Muszę przyznać, że przepisy Rachel w akcji mile i pozytywnie zaskakują pomimo, że książka nie zrobiła na mnie dobrego pierwszego wrażenia. Podejrzewam, że z biegiem czasu i przepisów oczywiście zmienię swoją opinię na jeszcze bardziej pozytywną :)

Przygotowanie chlebka oliwkowego zaczynamy wieczorem przed dniem, w którym chcemy go podać. Powodem tego jest konieczność przygotowania zaczynu lub jak kto woli bigi.

Poniżej podaję oryginalne proporcje. Szokująca na pierwszy rzut oka jest ilość suchych drożdży. Chwilowo myślałam, że podawanie ilości drożdży w dag zamiast w g to jakiś błąd, ale jak się okazało w całej książce składniki odmierzane są w dekagramach. Dziwne...

Prezentowany chlebek zrobiłam z proporcji Rachel, ale następnym razem z pewnością je zmniejszę, ponieważ ta ilość drożdży w stosunku do mąki jest zdecydowanie za duża, choć nie psują one ani smaku ani efektu końcowego.

składniki - zaczyn:
10g suchych drożdży instant
130g ciepłej, ale nie gorącej wody
200g mąki
2 szczypty soli

Drożdże połączyć z wodą. W dzierży miksera z hakiem do wyrabiania ciasta lub na stolnicy uformować zagłębienie w mące. Dodać sól i rozpuszczone w wodzie drożdże.

Wyrobić na gładkie i elastyczne ciasto. Gotowe ciasto odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na godzinę, a następnie schować do lodówki na całą noc.

składniki - chleb:
cały zaczyn
5g suchych drożdży instant
4 łyżki ciełej wody
90g mąki
szczodra szczypta soli
kawałek miękkiego masła w temperaturze pokojowej*

farsz:
50 g zielonych oliwek
50 g czarnych oliwek
1 łyżeczka posiekanego rozmarynu
20 ml oliwy

sposób przygotowania:
Drożdże połączyć z wodą, zaś mąkę z solą. Do suchych składników dodajemy mokre - zaczyn, wodę z drożdżami oraz masło. Składniki zagniatamy aż do uzyskania gładkiego ciasta. Będzie ono miało konsystencję miękkiej ciastoliny.

Gdy ciasto jest dokładnie wyrobione odstawiamy przykryte na 30 minut. W tym czasie przygotowujemy farsz. Niedbale siekamy oliwki, a następnie dodajemy je do oliwy i rozmarynu.

Wyrośnięte ciasto wałkujemy na kształt prostokąta nieco większego niż kartka A4. Równomiernie rozprowadzamy po jego powierzchni farsz. Następnie zwijamy chwytając dłuższy bok w roladę.

Całość układamy na blasze wyłożonej papierem do pieczenia złączeniem do dołu. Podwijamy również końce rolady od spód. Ja dodatkowo lubię taką roladę dodatkowo zrolować przed ostatecznym ułożeniem i uzyskać niedbałe, rustykalne, spiralne pomarszczenia na skórce. Dzięki temu moim zdaniem po nacięciu chleb ma również ciekawszy wygląd.

Na koniec chleb nacinamy po skosie w dwóch miejscach. Głęboko, ale nie na wylot tak, aby odsłonić zwinięty farsz. Tak przygotowany bochenek odstawiamy do ostatecznego wyrośnięcia na godzinę lub do momentu, gdy podwoi swoją objętość.

Około 15 minut przed zakończeniem czasu wyrastania należy rozgrzać piekarnik na maksa czyli 230-240 stopni Celsjusza.

Przed włożeniem chlebka wkładamy poniżej blachy lub kamienia do pieczenia naczynie żaroodporne, do którego wlewamy szklankę ciepłejlub wrzącej wody. Po tym manwrze szybko wkładamy chlebek i zamykamy piekarnik, aby para nam nie uciekała do kuchni.

Pieczemy przez 10 minut, po czym zmniejszamy temperaturę do 210 stopni Celsjusza i kontynuujemy pieczenie przez 20-25 minut.

Chlebek studzimy. Choć przyznam w sekrecie, że jedliśmy go już kiedy był jeszcze delikatnie ciepły.

Bon apetit!


*ja dodałam 50g masła

Gdy przeglądałam z ciekawości bestsellery kulinarne na Amazonie w oko wpadła mi książka Plenty More autorstwa Yotam Ottolenghi. Aż ślinka cieknie! Gdy przeglądnęłam dostępne fragmenty od razu poczułam się głodna. Głodna na warzywa(!) bo to właśnie one królują w tej niesamowitej skarbnicy cudownych i niepowtarzalnych receptur.


Szybko postanowiłam przetestować jeden z przepisów znalezionych w Look inside (wystarczy kliknąć na obrazek okładki książki, aby podejrzeć dostępną zawartość). Sałatkę Sort-of-Waldorf zaplanowałam jako dodatek do świątecznego łososia, a później szybko powtórzyłam do pieczonego indyka, którego przyrządziłam już po świętach. Tak naprawdę nie ważne do czego ją podacie. Równie dobrze można ją zjeść solo, gdyż jest po prostu pyszna i zdrowa!

Przy okazji jej przygotowania miałam okazję pierwszy raz zmierzyć się z wykonaniem domowego majonezu. Przy debiucie z braku oleju rzepakowego i słonecznikowego wykorzystałam oliwę z oliwek i olej canola stąd taki słoneczny, pomarańczowy kolor sałatkowego sosu. Niemniej majonez na takiej bazie wyszedł równie pyszny, jak powtórzony później majonez na oleju rzepakowym i (nadal) oliwie.

