Kolejny wspaniały przepis Maggie Glezer. Jeszcze siedzi w piekarniku, ale już nie mogę się doczekać wstawienia na niego przepisu. Jest lekki i delikatny z cienką brązową skórką. Wprost idealny do pieczenia w garnku. Zapach kusi już od pierwszego zarumienienia.

składniki na zaczyn:
15g zakwasu
40g wody
35g maki typ 550

składniki ciasta:
90g zaczynu jw.
300g wody
440g mąka typ 550
10g soli
15g cukru
1 łyżka oliwy

sposób przygotowania:
1. Zaczyn odstawić na 8-12 godzin w temperaturze pokojowej az potroi swoja objętość i opadnie. W dniu wypieku wodę wymieszać z mąką i pozostawić na 20 minut. Zaczyn rozdrobnić i dodać do ciasta jw. Wyrabiać ok. 10 minut, az ciasto będzie gładkie i lśniące, powoli dodawać cukier, sol i oliwę i jeszcze chwilę wyrabiać.
Ciasto przy wyrabianiu mikserem odrywa się od ścianek miski, ale przykleja się lekko do dna. Jest raczej bardzo miękkie, gładkie i elastyczne.

2. Włożyć do miski wysmarowanej olejem, obrócić.

3. Odstawić do wyrośnięcia na około 3 godziny, w międzyczasie można 1 lub 2 razy w równych odstępach czasowych odgazować i krotko zagnieść, tzn. rozpłaszczyć i rozciągnąć na lekko wysypanym mąką blacie, a potem założyć brzegi ciasta na siebie. Tak zawiniętą paczuszkę wkładamy za każdym razem z powrotem do miski. Ciasto powinno przyrosnąć dwukrotnie.

4. Po wyrośnięciu formujemy okrągły bochenek i wkładamy go do wysmarowanej olejem najlepiej okrągłej formy gładką strona do góry. Formę wkładamy do torby plastikowej i odstawiamy na ok. 5 godzin, az zwiększy swoja objętość nawet trzykrotnie.

5. Piekarnik nagrzać do temp 200 st C, wierzch bochenka posmarować olejem i wsunąć do piekarnika na środkową półkę. Piec ok. 50-55 minut bez parowania wnętrza piekarnika.

Miał być leniwy obiad, chwile tylko dla siebie i przede wszystkim czekoladowy tort z bananami. W końcu to jedyny w roku mój i tylko mój dzień, a jednak nie... Wszystko zakończył telefon kuzynki N., która od dzisiaj jest w miejscowym szpitalu, oczekując na przyjście swojego pierwszego synka. No cóż, takie rzeczy dzieją się tylko raz w życiu, a ten jest o tyle wyjątkowy, że dla mnie pierwszy. Pierwszy raz mam okazję być przy kimś kto spodziewa się nowego małego człowieczka.
Jednocześnie sama zaczęłam dużo myśleć o swoich przyszłych potomkach. Poczułam tą macierzyńską atmosferę. Wystarczyło mi nawet kilka pikantnych wafelków od rana do godziny 16-stej. Później był szybki obaidek - pulpety w sosie koperkowo-chrzanowym w towarzystwie ryżu i ogórków kiszonych.

CC oraz pyszny i prosty razowiec w roli głównej. Jeden z moich faworytów jeśli chodzi o pieczywo razowe. Wszystkie inne, które dotychczas piekłam, także przed założeniem bloga, jakoś mi nie podchodziły. Na szczęście nic się u nas nie marnuje, bo mam same wiewiórki w domu, które za razowcami i ziarenkami w nich ukrytymi wprost przepadają. Tym razem jednak zachomikowałam trochę chlebka dla siebie, żeby móc cieszyć się jego niezwykłym smakiem i świeżością jutro z samego rana.

Dla takiego pieczywa warto żyć! Cudownie puszysta elegantka o wielkich gabarytach. W piekarniku ledwo się na długość blaszki mieściła. Taka jest właśnie chałka z przepisu Maggie Glezer z książki „A blessing of bread”.

Przy okazji jej przygotowania można się nauczyć zaplatania poczwórnego warkocza :-) Będąc małą dziewczynką zawsze zastanawiałam się, jak piekarz wyczarowywuje ten splot. I masz ci los! W końcu się dowiedziałam.

