Nazwa za'atar (zaatar, za'tar, zatar, zatr, zattr, zahatar, zaktar lub satar) lub po spolszczeniu po prostu zatar odnosi się do dwóch ziołowych dodatków do dań. Pierwszy to roślina - lebiodka syryjska (łac. Origanum syriacum) - jej świeże, aromatyczne listki dodaje się tak, jak u nas bazylię czy tymianek. Druga to mieszanka ziół (tymianki, majeranku), sumaku, sezamu i soli - popularna na Bliskim Wschodzie i wszędobylska w potrawach kuchni arabskej. Jej popularność wiążę się z jej uniwersalnością. Zatar można stosować do wielu dań - do mięs, warzyw, ryżu i pieczywa. Ubóstwia go nie tylko Rawia autorka wymienionej wyżej książki, chętnie sięga po nią także genialny Yotam Ottolenghi, którego inspirujący program o Jerozolimie, tamtejszej mieszance kultur i kuchni można było obejrzeć w ubiegłą niedzielę na kuchnia.tv

Zatar można nabyć gotowy w sklepach internetowych specjalizujących się w kuchni bliskowschodniej lub przygotować samodzielnie.

Jak samemu zrobić za'atar? 

składniki:
1/4 szklanki sumaku
2 łyżki tymianku
1 łyżka podprażonych nasion sezamu
2 łyżki majeranku
2 łyżki oregano
1 łyżeczka gruboziarnistej soli

sposób przygotowania:
Zmielić nasiona sezamu w blenderze lub w moździerzu. Dodać pozostałe składniki i dobrze wymieszać.

Przechowywać zatar w chłodnym, ciemnym miejscu w plastikowej torbie lub w szczelnym pojemniku. Odpowiednio przechowywany może być stosowany przez 3-6 miesięcy.

Ilość może was zaskoczyć, ale uwierzcie mi, że za'atar używa się często w dużych ilościach. Dla przykładu na 6 sztuk chlebków zużywam 1/4 szklanki tej przyprawy. Z resztą wystarczy przejrzeć ofertę internetowych delikatesów z przyprawami arabskimi, gdzie na ogół zatar pakowany jest w worki po 500g. Oczywiście można znaleźć również coś na spróbowanie w mniejszym opakowaniu, ale wtedy polecam Wam poszukać samego sumaku.

W najprostszej postaci zatar zmieszany z oliwą z oliwek rozsmarowujemy na chlebkach pita. Nie pozwalamy im już dodatkowo rosnąć, dzięki czemu chlebki przypominają pizzę i nie powstaje w nich taka kieszonka jak w pitach.

Podstawowa wersja chlebków kmaj przedstawiona poniżej to dość spora porcja na piękne, rumiane pity, które nadymają się podczas pieczenia na rozgrzanym kamieniu do pizzy. Są również doskonałą bazą do chlebów z zatarem (manakeesh), mięsnym lub jarskim (np. paprykowo-cebulowe khubz bil filfil) toppingiem.

Przy okazji zauważyłam, że chlebki wyrastane i pieczone na papierze do pieczenia nie zawsze wyrastają dostatecznie tworząc charakterystyczną kieszonkę. Często zdarza się, że mają jedynie duże pęcherze, które nie łączą się ze sobą pozostawiając płaski, bąbelkowy placek. Można temu zaradzić smarując papier oliwą z oliwek lub wyrastać placki na opruszonej mąką desce do pizzy, z której z łatwością można je zsunąć.

Arabskie chlebki (kmaj)

porcja na 12 sztuk

składniki:
620ml ciepłej, ale nie gorącej wody
4 1/2 łyżeczki suchych drożdży
1 łyżka cukru
750g mąki pszennej lub pół na pół z pełnoziarnistą
50g mleka w proszku lub 250ml jogurtu naturalnego
1 łyżka soli morskiej
250ml oliwy z oliwek extra virgin + dodatkowo do posmarowania

sposób przygotowania:
W małej miseczce rozpuścić drożdże i cukier w 120ml wody. Odstawić do spienienia na około 5 minut.

W dzierży miksera wyposażonego w hak do wyrabiania ciasta wymieszać przesianą mąkę, mleko w proszku i sól. Dodać rozpuszczone drożdże, pozostałą wodę i oliwę z oliwek. Wyrabiać 10-12 minut aż ciasto będzie odchodzić od ścianek misy jednocześnie klejąc się do haka. Ciasto powinno być miękkie i lekko lepki.

Kulę ciasta skropić niewielką ilością oliwy. Obrócić tak, aby oliwa pokryła powierzchnię ciasta, a następnie odstawić je w misie przykryte czystą ściereczką do wyrośnięcia na 30-60 minut lub do momentu aż podwoi swoją objętość.

Piekarnik (z kamieniem do pizzy) rozgrzewamy do 230C.