Całość komponuje się niesamowicie świeżo dzięki obecności dużej ilości jabłek. Dodatek żurawin dodaje interesującej kwaskowatej słodyczy poszczególnym kęsom, a to co najbardziej lubię w tej sałatce to chrupiące, a zarazem delikatne orzechy włoskie wcześniej upieczone w piekarniku, które dodatkowo obieram niedbale ze złoszczonej podczas pieczenia skórki.

składniki - sałatka:
50g wyłuskanych orzechów włoskich
1/4 czerownej kapusty, cienko poszatkowanej (300g)
6 łodyg selera naciowego, cienko pokrojonego w plasterki (350g)
2 jabłka Granny Smith, wydrążonych ze środków i pokrojonych w cienkie półprasterki (300g)
1 mała czerwona cebula, pokrojona w cienki plasterki (60g)
140g kwaśnej śmietany
50g świeżego koperku, drobno posiekanego
100g suszonych żurawin (opcjonalnie)
sól i pieprz

składniki - majonez:
1 mała szalotka, drobno pokrojona (20g)
1 świeże żółtko
1 łyżeczka musztardy Dijon
1 łyżeczka syropu klonowego
1 łyżka octu jabłkowego
80ml oleju słonecznikowego
80ml oleju rzepakowego

sposób przygotowania:
Piekarnik rozgrzać do 160 stopni Celsjusza.

Prażenie orzechów. Orzechy rozłożyć równomiernie w naczyniu żaroodpornym. Piec przez 30 minut lub do momentu, gdy nabiorą brązowozłotego koloru, będą suche i chrupiące. Odstawić do przestygnięcia, a następnie niezbyt drobno posiekać.

Przygotowanie majonezu. W blenderze lub malakserze (można użyć także tradycyjnego miksera lub obić rózgą) zmiksować razem szalotkę, żółtko, musztardę, syrop klonowy, ocet oraz 1/2 łyżeczki soli. Następnie ciągle miksując powoli dodawać wąskim strumieniem oleje. Miksować (lub ubijać) aż do momentu, gdy nasza mikstura zgęstnieje i będzie przypominać majonez. Odstawić.

Przygotowanie sałatki. W duże misce wymieszać pokrojone wcześniej warzywa - kapustę, selera, jabłka oraz cebulę. Dodać śmietanę, koperek, przygotowany majonez, żurawiny, 1/2 łyżeczki soli oraz trochę pieprzu do smaku. Wszystko razem wymieszać, a na koniec posypać orzechami.

Smacznego!

W przepisie zamiast gotowej mąki owsianej użyłam zmiksowanych bardzo drobno płatków owsianych. Dzięki nim po upieczeniu w teksturze chleba pojawiły się malusieńkie otręby, a same płatki nie były wyczuwalne.

Zasady jak zwykle proste, czyli mieszamy do połączenia, praktycznie nie wyrabiamy i pieczemy z dnia na dzień lub trzymamy porcje w lodówce do późniejszego wykorzystania. Schłodzenie pomaga wzbogacić smak. Zaś dobre wysmarowanie formy neutralnym olejek gwarantuje rumianą skórkę także na bokach, które piekły się wewnątrz formy.

porcja na 2 małe bochenki

składniki:
3 1/4 szklanki ciepłej, ale nie gorącej wody
1 1/2 łyżki suszonych drożdży instant
1 1/2 łyżki soli gruboziarnistej
1 szklanka mąki owsianej (lub bardzo drobno zmiksowanych płatków owsianych)
5 1/2 szklanki mąki pszennej
neutralny olej w sprayu do nasmarowania formy

sposób przygotowania:
Przygotowanie i przechowywanie ciasta. Wymieszać drożdże, wodę i sól w dzierży miksera lub dużej misce.

Dodać obydwa rodzaje mąki, a następnie wymieszać za pomocą miksera i haka do wyrabiania ciasta lub drewnianą łyżką. Jeśli używamy łyżki, a w misie zostały jeszcze niepołączone suche składniki należy wgnieść je w ciasto do połączenia ręcznie.

Kiedy mokre składniki dokładnie wchłoną suche gotowe ciasto przykrywamy niezbyt szczelnie i odstawiamy do wyrośnięcia w temperaturze pokojowej na około 2 godziny lub do momentu, gdy ciasto wyrośnie a jego wierzch spłaszczy się lub delikatnie zapadnie.

Po wyrośnięciu możemy przystąpić od razu to wypieku chleba lub włożyć ciasto do lodówki na noc, aby dojrzało i było wygodniejsze do dalszej obróbki, po czym wykorzystać je następnego dnia lub zużyć w ciągu 10 dni.

W dniu pieczenia. Delikatnie spryskać olejem formę, w której będzie pieczony chleb. Lekko oprószyć ciasto mąką i podzielić na dwie części. Jedną z nich zostawić w lodówce do następnego pieczenia, a drugą przełożyć na blat roboczy. Uformować w podłóżny bochenek. Przełożyć do przygotowanej formy. Pozostawić do wyrośnięcia na 1h 40 minut (lub na 40 minut jeśli używamy ciasta nie schłodzonego).

Dwadzieścia minut przed końcem wyrastania rozgrzać piekarnik do 200 stopni Celsjusza. Kamień do pieczenia pizzy nie będzie przy tym chlebku konieczny, więc jeśli rozgrzewamy piekarnik bez niego możemy to zrobić 5 minut później. Poniżej kratki na której będziemy piec chleb w formie położyć pustą blaszkę lub naczynie żaroodporne.

