Na te ciastka jest wiele różnych przepisów w internecie. Niektóre nawet bardzo mnie zdziwiły, gdyż wymagają np. 1h leżakowania ciasta w lodówce, co oczywiście wyklucza nazwę ciastek. Dlatego też poprosiłam mamę o stary zeszyt babci z przepisami, aby przypomnieć sobie smak dzieciństwa. Samo przygotowanie ciasta sprawia wiele przyjemności zapachowych, nie mówiąc już, że samo pieczenie potrafi zniewalić zapachem każdego domownika.

porcja na 20-32 ciasteczka

składniki:
6 dag smalcu
4 dag masła lub margaryny
8 dag cukru
1 cukier waniliowy
1 jajko
14 dag mąki
1 płaska łyżeczka proszku do pieczenia

płatki owsiane

20-30 szt wiśni smażonych

sposób przygotowania:
Smalec, masło, cukier i cukier waniliowy utrzeć mikserem. Następnie dodać jajko i jeszcze raz utrzeć wszystko.

Dodać mąkę wymieszaną z proszkiem do pieczenia. Wyrobić ciasto. Będzie o konsystencji bardzo miękkiej plasteliny, ale nie może być za bardzo lejące.

Do miseczki nalać zimnej wody. Na talerzy wysypać płatków owsianych.

Maczać palce w wodzie, po czym formować z ciasta kulki wielkości orzecha włoskiego. Obtaczać w płatkach.

Układać ma blasze w odległości 4-5cm.

Na koniec wcisnąć lekko w każdą kulkę jedną wiśnię.

Piec ok. 20 min w temperaturze 150C lub do momentu aż będą rumiane.

dodatkowe informacje:

1. Smalec można zastąpić masłem lub margaryną.

2. Ciasteczka rozpływają się nieco podczas pieczenia dlatego należy zwrócić uwagę w jakiej odległości układamy je na blasze.

Ta zupa nie wymaga zbyt wiele zachodu. Jej sposób robienia zapamiętałam podświadomie będąc jeszcze dzieckiem. Babcia robiła ją zwykle zimą, gdy świeże warzywa nie były tak ogólnie dostępne jak latem. A i pewnie z tego względu, że oszczędza się przy niej czas na obieranie i krojenie. Polecam ją szczególnie początkującym, bo jest niezwykle łatwa w przygotowaniu.
Jedyne czego potrzebujemy to:

1 porcja rosołowa,
woda, ok. 2-2,5l
mrożony bukiet warzyw (np. wiosenny Hortex)
1-2 łyżeczki vegety

1 cebula, obrana
1łyżka mąki

natka pietruszki
sól i pieprz do smaku

sposób przygotowania:
Mięso, warzywa, wodę i vegetę dajemy do dużego garnka. Gotujemy na średnim ogniu do momentu aż warzywa będą miękkie.

Pod koniec dodajemy cebulę - w całości.

Następnie rozrabiamy mąkę w 1/4 szklanki letniej wody i wlewamy do zupy. Jeszcze raz doprowadzamy do zagotowania. Zupę można w tym momencie podbić także śmietaną (1/4 szklanki), jeśli ma być sytsza.

Na koniec dodajemy posiekaną natkę i doprawiamy do smaku.

Bajaderkowa wersja krewetek z masełkiem i czosnkiem jest u nas w domu jedyną, którą dotychczas jedliśmy i w której zakochaliśmy się bezpowrotnie.

Wiem, że może to się wydać niesprawiedliwe :-) Ale obiecuję, że kiedyś na pewno spróbuję innych pysznych przepisów na owoce morza.

Od dłuższego czasu chodziły za mną... gołąbki. Najpierw zachciało się ich nam podczas wizyty teściowej, która chcąc dogodzić wszystkim zrobiła całkiem pokaźną, a nie doprawioną, porcję. Nie był to ten sam smak gołąbków, który znamy sprzed lat i nic w tym dziwnego skoro w farszu nie było ani soli ani pieprzu.
Następne podejście gołąbkowe zaliczyła również moja mama z podobnym efektem. Niestety z czasem nasze mamy przestały zwracać uwagę na smakowitość potraw.

Dlatego postanowiłam sama poszukać recepty na to danie. Moim celem stał się portal, który często odwiedzam, gdy potrzeba mi przepisu na coś bardziej tradycyjnego - Wielkie Żarcie. Po przeglądnięciu kilku przepisów na gołąbki z ryżem i mięsem postanowiłam skonsultować się jeszcze z mamą, która pamięta babciny przepis. Po całym tym zabiegu wypośrodkowałam wszelkie dane i zabrałam się do przygotowań. Przy okazji zauważyłam, że co kraj to obyczaj i tak proste danie jak gołąbki bardzo różni się w różnych regionach Polski. Jedni dodają kaszę zamiast ryżu, inni nie dodają wogóle mięsa, ja natomiast nie znam wogóle smaku gołąbków z grzybami. Proporcje także są różne. Bazując na przepisie gołąbków do gąbki otrzymałam w efekcie smaczny gołąbkowy debiut choć było w nim mniej ryżu niż w tych gołąbkach, do których jestem przyzwyczajona.