Ciasto odgazować uderzając w jego powierzchnię pięścią. Następnie odrywać kulki ciasta wielkości pomarańczy i formować z nich kulki. Można to zrobić zbierając brzegi kulki tak, jakbyśmy chcieli zrobić z nich sakiewki ściągnięte niewidzialnym sznureczkiem i góry. Układamy na oprószonej mąką desce zlepioną część pod spód. Jeśli trudno jest wam sobie to wyobrazić polecam filmik poniżej.



Uformowane kulki odstawiamy na 20 minut. W tym czasie nieznacznie urosną. Każdą z kulek rozwałkowujemy na placek o średnicy około 23cm. Na tym etapie pracujemy partiami. Przygotowujemy tyle placków ile nam się zmieści na raz do piekarnika. Chlebki nie pieką się zbyt długo toteż proces ten rozwałkowywania można bez pośpiechu połączyć z pieczeniem. Rozwałkowane placki odstawiamy jeszcze na kilka minut do wyrośnięcia, po czym wkładamy na 5-7 minut do piekarnika.

Gotowe pity przypominają nadmuchane do granic możliwości baloniki. Po wyjęciu i ostygnięciu zaczynają się lekko zapadać. Ja po wyjęciu kładę je w stosie jedna na drugiej, dzięki czemu spłaszczają się będąc jeszcze ciepłymi.

dodatkowe informacje:
Za'atar bread. Mieszamy ze sobą w proporcjach mniej więcej 1:1 mieszankę zatar i oliwę z oliwek. Smarujemy każdy rozwałkowany chlebek 3 łyżkami ziołowej mikstury. Dodatkowo ugniatamy opuszkami palców ciasto w miejscu rozprowadzenia zataru, aby chlebki nie wyrosły za bardzo podczas pieczenia. Podajemy z pomidorami, rukolą lub hummusem.

Khubz bil filfil. W miseczce wymieszać 250ml bezpestkowej pasty chilli, posiekana średnia cebula, 2 pomidory obrane i przetarte (bez soku), 120 ml oliwy z oliwek, sok z cytryny, 100g sezamu, 1/2 łyżeczki mielonego kuminu, 1/2 łyżeczki soli (lub do smaku).  Nakładać tak jak w przypadku zataru z oliwą. Serwować na ciepło.

Smacznego!

Długo szukałam odpowiedniego pomysłu. W końcu wytypowałam kilku faworytów i wybrałam ten przepis.

Lekki, cudownie kremowy, doskonale zrównoważona słodycz Oreo i masy serowej z cierpkością musu, miękkość ze sprężystością i jędrnością żurawin. Jednym słowem to, co lubię najbardziej. I jak się z resztą okazało - nie tylko ja! Sernik niemal ulotnił się z lodówki w ciągu 24h.

Przepis pochodzi z mojewypieki.com i to właśnie on był powodem zakupu ostatniej książki Moje wypieki i desery na każdą okazję, której autorki przedstawiać nie trzeba, bo doskonale znacie ją właśnie z bloga Moje Wypieki.

Przyznam z ręką na sercu, że spędziłam z ksiażką dopiero jeden wieczór, a w empiku wzięłam ją w ciemno ze względu na bardzo atrakcyjną cenę, choć moją uwagę przykuła informacja na odwrocie "Kolejna porcja przepisów (...) w tym kilkanaście nigdy nie publikowanych na blogu". "Kilkanaście? Hmm.., to chyba niewiele". Jeszcze jej tak dobrze nie przejrzałam pod tym kątem. Kupiłam ją głównie dlatego, że znacznie bardziej wolę w kuchni korzystać z książki niż z tabletu, którego wygaszanie ekranu mnie irytuje. Poza tym nie lubię smyrać palecem po matrycy podczas przygotowywania posiłków. Znacznie bardziej wolę wertować kartki. Może to jakieś natręctwo, może jestem staromodna... :)

Na wstępie - bardzo ważne!
Ze względu na to, że sernik będzie pieczony w kąpieli wodnej należy zadbać o przygotowanie niezbędnych naczyń. To bardzo ważne, ponieważ mają już gotową do pieczenia masę może się okazać, że nie mamy wystarczająco dużego naczynia, które pomieści tortownicę i nada się do użytku w piekarniku. Ponadto naczynie to musi też mieć odpowiednią głębokość, ponieważ będziemy musieli wlać do niego tyle wody, aby sięgała do połowy wysokości formy z masą serową.

składniki - spód:
160g ciastek czekoladowych typu Oreo

30g roztopionego masła

Spód bardzo podobny do cake popsów czyli ciastek na patyku, które robiłam latem. Od razu zwróciłam na to uwagę, bo ciasteczka były pyszne.