Po wyznaczonym czasie drugiego wyrastania chleb w formie wkładamy do rozgrzanego piekarnika. Do naczynia poniżej wlewamy 1 szklankę gorącej wody, po czym szybko zamykamy piekarnik.

Pieczemy 45 minut lub do momentu aż bochenek będzie złocistobrązowy, a postukany od spodu będzie wydawał pusty odgłos. Pod koniec pieczenia można bochenek wyjąć z formy i dopiec bez niej na kamieniu lub blasze.



Wystudzić całkowicie na kratce przez przystąpieniem do krojenia.

Chlebek ma piękny, regularny miąższ, lekko owsiany smak i tę wspaniałą chrupką skórkę.

Smacznego!

Długo szukałam odpowiedniego pomysłu. W końcu wytypowałam kilku faworytów i wybrałam ten przepis.

Lekki, cudownie kremowy, doskonale zrównoważona słodycz Oreo i masy serowej z cierpkością musu, miękkość ze sprężystością i jędrnością żurawin. Jednym słowem to, co lubię najbardziej. I jak się z resztą okazało - nie tylko ja! Sernik niemal ulotnił się z lodówki w ciągu 24h.

Przepis pochodzi z mojewypieki.com i to właśnie on był powodem zakupu ostatniej książki Moje wypieki i desery na każdą okazję, której autorki przedstawiać nie trzeba, bo doskonale znacie ją właśnie z bloga Moje Wypieki.

Przyznam z ręką na sercu, że spędziłam z ksiażką dopiero jeden wieczór, a w empiku wzięłam ją w ciemno ze względu na bardzo atrakcyjną cenę, choć moją uwagę przykuła informacja na odwrocie "Kolejna porcja przepisów (...) w tym kilkanaście nigdy nie publikowanych na blogu". "Kilkanaście? Hmm.., to chyba niewiele". Jeszcze jej tak dobrze nie przejrzałam pod tym kątem. Kupiłam ją głównie dlatego, że znacznie bardziej wolę w kuchni korzystać z książki niż z tabletu, którego wygaszanie ekranu mnie irytuje. Poza tym nie lubię smyrać palecem po matrycy podczas przygotowywania posiłków. Znacznie bardziej wolę wertować kartki. Może to jakieś natręctwo, może jestem staromodna... :)

Na wstępie - bardzo ważne!
Ze względu na to, że sernik będzie pieczony w kąpieli wodnej należy zadbać o przygotowanie niezbędnych naczyń. To bardzo ważne, ponieważ mają już gotową do pieczenia masę może się okazać, że nie mamy wystarczająco dużego naczynia, które pomieści tortownicę i nada się do użytku w piekarniku. Ponadto naczynie to musi też mieć odpowiednią głębokość, ponieważ będziemy musieli wlać do niego tyle wody, aby sięgała do połowy wysokości formy z masą serową.

składniki - spód:
160g ciastek czekoladowych typu Oreo

30g roztopionego masła

Spód bardzo podobny do cake popsów czyli ciastek na patyku, które robiłam latem. Od razu zwróciłam na to uwagę, bo ciasteczka były pyszne.

Ciasteczka wyjąć z opakowania i w całości wrzucić do malaksera. Zmiksować razem z masłem do otrzymania masy ciasteczkowej o konsystencji mokrego piasku, który pod wpływem nacisku palcami da się zlepiać i formować.

Następnie czas przygotować tortownicę (śr. 23 cm). Samo dno wyłożyć papierem do pieczenia, a następnie wsypać ciasteczkową masę. Wyrównać szpatułą, a następnie dokładnie uklepać płaską częścią łyżki.

Tortownicę należy przygotować do pieczenia w kąpieli wodnej. W tym celu należy ją dwukrotnie lub trzykrotnie owinąć z zewnątrz folią aluminiową (od dołu i boki, nie górę). Tak przygotowany spód włożyć do schłodzenia do lodówki do czasu przygotowania masy serowej.

składniki - masa serowa (wszystkie w temperaturze pokojowej):
500g twarogu tłustego lub półtłustego, zmielonego przynajmniej dwukrotnie
250ml śmietany kremówki
3 duże jajka
3/4 szklanki drobnego cukru do wypieków
1 łyżeczka pasty z wanilii lub 2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
3 łyżki mąki pszennej

Piekarnik rozgrzać do 150 stopni Celsjusza.

Wszystkie składniki masy zmiksować do połączenia z mikserem z zamontowaną różgą kuchenną. Należy pamiętać, aby nie miksować zbyt długo, aby niepotrzebnie nie napowietrzyć masy.

Gotową masę serową przelać na schłodzony spód i piec w kąpieli wodnej przez około 45 minut lub do momentu, gdy powierzchnia sernika będzie wypieczona i ścięta przy dotyku patyczkiem. W razie konieczności lekko wydłużyć czas pieczenia.

Wyjąć z piekarnika, wystudzić, można schłodzić.


składniki - mus żurawinowy:
300 g żurawiny (świeżej lub mrożonej)
sok z połowy małej cytryny, świeżo wyciśnięty
1/2 szklanki cukru
3 łyżeczki żelatyny w proszku lub 3 listki żelatyny
300 ml śmietany kremówki 36%, schłodzonej

Żurawinę, sok z cytryny i cukier umieścić w rondelku. Zagotować do rozpuszczenia się cukru i popękania żurawin mieszając od czasu do czasu.

Następnie przetrzeć przez sito w celu otrzymania gładkiego puree.