Z czwartku na piątek wzięło mnie na pieczenie chleba. Tym razem postanowiłam sprawić największą przyjemność moim ziarenkożercom, a przy okazji zużyć ziarna żyta. Chleb musiał spełniać kilka warunków m.in. musiał mieć gwarancję, że mnie nie zawiedzie podczas rośnięcia i musiał być w miarę neutralny w smaku ze względu na moje, niekiedy bardzo dziwne, reakcje zapachowo-smakowe. Dlatego też padło na niezawodnego Hammelmana i podany przez tatter przepis na chleb 5 ziaren (taki prawdziwie 5-ziarnowy), który na stałe wpisze się w mój chlebowy repertura tuż za pszennym z ziarnami.

Zrobiłam z połowy porcji, a i tak wyszedł mi bochenek, którego pewnie nie będziemy w stanie skonsumować w szybkim czasie. Chleb przyjemnie rósł sobie w koszyku, a później jeszcze cudniej w piekarniku - z czego jestem niezmiernie zadowolona, gdyż ostatnimi czasy wszystkie koszykowe wypieki okazywały się jedną wielką katastrofą.

Soaker:
80g łamanego żyta, ja swoje utłukłam w moździerzu
80g siemienia
70g nasion słonecznika
70g płatków owsianych
375g wody

Nasiona zalewam wodą, mieszam, przykrywam folią, zostawiam na 12-16 godzin.

Pate fermente:
300g mąki pszennej białej chlebowej
195g wody
1 łyżeczka soli
0.6g świeżych drożdży (1/8 lyżeczki instant)

Drożdże rozczyniam w wodzie, dodaję makę i sól, mieszam do uzyskania gładkiej masy (gęstej), przykrywam folią, zostawiam na 12-16 godzin.

Następnie w dużej misce umieszczam:

700g białej pszennej mąki chlebowej
280g wody
20g soli
16g świeżych drożdży (1 1/2 lyżeczki instant)
i namoczone ziarna.

Mieszam (ręcznie lub mikserem) aż składniki sie połączą (ok 3 min), następnie dodaję po kawałku pate fermente. Mieszam. Sprawdzam hydracje. Wyrabiam 3-4 minuty. Ciasto jest dość luźne...
Przykrywam i zostawiam do wyrośnięcia na 2 godz., składając raz po godzinie.

Dzielę ciasto na dwa duże bochenki, lub 3 średnie lub bułeczki...lekko formuje z podzielonego ciasta kule, zostawiam przykryte na stole, sklejeniami do góry, na 20 min. Pozniej formuje wlasciwe ksztalty, umieszczam w koszu lub blasze (sklejeniami do góry).

Gotowe bochenki wyrastają 1-1 1/2 godz.

Piekę na kamieniu w dobrze nagrzanym piecu, w temp 240C, z parą, przez 40 min. (chleby) jeśli skórka chleba zbyt szybko brązowieje, zmniejszam temperaturę pieca.

...donoszę, że już niedługo skończy się sesja i pierwszy trymestr, który powoli uwalnia mnie od nieprzyjemnych nudności. Tak, tak. Dla informacji tych, którzy jeszcze nie są wtajemniczeni, spodziewamy się Maleństwa :-) Jak wszystko dobrze pójdzie (trzymam za to bardzo mocno kciuki), to przyjdzie ono na świat w dniu moich urodzin lub nieco wcześniej.

Niemniej, narazie zmagam się z różnymi smakami, które albo pokochałam dozgonnie albo znienawidziłam do reszty przez ostatnie kilka tygodni. Kawa, sery pleśniowe, niektóre żółte odeszły w zapomnienie, a ich zapach odstrasza mnie skutecznie. Za to pomidory mogę pochłaniać w każdej ilość, podobnie białe serki i jasne pieczywo - choć za tym ostatnim wcale wcześniej tak bardzo nie przepadałam. Jemy i gotujemy to na co akuratnie mam ochotę i jest to zazwyczaj coś, co jest już na blogu lub coś, co pamiętam z dzieciństwa, jest proste i szaleję za tym np. ryż z truskawkami. Mam jednak nadzieję, że tuż po sesji zacznę na nowo przygodę z pieczywem w wersji 100% domowej.

Pozdrawiam gorąco wszystkie Cinki i Odwiedzających!