Ciasteczka wyjąć z opakowania i w całości wrzucić do malaksera. Zmiksować razem z masłem do otrzymania masy ciasteczkowej o konsystencji mokrego piasku, który pod wpływem nacisku palcami da się zlepiać i formować.

Następnie czas przygotować tortownicę (śr. 23 cm). Samo dno wyłożyć papierem do pieczenia, a następnie wsypać ciasteczkową masę. Wyrównać szpatułą, a następnie dokładnie uklepać płaską częścią łyżki.

Tortownicę należy przygotować do pieczenia w kąpieli wodnej. W tym celu należy ją dwukrotnie lub trzykrotnie owinąć z zewnątrz folią aluminiową (od dołu i boki, nie górę). Tak przygotowany spód włożyć do schłodzenia do lodówki do czasu przygotowania masy serowej.

składniki - masa serowa (wszystkie w temperaturze pokojowej):
500g twarogu tłustego lub półtłustego, zmielonego przynajmniej dwukrotnie
250ml śmietany kremówki
3 duże jajka
3/4 szklanki drobnego cukru do wypieków
1 łyżeczka pasty z wanilii lub 2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
3 łyżki mąki pszennej

Piekarnik rozgrzać do 150 stopni Celsjusza.

Wszystkie składniki masy zmiksować do połączenia z mikserem z zamontowaną różgą kuchenną. Należy pamiętać, aby nie miksować zbyt długo, aby niepotrzebnie nie napowietrzyć masy.

Gotową masę serową przelać na schłodzony spód i piec w kąpieli wodnej przez około 45 minut lub do momentu, gdy powierzchnia sernika będzie wypieczona i ścięta przy dotyku patyczkiem. W razie konieczności lekko wydłużyć czas pieczenia.

Wyjąć z piekarnika, wystudzić, można schłodzić.


składniki - mus żurawinowy:
300 g żurawiny (świeżej lub mrożonej)
sok z połowy małej cytryny, świeżo wyciśnięty
1/2 szklanki cukru
3 łyżeczki żelatyny w proszku lub 3 listki żelatyny
300 ml śmietany kremówki 36%, schłodzonej

Żurawinę, sok z cytryny i cukier umieścić w rondelku. Zagotować do rozpuszczenia się cukru i popękania żurawin mieszając od czasu do czasu.

Następnie przetrzeć przez sito w celu otrzymania gładkiego puree.

Żelatynę zalać wodą do jej pokrycia, odstawić na 10 minut do napęcznienia. Postawić na palniku i podgrzewać, mieszając, do całkowitego rozpuszczenia się żelatyny lub podgrzać w mikrofali. Nie doprowadzać do wrzenia (żelatyna straci swoje właściwości żelujące). Zdjąć z palnika, pozostawić do przestudzenia. Wymieszać dokładnie z jeszcze ciepłym puree (w razie potrzeby puree można podgrzać). Odstawić do wystudzenia.

Śmietanę kremówkę ubić na sztywno. Po czym powoli w trzech turach, dodawać do wystudzonego puree, bardzo delikatnie wymieszać.

Mus żurawinowy wyłożyć na wystudzony sernik, wyrównać. Schłodzić przez 12 godzin w lodówce (całą noc).

Udekorować żamrożoną żurawiną oprószoną cukrem pudrem lub drobnym cukrem.

Palce lizać!

PS. A na koniec pochwalę się Wam świątecznymi reniferkami, a w zasadzie to solniczką i pieprzniczką :-)

Długo rozmyślałam co to ma być. Roczna dziewczynka raczej nie wykrzyczy bez tchu tysiąca pomysłów na tort, a ja z kolei nie chciałam potraktować sprawy po macoszemu. W końcu duża L. kończąc roczek miała upieczony przeze mnie marchewkowy tort w kształcie serca, a później drugi zamówiony w cukierni, więc mała L. zasłużyła sobie również na wyjątkowe ciasto.

W ruch poszły inspiracje znalezione w sieci, ale nic do końca nie kojarzyło mi się z małą L. Szukałam pomysłów u dużej L. (propozycją był tort Hello Kitty), a także u N., który nie miał pomysłu... W końcu poszedłam do sprawy w najprostszy sposób. Uznałam, że nasza mała L. to po prostu nasza mała, słodka... babeczka. W tym tkwi jej cały urok! Wielkie oczęta, malinowe usteczka, pulchne policzki (i nie tylko) i często obecny piękny szeroki uśmiech z którym wraz śmieją się rzęsiste oczka. Okrąglutka, słodka i w sam raz do... zacałowania.


Od pomysłu do wykonania czekała mnie dłuuuuuga droga i jak to zwykle bywa kilka niepowodzeń. Czasu jak zwykle było mało, bo piekłam go głównie po nocach, kiedy to nie musiałam już opiekować się małą jeszcze nie chodzącą L..