Żelatynę zalać wodą do jej pokrycia, odstawić na 10 minut do napęcznienia. Postawić na palniku i podgrzewać, mieszając, do całkowitego rozpuszczenia się żelatyny lub podgrzać w mikrofali. Nie doprowadzać do wrzenia (żelatyna straci swoje właściwości żelujące). Zdjąć z palnika, pozostawić do przestudzenia. Wymieszać dokładnie z jeszcze ciepłym puree (w razie potrzeby puree można podgrzać). Odstawić do wystudzenia.

Śmietanę kremówkę ubić na sztywno. Po czym powoli w trzech turach, dodawać do wystudzonego puree, bardzo delikatnie wymieszać.

Mus żurawinowy wyłożyć na wystudzony sernik, wyrównać. Schłodzić przez 12 godzin w lodówce (całą noc).

Udekorować żamrożoną żurawiną oprószoną cukrem pudrem lub drobnym cukrem.

Palce lizać!

PS. A na koniec pochwalę się Wam świątecznymi reniferkami, a w zasadzie to solniczką i pieprzniczką :-)

Ten kukurydziany pancernik powstał całkiem z przypadku jako pomysł na wykorzystanie nadmiaru mąki pozostałej po świątecznych wypiekach. W przepisie użyłam także pozostałą po gulaszu polentę.

Z podanej proporcji otrzymujemy rumiany, chrupiący bochenek ze złotobrązową skórką i słonecznymi nacięciami. Miąższ jest wilgotny, puszysty z regularnym, drobnymi otworami.

porcja: 1 duży lub 2 małe bochenki

składniki:
3 szklanki ciepłej, ale nie gorącej wody
1 1/2 łyżki drożdży instant
1 1/2 łyżki soli gruboziarnistej
1 1/2 szklanki polenty
5 szklanek mąki pszennej (mocnej chlebowej)
mąka kukurydziana do podsypania bochenka

sposób przygotowania:
W dużej misce lub dzierży miksera wymieszać drożdże, wodę i sól. Woda powinna być ciepła, ale nie gorąca. To pomoże ciastu szybciej i lepiej wyrosnąć w pierwszej fazie.

Dodać pozostałe suche składniki. Wymieszać drewnianą łyżką lub mikserem wyposażonym hak do wyrabiania ciasta. Mąkę dodawać stopniowo kontrolując konsystencję ciasta. Jeśli wyrabiamy ciasto bez miksera konieczne może być użycie rąk, aby zebrać wszystkie suche składniki i wgnieść je do mokrych składników ciasta.

Ciasta wyrabiamy zasadniczo tylko do momentu dobrego połączenia się wszystkich składników. Nie ma konieczności dłuższego wyrabiania ciasta.

Dzierżę lub misę przykrywamy niezbyt szczelnie folią spożywczą lub ściereczką. Odstawiamy w temperaturze pokojowej do wyrośnięcia na około 2h lub do momentu, gdy ciasto podwoi swoją objętość, a jego wierzch lekko się zapadnie.

Po wyrośnięciu ciasto może zostać użyte natychmiast do dalszego wypieku lub schowane do lodówki i użyte w późniejszym czasie. Maksymalny czas przechowywania ciasta w lodówce w zamkniętym niezbyt szczelnie pojemniku lub misce to 10 dni.

W dni pieczenia. Wierzch ciasta w misce posypać delikatnie mąką. Odciąć kawałek ciasta wielkości dużego grejpfruta. Można upiec dwa bochenki lub jeden, ale ciasto to zdecydowanie lepiej wyrasta i piecze się w mniejszych porcjach.

Przełożyć ciasto na oprószony mąką blat. Szybko uformować kulę zawijając mocno brzegi z każdej strony pod spód do środka. Dzięki temu brzegi skleją się pod bochenkiem, a wierzch napnie się i wygładzi. Należy uważać, aby nie przesadzić z nadmiarem mąki, która uniemożliwi sklejanie ciasta.

Uformowany bochenek przełożyć na oprószony mąką kukurydzianą kawałek papieru do pieczenia lub deskę do pizzy. Delikatnie spłaszczyć wierzch i odstawić do wyrośnięcia na 40 minut.

12 minut przed końcem wyrastania rozgrzać piekarnik z kamieniem do pieczenia pizzy do 230 stopni Celsjusza. Kamień umieścić na środkowej półce. Pod spodem umieścić blaszkę do pieczenia.

Przed włożeniem bochenka do piekarnika naciąć go dosyć głęboko ząbkowanym nożem do cięcia chleba. Można zrobić kratkę lub poprzeczne nacięcia.

Bochenek zsunąć z deski do pizzy lub razem z kawałkiem papieru do pieczenia. Do blaszki pod kratką z chlebem wlać szklankę wody. Zamknąć piekarnik i piec około 30 minut lub dłużej w zależności od wielkości bochenka.



Po wyjęciu z piekarnika ostudzić całkowicie na kratce. Nie kroić przed wystygnięciem!

Smacznego!

Nigdy nie przypuszczałam, że sięgnę po przepis Gordona Ramsay'a. Jakoś wcześniej nie przemawiały do mnie jego propozycje, aż do momentu, gdy koleżanka przesłała mi propozycje właśnie na tego łososia. Podłapałam pomysł i podjęłam wyzwanie. Podwójne, bo jak się później okazało po pierwsze - nie miałam wystarczająco szerokiej folii aluminiowej i musiałam sztukować kilka kawałków w jeden, a po drugie - mój piekarnik okazał się zbyt ciasnym mieszkankiem dla ponad 2 kilowej ryby w aluminiowym namiocie :)

Dodam, że porzuciłam pomysł z grejfrutowym sosem holenderskim, który nie cieszył się zbyt pochlebnymi opiniami w internecie. Do tego dołożyła się dieta N. która była ostatecznym powodem, aby go odpuścić.