A w środku wygląda, jak poniżej. Trochę poszarpana, bo krojona jeszcze na ciapło. Z drugiej strony jak tu się jej nie operzeć.

składniki:
80g zakwasu
pol szklanki wody
450g maki wysokoglutenowej
1, 5 łyżeczki drożdży instant
1, 5 łyżeczki soli
2 duże jajka
60g miodu
1/4 szklanki oleju kukurydzianego
60g masła

Na glazurę:
Pol jajka
1 łyżeczka maku


sposób przygotowania:
Make wymieszać z suchymi drozdzami, dodac sol. Oddzielnie rozmieszać jajka z miodem, olejem oraz rozpuszczonym masłem. Zakwas rozpuścić w wodzie. Wymieszać mikserem wszystkie składniki. Wyrabiać około 5 minut az ciasto będzie gładkie i lśniące. Jeśli potrzeba skorygować ilość maki i płynów.
Ciasto powinno odstawać od miski, nie może być klejące, ale dać się uformować w kule.

Włożyć do lekko naoliwionej miski, przykryć folią i odstawić do wyrośnięcia na 1, 5 godziny, żeby podwoiło swoja objętość. Wyrośnięte ciasto uderzyć w celu odgazowania, rozłożyć płasko na blacie i poskładać dwukrotnie jak kartke papieru listowego.
Odstawić jeszcze raz do wyrośnięcia na około 45 minut. W tym momencie można tez odstawić ciasto do lodówki na noc( będzie bardziej aromatyczne). W takim przypadku po wyjęciu z lodówki podzielić od razu na 4 części i pozwolić odpocząć około 20 minut, zanim zacznie się formować wstęgi warkocza.

Ciasto wyłożyć na blat (nie posypywać mąką), podzielić na 4 równe części. Uformować z nich walki, które za pomocą obydwu dłoni rozciągać na długość ok. 40cm. Walki powinny być przy końcach nieco cieńsze niż w środku. Jeśli ciasto nie daje się wyciągnąć na pożądaną długość, przykryć, dać mu chwile odpocząć, a w miedzyczasie rolować następny.

Walki połączyć ściśle z jednego końca i zaplatać poczwórny warkocz. Po zapleceniu całości konce mocno złączyć i podwinąć.

Odstawić do wyrośnięcia na blasze wyłożonej papierem. Blachę najlepiej przykryć folia albo zapakować cała do torby foliowej i odstawić do wyrośnięcia na około godzinę.

Od paru dni zastanawiam się co jest z moim monitorem nie tak. Teraz już wiem, że nie wyświetla poprawnie kontrastowo zdjęć i nie ma dobrej jasności. Najwidoczniej poczciwy CRT LG przechodzi w swój starczy wiek :-)

Dzisiejszy obiadek na zdjęciu, choć nie do końca jestem pewna czy jest ono za jasne, czy też za ciemne, a może zbyt kontrastowe? Może Wy mi powiecie?

Naszło mnie na eksperymenty, bo coś przez te 6 tygodni rozłąki robić muszę. Już wykalkulowałam, że przez ten tydzień wysprzątam wszystko co się da, a do tego każdego dnia przebiegnę przynajmniej kilometr i przez 30 minut poćwiczę. No, ale okazuje się, że to i tak za mało. Poza normą, czyli obadem + zmywanie poobiednich naczyń, postanowiłam wypracować kulinarnie nagodziny. I tak na otwarłam swoje notatnikowe zapiski o tym, co jeszcze chciałabym wypróbować.

Wybór padł na lamingtons (czy jak kto woli w spolczeniu lamingtony) - tradycyjny australijski deser w postaci biszkoptów w kształcie prostopadłościanów, polanych czekoladowym lukrem i posypanych wiórkami kokosowymi. Całkiem niedawno natknęłam się na przepis na jednym z ulubionych blogów. I tak pierwszym problemem okazało się rozróżnienie caster sugar od icing sugar. W Polsce, jak to w Polsce, a przynajmniej tu gdzie ja mieszkam, rozróżnia się cukier puder i cukier kryształ. A w przepisie na upartego na 4 jaja przypadało aż 3 kubki caster'a. Rozsądnie patrząc na proporcje nie ma szans, żeby był to cukier kryształ, natomiast 3 szklanki pudru zbojkotowała moja mama, która przez cały dzień doprowadza mnie do białej gorączki.

Z tych całych rozwodów nad rodzajem cukru biszkopt się na mnie obraził i postanowił nie wyjść. A tak pięknie zapowiadały go ubite przez KA jajka. Hmm... Mimo wszystko nie poddam się i będzie powtórka.