Zaopatrzona w wizję postanowiłam znaleźć tutorial na tort w kształcie gigantycznej babeczki. W sieci zjadziecie ich mnóstwo. Najprościej jest mieć gotową formę Wiltona do tego typu tortów, ale można poradzić sobie i bez niej. Oczywiście zajmie to dużo więcej czasu i zmarnujemy przy tym trochę ścinek ciasta, ale myślę, że warto się pofatygować. Zaczęłam od wspaniałej strony jessicaharriscakedesign.com, na której autorka opisuje jak poradzić sobie z wyczarowaniem takiego cuda z pomocą zwykłych tortownic. Nadal jestem pod wielkim wrażeniem jej prac. Do wykonania bazy swojej babeczki użyłam tortownicy o średnicy 18cm i 20cm.

Przekładanie, formowanie oraz krem

Bezgranicznie ufając Jessice Harris wybrałam także jedno z jej ulubionych ciast: maślane o smaku waniliowym z The Mermaid Bakery, na które przepis znajdziecie w poprzednim wpisie. Ciasto koniecznie musiało zostać przełożone cytrynowym kremem oddającym charakterystyczną minkę małej L. gdy tylko zaczyna płakać :-) A sam krem musiał być odpowiedni do dekoracji. Wybrałam Swiss Meringue Buttercream z nutą cytryny.

Swiss Meringue Buttercream

podstawowe składniki:
141g pasteryzowanych białek
282g cukru
353g niesolonego masła
3 łyżki ekstraktu waniliowego

Proporcje Jess to 1:2:2.5, ale są różne preferencje. Nie ukrywam, że posiadanie silnego miksera stacjonarnego jest w tym przypadku kluczowe. Wykonanie według filmiku: tutaj

Okrągłe blaty (średnica blatu - ilość kremu):
15cm - 141g
20cm - 340g
25cm - 567g

Praktyka pokazała resztę. Blaty piekłam przez dwa wieczory dysponując tylko dwiema wcześniej wspomnianymi tortownicami. Pierwszą partię kremu wzbogaconą smakiem cytryny w postaci lemon curdu (dodałam go na oko, kosztując krem) przygotowałam na dolną połowę babeczki składającą się z jednego dużego i 2 mniejszych blatów. Blaty okrawałam i formowałam dopiero po wstępnym przełożeniu kremem i cieniutką warstewką lemon curd jako extra dodatku. Każdy nałożony blat kontrolowałam poziomicą na wcześniej wypoziomowanej desce obrotowej do pizzy. Przyznam szczerze, że bardzo mało piekę, a takie torty wykonuję tylko raz, no a teraz już dwa razy w roku. Nie jest to zbyt częste i bałam się, że wyjdzie krzywo. W połowie zachodziłam w głowę, jak mogłam jako kompletny improwizujący laik porwać się na coś takiego.

Dolną część babeczki wygładzamy kremem i chłodzimy w lodówce zanim przystąpimy do przygotowania i położenia góry.

Górną część babeczki wykonałam następnego dnia również z tej samej liczby blatów z tym, że górnego, mniejszego blatu nie równałam do 2.5cm grubości. Celowo zostawiłam wbrzuszenie powstałe podczas pieczenia, aby wierzch babeczki był również wypukły. Nie jest to może profesjonalne podejście do sprawy, ale dla mnie wygodne i skuteczne.

Dwa pierwsze blaty (większy i mniejszy) przełożyłam tak samo jak w spodzie - cytrynowym kremem z cienką warstwą lemon curdu. Ostatni górny blat dla odmiany przełożyłam tylko domowym dżemem z czarnych pożeczek, który doskonale balansował całość. Po uformowaniu góry babeczki i wygładzeniu jej kremem przeszła ten sam zabieg co dolna część czyli schłodzenie.

Gotową górę przykleiłam cienką warstwą świeżo przygotowanego kremu (już nie 2.5-centymetrową, ponieważ górę i dół kroiliśmy osobno w zasadzie jak dwa oddzielne torty), a następnie obkleiłam dolną część biszkoptami. Mając formę Wiltona możecie wykonać perfekcyjną czekoladową papilotkę z Candy Melts i pominąć nieco rustykalne biszkopty.

Tak prezentował się tort po wstępnym złożeniu w lodówce.


 Na tym etapie wydałam z siebie tylko głębokie i długie: uffffffff... po czym poszłam spać. Z reką na sercu zostawiłam tort w lodówce bojąc się o to czy, jutro będzie wyglądał tak samo. Podobno tort z SMBC można przechowywać poza lodówką. Nie próbowałam, bo nie chciałam ryzykować. Bynajmniej w lodówce krem szybko tężeje i twardnieje. Wyjęcie go wcześniej i ogrzanie w temperaturze pokojowej sprawia, że znów staje się przyjemnie miękki, a dekoracje nie topnieją.