składniki:
2-kilogramowy świeży łosoś w całości, wypatroszony i obmyty
3 małe cytryny, pokrojone w grube plastry
100ml oliwy z oliwek
4-6 najlepiej świeżych liści laurowych (mogą też być suszone)
po małym pęczku świeżego rozmarynu, tymianku, bazylii, szałwii i natki pietruszki
2-3 łodygi trawa cytrynowa, pokroić wzdłuż na duże kawałki
1 główka czosnku, przekrojona w poprzek ząbków
1 łyżeczka całych ziaren pieprzu, czarnego lub kolorowego

5-6 gwiazdek anyżu

sposób przygotowania:
Przed przystąpienie do przygotowania ryby nastawić piekarnik, aby rozgrzał się w międzyczasie do 190 stopni Celsjusza. Zaoszczędzi nam to później czekania na odpowiednią temperaturę pieczenia.

Przyciąć płetwy i ogon ryby. Osuszyć z zewnątrz i w środku papierowym ręcznikiem kuchennym. Naciąć skórę ryby po obu stronach ostrym nożem w odstępach co 2-3cm. Nacieramy solą, pieprzem i oliwą z oliwek (pozostawiając trochę do smażenia cytrynowych krążków).

Na dużej blasze rozłożyć 3 lub więcej arkuszy folii aluminiowej w zależności od wielkości ryby. Arkusze układamy na zakładkę, tak, aby utworzyły razem arkusz, którym owiniemy z dużym zapasem całego łososia tworząc coś na kształt namiotu (patrz filmik poniżej).

Na patelni rozgrzać niewielką ilość oliwy. Ułożyć plasterki cytryn do skarmelizowania. W tym celu smażym je na dużym ogniu około 2-3 minuty aż do zrumienienia. Doprawiamy po czym odstawiamy na talerzu do ostygnięcia.

W tym czasie na przygotowanej folii układamy podarte na duże kawałki pęczki ziół, które utworzą swoistą kołderkę dla naszego łososia. Rozkładamy również kawałki trawy cytrynowej i rozkruszamy przeciętą główkę czosnku (zachowując kilka ząbków do środka), po czym kładziemy na wierzch nasz główny temat dania, czyli łososia.

Do środka ryby wsuwamy część skarmelizowanych cytryn, czosnek, część gwiazdek anyżu i ziaren pieprzu. Można rybę delikatnie posolić także w środku, ale nie jest to konieczne. Na wierzchu układam pozostałe plastry cytryny, anyż i pieprz.

Tak przygotowaną rybę zawijamy w folię tak, aby dłuższe brzegi folii leżące równolegle do łososia złożyć krawędź na szczycie łososia z dużym zapasem. Utworzy się w ten sposób przestrzeń, w której będzie krążyć wytworzona podczas pieczenia para, a wraz z nią aromaty ziół, cytryn i przypraw.

Rybę piec w zależności od upodobań 30-35 minut lub dłużej w zależności od łososia. Wyjąć z piekarnika i odstawić, aby mięso wciąż owinięte folią odpoczęło przez co najmniej 10 minut.

Rozpakuj rybę i delikatnie zdejmij skórę przy użyciu noża lub widelca. Za pomocą łyżki odsunąć mięso oddzielając je wzdłuż linii bocznej po czym zsunąć je delikatnie z ości.

Kawałki mięsa skropić sokiem z plasterków cytryn. Można użyć je jako dekoracji i podać na talerzu obok łososia.

A jeśli wolicie oglądać zamiast czytać polecam filmik Gordona na YT:

czyli gulasz wołowy po włosku podany na kołderce z polenty zaadoptowany z memoriediangelina.com. Idealna na jesień, a także rozgrzewający zimowy obiad.

Pierwszy raz jadłam polentę i szczerze przyznam, że był to bardzo udany debiut.


składniki:
500-750g  mięsa wołowego na gulasz pokrojonego w kostkę
1 średnia cebula, pokrojona w kostkę
1 średnia marchew, pokrojona w kostkę
1 łodyga selera naciowego, pokrojona w kostkę
oliwa z oliwek i/lub masło
wino czerwone
rosół wołowy lub woda

sól i pieprz

1 gałązka świeżego rozmarynu, 1 liść laurowy i / lub 1 gałązka świeżego majeranku
1 łyżeczka skrobi kukurydzianej lub skrobi ziemniaczanej


sposób przygotowania:
Rozgrzać sporą ilość oliwy z oliwek (lub mieszaniny masła i oliwy) w dużym rondlu, która również doda daniu smaku. Dodać pokrojoną cebulę, marchew i seler. Podsmażyć bardzo delikatnie aż warzywa będą miękkie, a cebula półprzezroczysta. W trakcie podsmażania można dodać szczyptę soli i łyżkę wody, aby uniknąć brązowienia warzyw.

Następnie dodać pokrojoną w kostkę wołowinę. Przemieszać mięso drewnianą łyżką tak, aby ładnie pokryło się warzywami i aromatyczną oliwą. Doprawić dobrze solą i pieprzem. Zwiększyć nieco ogień i mieszać całość od czasu do czasu aż wołowina bardzo lekko zbrązowieje.

Teraz czas na dodanie wina. Dodajemy chlapkę (około 1/4 szklanki) pozostawiając do odparowania. Następnie dodajemy gałązki ziół i bulion - tyle, aby przykrył kawałki mięsa. Większość włoskich receptur nakazuje dodać mniej bulionu, ale w tym przypadku więcej sosu umożliwi nam obfite polanie nim polenty.

