na przepis z wykorzystaniem winogron, oliwy z oliwek i skórki z cytryny. Brzmi wspaniale i takie właśnie jest!