Dekorowanie i ozdabianie, czyli kwiatuszki, perełki i inne detale

Dekorowanie to kolejny poziom trudności szczególnie jak się ma takie trzęsące ręce jak ja. Zanim jednak wykonamy krem warto przygotować jednorazowy rękaw cukierniczy i tylkę do dekoracji.

Na tym etapie przygotowany dotąd już kilkakrotnie krem postanowił sprawić mi psikusa i nie wyjść tak sztywnym jak dotąd. Na szczęście wujek Google przyszedł z pomocą i krem udało się uratować chłodzeniem i ubijaniem.

Ta-dam! W tym momencie miałam już dość smaku tego obrzydliwie pysznego kremu :-)


Na koniec zebrałam wszystkie posiadane w szafce składniki nadające się do dekoracji i matę do fondantu. Wygrzebałam pozostałe po poprzednim torcie:

• gotową masę dekoracyjną gum paste Wiltona, 
• srebrne perełki cukrowe
• różowe perełki cukrowe
• barwniki do fondantu Wiltona
• srebrne malusieńkie gwiazdki w postaci posypki (cieniutkie i delikatne jak bibułka - po prostu cudne!)
• najmniejsze wykrawaczki do ciastek i fondantu w kształcie kwiatuszków i gwiazdek

Maślane ciasto tortowe o smaku waniliowym z The Mermaid Bakery to zapowiedź xklu wpisów poświęconych wrześniowym urodzinom małej L. Ciasto jest kapryśne, ale jeśli nas nie zawiedzie przepyszne. Dla pewności podaję też dokładne porcje w zależności od wielkości tortownicy. Nie przesadzajcie i nie wkładajcie większej porcji ciasta do zbyt małej blachy. W tym przypadku pośpiech i pieczenie w jednej formie kilku porcji nie jest dobrym doradcą o czym przekonałam się na własnej skórze.




składniki:
1 szklanka miękkiego masła
2 szklanki cukru
4 duże jajka (w temperaturze pokojowej)
1 szklanka maślanki (w temperaturze pokojowej)
1 łyżeczka prawdziwego ekstraktu waniliowego
2 3/4 szklanki mąki
2 1/4 łyżeczki proszku do pieczenia
3/4 łyżeczki soli

sposób przygotowania:
Piekarnik rozgrzać do 175C. Przygotować wszystkie niezbędne składniki i upewnić się, ze mają odpowiednią temperaturę. Następnie przygotować odpowiedniej wielkości formę. Podane proporcje wystarczą na 1 tortownicę 10 calową, 2 tortownice 9-calowe, 3 tortownice 8-calowe lub blachę 9x13cm.
Żródło przepisu: cakecentral.com

...czyli spełnianie życzenia urodzinowego dużej L. Rainbowdash - ulubiona bohaterka z bajki My Little Pony - jako temat przewodni następnego tortu wybrany był już rok temu po torcie z jednorożcem, jednak dokładna wizja powstawała powolutku wieczorami po przeglądnięciu bardzo wielu przepisów, inspirujących zdjęć i cukierniczych tutoriali na tydzień przed imprezą urodzinową. I tak powstało poniższe cudo z połączenia kilku inspirujących pomysłów. Najpierw jednak wrócę do początku, czyli tego, co kryje się pod pierzynką kremu.


Jak to zwykle przy moim zabieganiu musiałam o czymś zapomnieć, a tym czymś był długi sierpniowy weekend tuż przed urodzinami. Zaplanowałam zamówienie gum paste marki Wilton w ostatnim momencie i... ocknęłam się, że paczka może nie zdążyć na czas. Na szczęście udało się! Nie obeszło się jednak bez kilku prób wypiekania blatów tortu i testowania posypek. Przyznam szczerze, że to pierwszy tak kłopotliwy przepis z MojeWypieki.com, który wybrałam do wypróbowania. Zazwyczaj wybór przepisu Pani Doroty to pewniak nad pewniakami i efekt jak ze zdjęcia gwarantowany. Niestety tym razem było inaczej. Znalezienie odpowiedniej posypki było koszmarem. Najpierw wypróbowałam posypkę Dr Oetkera, później posypkę marki Cykoria, a na koniec w desperacji zamówiłam posypkę dużych gwiazdek Wiltona. Siekanie jej ręcznie na małe kawałki opłaciło się, choć efekt nie do końca usatysfakcjonował moje wygórowane oczekiwania. Niemniej jednak przepis na blat tortu powtarzałam tyle razy, że później piekłam go po prostu z pamięci.


porcja na 1 blat tortu o 20cm średnicy

składniki:
100 g masła lub margaryny do pieczenia w temp. pokojowej
1/3 szklanki drobnego cukru lub nieco zmielony zwykły cukier
2 jajka w temperaturze pokojowej
100 g mąki tortowej
1 łyżeczka proszku do pieczenia
1 łyżka świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy lub cytryny
30g tęczowej posypki cukrowej - koniecznie(!) barwionej sztucznymi barwnikami

sposób przygotowania:
Mąkę z proszkiem przesiać i odstawić. Piekarnik rozgrzać do temperatury 170C.