Całość przykrywamy i pozostawiamy na wolnym ogniu, aby wołownia delikatnie mugała w bulionie. Gotujemy do momentu, aż kawałki mięsa będą miękkie. Zajmuje to ok. 1,5-3 godziny.

Kiedy mięso jest miękkie i niemal rozpada się czas sprawdzić konsystencję sosu. Jeśli jest zbyt rzadki wystarczy zwiększyć ogień, aby odparować nadmiar. Można też dodać łyżeczkę skrobii rozpuszczonej w niewielkiej ilości wody. Jeśli sos jest za rzadki dodaj niewielką ilość bulionu lub wody do uzyskania porządanej konsystencji po czym pogotuj odkryte przez kilka minut.

Na koniec usuń gałązki ziół, skosztuj gulasz i dopraw według uznania do smaku.

Podawać na kołderce z polenty.

Długo rozmyślałam co to ma być. Roczna dziewczynka raczej nie wykrzyczy bez tchu tysiąca pomysłów na tort, a ja z kolei nie chciałam potraktować sprawy po macoszemu. W końcu duża L. kończąc roczek miała upieczony przeze mnie marchewkowy tort w kształcie serca, a później drugi zamówiony w cukierni, więc mała L. zasłużyła sobie również na wyjątkowe ciasto.

W ruch poszły inspiracje znalezione w sieci, ale nic do końca nie kojarzyło mi się z małą L. Szukałam pomysłów u dużej L. (propozycją był tort Hello Kitty), a także u N., który nie miał pomysłu... W końcu poszedłam do sprawy w najprostszy sposób. Uznałam, że nasza mała L. to po prostu nasza mała, słodka... babeczka. W tym tkwi jej cały urok! Wielkie oczęta, malinowe usteczka, pulchne policzki (i nie tylko) i często obecny piękny szeroki uśmiech z którym wraz śmieją się rzęsiste oczka. Okrąglutka, słodka i w sam raz do... zacałowania.


Od pomysłu do wykonania czekała mnie dłuuuuuga droga i jak to zwykle bywa kilka niepowodzeń. Czasu jak zwykle było mało, bo piekłam go głównie po nocach, kiedy to nie musiałam już opiekować się małą jeszcze nie chodzącą L..

Zaopatrzona w wizję postanowiłam znaleźć tutorial na tort w kształcie gigantycznej babeczki. W sieci zjadziecie ich mnóstwo. Najprościej jest mieć gotową formę Wiltona do tego typu tortów, ale można poradzić sobie i bez niej. Oczywiście zajmie to dużo więcej czasu i zmarnujemy przy tym trochę ścinek ciasta, ale myślę, że warto się pofatygować. Zaczęłam od wspaniałej strony jessicaharriscakedesign.com, na której autorka opisuje jak poradzić sobie z wyczarowaniem takiego cuda z pomocą zwykłych tortownic. Nadal jestem pod wielkim wrażeniem jej prac. Do wykonania bazy swojej babeczki użyłam tortownicy o średnicy 18cm i 20cm.

Przekładanie, formowanie oraz krem

Bezgranicznie ufając Jessice Harris wybrałam także jedno z jej ulubionych ciast: maślane o smaku waniliowym z The Mermaid Bakery, na które przepis znajdziecie w poprzednim wpisie. Ciasto koniecznie musiało zostać przełożone cytrynowym kremem oddającym charakterystyczną minkę małej L. gdy tylko zaczyna płakać :-) A sam krem musiał być odpowiedni do dekoracji. Wybrałam Swiss Meringue Buttercream z nutą cytryny.

Swiss Meringue Buttercream

podstawowe składniki:
141g pasteryzowanych białek
282g cukru
353g niesolonego masła
3 łyżki ekstraktu waniliowego

Proporcje Jess to 1:2:2.5, ale są różne preferencje. Nie ukrywam, że posiadanie silnego miksera stacjonarnego jest w tym przypadku kluczowe. Wykonanie według filmiku: tutaj

Okrągłe blaty (średnica blatu - ilość kremu):
15cm - 141g
20cm - 340g
25cm - 567g

Praktyka pokazała resztę. Blaty piekłam przez dwa wieczory dysponując tylko dwiema wcześniej wspomnianymi tortownicami. Pierwszą partię kremu wzbogaconą smakiem cytryny w postaci lemon curdu (dodałam go na oko, kosztując krem) przygotowałam na dolną połowę babeczki składającą się z jednego dużego i 2 mniejszych blatów. Blaty okrawałam i formowałam dopiero po wstępnym przełożeniu kremem i cieniutką warstewką lemon curd jako extra dodatku. Każdy nałożony blat kontrolowałam poziomicą na wcześniej wypoziomowanej desce obrotowej do pizzy. Przyznam szczerze, że bardzo mało piekę, a takie torty wykonuję tylko raz, no a teraz już dwa razy w roku. Nie jest to zbyt częste i bałam się, że wyjdzie krzywo. W połowie zachodziłam w głowę, jak mogłam jako kompletny improwizujący laik porwać się na coś takiego.

Dolną część babeczki wygładzamy kremem i chłodzimy w lodówce zanim przystąpimy do przygotowania i położenia góry.

Górną część babeczki wykonałam następnego dnia również z tej samej liczby blatów z tym, że górnego, mniejszego blatu nie równałam do 2.5cm grubości. Celowo zostawiłam wbrzuszenie powstałe podczas pieczenia, aby wierzch babeczki był również wypukły. Nie jest to może profesjonalne podejście do sprawy, ale dla mnie wygodne i skuteczne.

Dwa pierwsze blaty (większy i mniejszy) przełożyłam tak samo jak w spodzie - cytrynowym kremem z cienką warstwą lemon curdu. Ostatni górny blat dla odmiany przełożyłam tylko domowym dżemem z czarnych pożeczek, który doskonale balansował całość. Po uformowaniu góry babeczki i wygładzeniu jej kremem przeszła ten sam zabieg co dolna część czyli schłodzenie.

Gotową górę przykleiłam cienką warstwą świeżo przygotowanego kremu (już nie 2.5-centymetrową, ponieważ górę i dół kroiliśmy osobno w zasadzie jak dwa oddzielne torty), a następnie obkleiłam dolną część biszkoptami. Mając formę Wiltona możecie wykonać perfekcyjną czekoladową papilotkę z Candy Melts i pominąć nieco rustykalne biszkopty.

Tak prezentował się tort po wstępnym złożeniu w lodówce.


 Na tym etapie wydałam z siebie tylko głębokie i długie: uffffffff... po czym poszłam spać. Z reką na sercu zostawiłam tort w lodówce bojąc się o to czy, jutro będzie wyglądał tak samo. Podobno tort z SMBC można przechowywać poza lodówką. Nie próbowałam, bo nie chciałam ryzykować. Bynajmniej w lodówce krem szybko tężeje i twardnieje. Wyjęcie go wcześniej i ogrzanie w temperaturze pokojowej sprawia, że znów staje się przyjemnie miękki, a dekoracje nie topnieją.

Dekorowanie i ozdabianie, czyli kwiatuszki, perełki i inne detale

Dekorowanie to kolejny poziom trudności szczególnie jak się ma takie trzęsące ręce jak ja. Zanim jednak wykonamy krem warto przygotować jednorazowy rękaw cukierniczy i tylkę do dekoracji.

Na tym etapie przygotowany dotąd już kilkakrotnie krem postanowił sprawić mi psikusa i nie wyjść tak sztywnym jak dotąd. Na szczęście wujek Google przyszedł z pomocą i krem udało się uratować chłodzeniem i ubijaniem.

Ta-dam! W tym momencie miałam już dość smaku tego obrzydliwie pysznego kremu :-)


Na koniec zebrałam wszystkie posiadane w szafce składniki nadające się do dekoracji i matę do fondantu. Wygrzebałam pozostałe po poprzednim torcie:

• gotową masę dekoracyjną gum paste Wiltona, 
• srebrne perełki cukrowe
• różowe perełki cukrowe
• barwniki do fondantu Wiltona
• srebrne malusieńkie gwiazdki w postaci posypki (cieniutkie i delikatne jak bibułka - po prostu cudne!)
• najmniejsze wykrawaczki do ciastek i fondantu w kształcie kwiatuszków i gwiazdek

Maślane ciasto tortowe o smaku waniliowym z The Mermaid Bakery to zapowiedź xklu wpisów poświęconych wrześniowym urodzinom małej L. Ciasto jest kapryśne, ale jeśli nas nie zawiedzie przepyszne. Dla pewności podaję też dokładne porcje w zależności od wielkości tortownicy. Nie przesadzajcie i nie wkładajcie większej porcji ciasta do zbyt małej blachy. W tym przypadku pośpiech i pieczenie w jednej formie kilku porcji nie jest dobrym doradcą o czym przekonałam się na własnej skórze.




składniki:
1 szklanka miękkiego masła
2 szklanki cukru
4 duże jajka (w temperaturze pokojowej)
1 szklanka maślanki (w temperaturze pokojowej)
1 łyżeczka prawdziwego ekstraktu waniliowego
2 3/4 szklanki mąki
2 1/4 łyżeczki proszku do pieczenia
3/4 łyżeczki soli

sposób przygotowania:
Piekarnik rozgrzać do 175C. Przygotować wszystkie niezbędne składniki i upewnić się, ze mają odpowiednią temperaturę. Następnie przygotować odpowiedniej wielkości formę. Podane proporcje wystarczą na 1 tortownicę 10 calową, 2 tortownice 9-calowe, 3 tortownice 8-calowe lub blachę 9x13cm.
Żródło przepisu: cakecentral.com

składniki:
18 dojrzałych śliwek lub innych nektarynek lub moreli, przepołowione i wypestkowane
1 łyżeczka pasty waniliowej lub ekstraktu
2 czubate łyżki cukru pudru
1 pomarańcza
1 laskę kory cynamonu
500ml dobrych lodów waniliowych
1 "chlapka" brandy (opcjonalnie)

sposób przygotowania:
Piekarnik rozgrać do 220C. Przygotować metalową brytfannę do pieczenia lub płaskie naczynie żaroodporne.

Do naczynia włożyć przygotowane, przepołowione śliwki, pastę waniliową (użyłam prawdziwego ekstraktu na bazie alkoholu), posypać cukrem, a następnie niedbale zetrzeć skórkę z (tylko jednej) połowy umytej i osuszonej pomarańczy, po czym wycisnąć z całej pomarańczy sok.
Na koniec dodać korę cynamonu i chlapkę brandy, jeśli decydujemy się dodać do deseru alkohol. Wszystko razem dobrze wymieszać.

Włożyć do piekarnika na dolną połkę. Owoce będą gotowe po około 15 minutach lub dłużej, aż do momentu, gdy będą wyglądały na miękkie i soczyste.


Nieco wcześniej można włożyć lody z zamrażarki do lodówki, aby nieco zmiękły. Tuż przed podaniem wyjąć lody z lodówki. Do szklanek, pucharków, miseczek lub czego tylko chcecie nakładać gorące owoce, a na ich wierzch dodać lody.