Zmiksować masło z cukrem do otrzymania jasnej puszystej konsystencji. Następnie dodawać jajko, jedno po drugim, dobrze miksując po każdym dodaniu.
Wlać sok, po czym ponownie zmiksować. Uwaga! Masa będzie wyglądać jak zważona, jednak nie ma to wpływu na samo ciasto.

Na koniec dodać mąkę z proszkiem i wymieszać do momentu połączenia składników. Wmieszać także posypkę cukrową. Należy unikać długiego mieszania ciasta.

Piec w nagrzanym piekarniku 30 minut lub do momentu, aż patyczek wbity w ciasto będzie suchy. Wyjąć i wystudzić.

Źródło: MojeWypieki.com

Jak wykonać tęczę?

Pierwsze próba ciastek na patyku, czyli popularnych cake pops była dla mnie nie lada wyzwaniem. Setki pomysłów - łatwiejszych i trudniejszy. Mnóstwo kształtów i sposobów dekoracji. Po przeglądnięciu wielu przepisów w sieci, a także szukając informacji u źródła, czyli u znanej Bakerelli, która jako pierwsza przygotowała tego typu słodkości miałam mętlik w głowie. Zaopatrzona w niezbędne rzeczy postanowiłam przystąpić do dzieła! Wybrałam cake popsy nie wymagające pieczenia, które można szybko przygotować.


12-15 ciasteczek

składniki:
24 ciasteczka Oreo
112g serka Philadephia
białe pastylki czekoladowe Candy Melts
barwnik spożywczy do czekolady np. Candy Colors Wiltona
kilka łyżeczek margaryny Planta (opcjonalnie)
pisaki spożywcze do dekorowania (np. FoodWriter marki Wilton)
posypka i cukier ozdobny np. Birkmann

dodatkowo:
blender do zmielenia ciastek
patyczki do lizaków
waga cyfrowa do odważenia kulek
szklane naczynie lub wysoka duża szklanka nadająca się do podgrzewania w mikrofalówce
foliowe rękawiczki (opcjonalnie)
gruby miękki styropian do wbijania gotowych cake popsów

sposób przygotowania:
Na początku, aby uniknąć stresu w czasie przygotowania i dekoracji najlepiej przygotować wszystkie niezbędne rzeczy w jednym miejscu na blacie roboczym. Zaplanujmy sobie także wygląd ciasteczek, barwniki i elementy dekoracyjne rozłożone w małych miseczkach.

Dobra organizacja w tym przypadku to klucz do sukcesu. Wiem to z własnego doświadczenia. Gdy drugi raz córeczka namówiła mnie na przygotowanie ciasteczek nie przygotowałam sobie styropianu do wbijania zanurzonych w polewie ciastek, a później panikowałam szukając w pośpiechu jakiegoś zastępnika.


Ciasteczka zmiksować w blenderze na drobne okruszki. Przełożyć do miski, a następnie stopniowo dodawać serek łyżka po łyżce mieszając. Masę zagnieść rękami (najlepiej w rękawiczkach, żeby okruszki nie wchodziły za paznokcie) lub łyżką. Gotowa masa powinna mieć konsystencję ciastoliny.

Za pomocą wagi odważać 20-gramowe kawałki ciasta, a następnie dłońmi formować z nich kuleczki (ok. 2.5cm średnicy). Kuleczki układać na płaskim talerzu lub tacy, na którym będziemy kuleczki chłodzić. Aby kuleczki stężały wkładamy je na 30 minut do lodówki lub 15 minut do zamrażarki.

czyli jak zrobić własny cukier waniliowy do kawy, herbaty i nie tylko! Tym razem trochę nietypowo, bo jest to inspiracja mojego N., który postanowił sobie taki cukier zrobić.


W Internecie znajdziecie mnóstwo takich przepisów. Od siebie dodam tylko tyle, że różnią się one proporcjami. Cukier przygotowany z mniejszą ilością wanilii sprawdzi się przy słodzeniu napojów takich jak herbata czy kawa, natomiast nie spełni swej roli w ciastach, gdzie i tak lepsza będzie zawsze prawdziwa laska wanilii lub chociażby prawdziwy ekstrakt.