Serwować natychmiast po nałożeniu!
Om-nom-nom!

porcja około 500g

składniki:
1 łyżka oleju roślinnego
4 szalotki, obrane i pokrojone
3 liście laurowe
1 laska cynamonu
5 ząbków
½ łyżeczki mielonych ziaren ziela angielskiego
½ łyżeczki mielonego imbiru
1 kg mieszanych śliwek, posiekanych bez pestek
400g cukier brązowy
Skórka i sok z 1 pomarańczy

400ml octu jabłkowego

sposób przygotowania:
Przygotować wysterylizowane słoiki.
Na patelni, która jest wystarczająco duża, aby pomieścić wszystkie składniki podgrzewamy olej. Dodajemy szalotki i delikatnie podsmażamy na małym ogniu aż zmiękną i się lekko zezłocą.

Teraz czas na liście laurowe i przyprawy. Wszystko razem podsmażamy przez minutę, a następnie wrzucamy śliwki. Dodajemy cukier i skórkę pomarańczową.

Do dzbanka z miarką wlewamy wyciśnięty sok pomarańczowy. Następnie dolewamy dzbanka z sokiem tyle octu jabłkowego, aby mieć w sumie 450ml mieszanki. Wlewamy do garnka i doprowadzamy do wrzenia. Zmniejszamy ogień tak, aby całość delikatnie mrugała. Mieszając od czasu do czasu gotujemy na wolnym ogniu aż większość wody wyparuje, a sos zrobi się gęsty.

Gotowy gorący chutney przekładamy wyparzonych słoików. Pozostawiamy do ostygnięcia.

Można przechowywać przez kilka tygodni.


Kolejne śliwkowe propozycje już wkrótce!

Źródło: Daily Mail UK

składniki - baza:
1-2 duże cebule, pokrojone w kostkę
2 lub więcej marchewek, pokrojone w kostkę
2 lub więcej łodyg selera, pokrojone w kostkę
sól
oliwa z oliwek lub masło lub kombinacja obydwu w ilości około szklanki

sposób przygotowania:
Zaczynamy od wybrania garnka, który pomieści wszystkie nasze składniki. Także te, które dodamy później do naszej bazy. Lepiej wybrać za duży garnek niż zbyt mały. Oszczędzi nam to później brudzenia i przekładania.

W garnku rozgrzewamy powoli tłuszcz. Jego ilość jest tu istotna, ponieważ wpływa on na smak dania. W swojej wersji daję nieco mniej, bo 1/2 szklanki oliwy w połączeniu z masłem. Później w razie potrzeby dodaję jeszcze trochę.

Na tłuszczu szklimy cebulę tak, aby zmiękła, ale nie zbrązowiała. Następnie dodajemy pokrojoną marchew i seler. Jeśli chcemy, aby nasza zupa miała akcent mięsny możemy dodać pokrojoną panacettę, która doda wspaniałego smaku. Teraz czas na szczodrą szczyptę soli. Całość mieszamy czas od czasu dopóki warzywa nie nabiorą smaku od tłuszczu i będą średnio miękkie.

Teraz czas na urozmaicenie naszej bazy. Na tym etapie dodajemy warzywa twarde, które są akurat dostępne. W zależności od sezonu może to być patison, dynia, wszelkie odmiany kabaczków lub nieco miększa cukinia. Pomidory, ziemniaki oraz świeże strączki fasoli są równie popularnym dodatkiem na tym etapie przygotowania.

Wybrane warzywa twarde również kroimy w małą kostkę dodając jedno po drugim dokładnie mieszając. Pozostawiamy ponownie wszystko razem, aby tłuszcz pokrył smakiem wszystkie nowo dodane kawałki warzyw.

W kolejnym etapie przygotowania minestrone dodajemy warzywa miękkie i liściaste pokrojone w paski. Może to być kapusta włoska, jarmuż, szpinak, cykoria, a także pory.

Tuż po dodaniu miękkich warzyw czas na dodanie wody (lub bulionu). Minestrone to gęsta i bogata w kawałki warzyw zupa, więc dolewamy wody lub bulionu tylko tyle, aby przykryć zawartość garnka.

Zupę doprowadzić do lekkiego gotowania tak, żeby sobie powoli i spokojnie "mrugała" przez około godzinę. Oryginalne przepisy mówią nawet o 2 godzinach. Po tym czasie większość warzyw będzie miękka, niemal "stopiona" lub na granicy rozpadania się. To sprawia, że ma ona tak wyjątkowy smak.

Na koniec czas na pozostałe warzywa strączkowe: fasolę cannellini, ciecierzyca lub bardziej rodzime odmiany. Najlepiej świeże lub z puszki, ponieważ istotne jest, aby dodać takie, które zdążą się właściwie ugotować w naszej zupie.

Całość gotować kolejne 20-30 minut dodając przy okazji wody, jeśli jest jej za mało i zupa jest zbyt gęsta, ale należy pamiętać, że minestrone ma być gęsta przypominając nieco potrawkę niż typową zupę.


Gotowe! Można serwować, jednak zdecydowanie lepiej smakuje ma drugi dzień o ile dotrwacie i oszczędzicie ją przez tak dłuuugi czas ;) Dla mniej wytrwałych polecam przynajmniej kilka godzin przerwy przed podaniem.

dodatkowe informacje:
Podobnie jak komponowanie zawartości tak dopieranie dodatków minestrone może stanowić całkiem luźną kwestię. Zupę możemy podawać ze startym parmezanem, kleksem pesto lub zwyczajnie oprószoną czarnym pieprzem.

Możemy dodać makaron, ryż lub kawałek pysznego pieczywa wg upodobań.

Inspiracja: memoriediangelina.com