Poniżej proporcje, które użył mój N. w swoim cukrze. W innych widziałam 2 szklanki na jedną laskę, a także 6 lasek na 2-3 szklanki.

składniki:
1 szklanka grubego cukru lub więcej
1 laska wanilii

sposób przygotowania:
Krawędzią noża wydłubać nasiona wanilii. Wymieszać je z cukrem np. w blenderze. Przy okazji cukier stanie się nieco delikatniejszy i drobniejszy, ale trzeba też uważać, żeby nie wyszedł nam puder.

Tak przygotowany cukier przesypujemy do szczelnego pojemnika lub słoika i odstawiamy na 2 tygodnie lub dłużej.



dodatkowe informacje:
Zamiast białego cukru można użyć cukru trzcinowego.
Do cukru można włożyć także strąki, z których usuwaliśmy wcześniej nasiona do innego przepisu. One również nieco zaromatyzują nasz cukier.

Dawno, dawno temu... W dzień pewnej 30-tki... eee... kolejnej 18-stki mojego męża. Taki oto tort bezowy z mojewypieki.com po kilku małych potknięciach powitał wszystkich goszczących ;-)

6 dużych białek
300g drobnego cukru
1 łyżeczka soku z cytryny lub octu winnego
2 łyżeczki skrobi ziemniaczanej
składniki na sos rabarbarowo - truskawkowy: 400 g rabarbaru
250 g truskawek
 4 łyżki cukru
5 łyżek wody
dodatkowo:  600 ml śmietany kremówki 36%, schłodzonej
2 łyżki cukru pudru
kilka truskawek, do dekoracji

sposób przygotowania:
Dwie płaskie blachy do pieczenia wyłożyć papierem lub matą teflonową.
W misie miksera ubić białka na sztywno, pod koniec ubijania dodając cukier, łyżka po łyżce (co bardzo ważne - stopniowo) i cały czas ubijając. Na końcu dodać przesianą skrobię i sok z cytryny, zmiksować.
Masę wyłożyć na przygotowane blaszki w postaci 4 okrągłych blatów bezowych o średnicy około 20 cm, po dwa na blaszce, zostawiając między nimi przerwę.

Kiedy nie mam zbyt dużo czasu na przygotowania nocnego ciasta na pizzę Petera Reinharta z przyjemnością sięgam po szybką i smaczną wersję ciasta Jamiego. Wiele osób uważa ciasto na pizzę z semoliną za najlepsze ciasto ever. Semolina dodaje mu nie tylko słonecznego koloru, ale także urozmaica smak ciasta i dodaje mu chrupkości.
6-8 średnich cienkich placków na pizzę

składniki:
1kg mąki chlebowej albo Tipo '00'
200g semoliny
1 łyżeczka drobnoziarnistej soli morskiej
2 saszetki suchych drożdży (po 7g każda)
1 łyżka drobnoziarnistego cukru trzcinowego
4 łyżki oliwy z oliwek
650ml letniej wody
dodatkowo: mąka do podsypania

sposób przygotowania:
Ciasto można przygotować ręcznie lub za pomocą miksera. Jamie w swoim przepisie przedstawia tą pierwszą metodę i taką też zamieszczę tutaj. Analogicznie można ją przełożyć na wersje z robotem.

Mąkę i sól przeciać na powierzchnię roboczą, na której będziemy zagniatać ciasto. W środku mąki zrobić wgłębienie. W szklanym naczyniu wymieszać cukier, drożdże, oliwę i wodę, a następnie odstawić na kilka minut. Gdy drożdże się uaktywnią wlewamy miksturę do zagłębienia w mące.

Migdałowe, cytrynowe, żurawinowe, morelowe, pełnoziarniste. Tradycyjne migdałowe lub anyżowe ciastka biscotti to tradycyjna włoska specjalność pieczona od wieków w słonecznej Italii. W dawnych czasach żeglarze chętnie zabierali je ze sobą w kilku miesięczne rejsy ze względu na to, że były one odporne na pleśń. Właściwość tę zawdzięczały procesowi pieczenia podczas którego z herbatników wyciągana jest wilgoć, a po upieczeniu biscotti stają się kruche i twarde niczym sucharki. Biscotti docenił sam Krzysztof Kolumb, który w czasie swoich długich morskich podróży nie rozstawał się ze swoimi ulubionymi ciastkami.

Wracając jednak do teraźniejszości, w dzisiejszych czasach biscotti jada się na wiele sposobów. Włosi traktują je jako "ciasteczka do maczania" w towarzystwie pysznej kawy lub cappuccino, a nawet do specjalnego wina znanego jako Vin Santo. Biscotti jada się także na śniadanie. Ach... Uwielbiałam słodkie włoskie śniadania podczas naszego wakacyjnego pobytu w Toskanii. A te biscotti swoim rumianym kolorem przywołują wspomnienia z tamtych dni.
składniki:
1 szklanka pełnoziarnistej mąki pszennej
¾ szklanki mąki uniwersalnej
¼ szklanki z jasnobrązowego cukru
1 łyżeczka proszku do pieczenia
2 duże jajka, roztrzepane w temperaturze pokojowej
¼ szklanki niesłodzonego mleka migdałowego mleka*
2,5 łyżki stopionego oleju kokosowego**
2 łyżki syropu klonowego lub syropu z agawy
1 łyżeczka ekstraktu z migdałów
1 szklanka suszonych owoców (użyłam suszone żurawiny i morele)
½ szklanki z lekko uprażonych migdałów, posiekanych w słupki
otarta skórka z jednej cytryny

*lub innego, którego używacie w domu
**dostępny w dobrych supermarketach oraz on-line

Wczoraj wieczorem po ponurym, szarym i bardzo śliskim dniu, który N. odczuł na własnej skórze, naszła go ochota na coś co poprawi mu poobijany o miejski lód humor. Krótkie milczenie i... już wiedziałam co mu chodzi po głowie. Marshmallows czyli słodkie i lekkie jak chmurka pianki, które kochają dzieci i nie tylko!

Pierwszy raz pianki te robiłam własnoręcznie niedługo po otrzymaniu paczki z wymarzonym kiciusiem czyli KA. Oj było to już baaardzo dawno temu. Od tamtego dnia minęło już dobre 7 lat. Pamiętam, że jeszcze wtedy robiłam zdjęcia jednym z pierwszym telefonów, który dysponował przyzwoitym wbudowanym aparatem fotograficznym ;-) Przyzwoity był na tyle, że robił w miarę dobre zdjęcia w ciągu dnia, a kiedy przygotowywałam coś wieczorem nie było mowy o uwiecznieniu kulinarnych dokonań. Pewnie dlatego też nigdy nie umieściłam na blogu wpisu o pierwszym zmaganiu z marshmallowsami. Mimo wszystko to były wspaniałe czasy!


składniki:
21g żelatyny w proszku
1/2 szklanki lodowatej wody
1 1/2 szklanki cukru
1 1/4 szklanki syropu golden syrup*
1/4 łyżeczki soli
1/2 szklanki wody
1 1/2 łyżeczki ekstraktu z wanilii (opcjonalnie)
barwnik spożywczy w żelu (opcjonalnie)

dodatkowo:
1/4 szklanki skrobii ziemniaczanej
1/4 szklanki cukru pudru

urządzenia:
termometr do mierzenia temperatury żywności**
mikser typu KitchenAid lub inny dysponujący naprawdę dużą ilością obrotów

sposób przygotowania:
Do dzierży miksera wlać lodowatą wodę, a następnie posypać po wierzchu żelatynę. Odstawić na około 8 minut.

W tym czasie w średnim rondlu wymieszać razem cukier, syrop, sól i 1/2 szklanki wody. Postawić na średnim ogniu, przykryć i gotować 3-4 minuty .

Jakiś czas temu pisałam na blogu o przydasiowym zamówieniu. Wiele z produktów zamówiłam pod kątem Walentynek, bo jak głosi stare porzekadło droga do serca mężczyzny prowadzi przez żołądek.

Pierwszym z kulinarnych pomysłów na walentynkowy prezent są migdałowe kruche ciasteczka linzer. Historia ciasteczek ściśle powiązana jest z austriackim Linzertorte lub inaczej tarty linzer, która jest jedną z najstarszych i najsłynniejszych receptur na tartę. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z XVII wieku. Maślane z dodatkiem migdałów, skórki z cytryny i cynamonu ciasteczka linzer powstały w oparciu o ten sam przepis co tarta tylko w zmienionej mniejszej, ale za to bardzo charakterystycznej formie przekładanych ciasteczek z dziurką tzw. Linzer eye. Najczęściej do przełożenia używa się malinowego dżemu bez pestek. Jednak z okazji Walentynek można wykonać je z konfiturą z róży.

składniki:
1 szklanka (150 g) migdałów
2 szklanki (260 g) mąki pszennej
1/2 łyżeczki mielonego cynamonu
1/2 łyżeczki soli
skórka otarta z jednej małej cytryny
1 szklanka (226 g) masła, w temperaturze pokojowej
3/4 szklanki (150 g) cukru
1 łyżeczka ekstraktu z wanilii
2 duże żółtka jaj (w sumie 40g)

dodatkowo:
1/2 szklanki cukru pudru
dżem bezpestkowy np. malinowy lub różany



sposób przygotowania:
Rozgrzej piekarnik do 180 stopni C. Migdały umieść na blasze wyłożonej pergaminem i piec około 8-10 minut aż będą lekko rumiane i pachnące. Wyjąć migdały z piekarnika i odstawić do całkowitego ostygnięcia. Następnie zmielić je wraz z 1/4 szklanki (50 g) cukru aż będą tworzyć drobny miał.